یک تحلیلگر ارشد اطلاعاتی متخصص امور ایران در امریکا می گوید در ایران به حسن روحانی و محمد جواد ظریف می توان اعتماد کرد.
کنت
پولاک که اکنون از تحلیلگران ارشد موسسه بروکینگز است روز 6 اردیبهشت 1393
(26 آوریل 2014) در گفت وگو با وب سایت فارین پالیسی احتمال نهایی شدن
مذاکرات درباره توافق جامع با ایران را بالای 50 درصد ارزیابی کرده و می
گوید: «من فکر می کنم شانس خوبی وجود دارد که ما به این شانس دست پیدا کرده
ایم. رئیس جمهور اوباما می گوید این شانس 50-50 است. به عنوان یک تاریخدان
روابط ایالات متحده و ایران و کسی که از زاویه سیاستگذاری و اطلاعاتی در
آن شرکت داشته ام، می گویم این عقیده که به احتمال 50 درصد ما می توانیم با
ایران به توافقی دست یابیم ، با توجه به سابقه روابط تهران و آمریکا بسیار
خوب است. آنچه از مقامات ارشد آمریکایی و اروپایی می شنوم منجر به این
گمان در من می شود که این ایده آل ها حتی ممکن است تا حدودی بالاتر باشند».
او
با اشاره به اینکه روحانی موافقت جدی رهبری را برای نهایی کردن توافق
دارد، می گوید: «ما به خوبی می توانیم به توافق برسیم هر چند به نظر می رسد
بیشتر افراد فکر می کنند این توافق در اولین جدول زمانی6 ماهه برنامه
مشترک اقدام نخواهد بود اما این توافق می تواند به خوبی در مدت تمدید 6
ماهه ای که برنامه اقدام مشترک قبلا در نظر گرفته است حاصل شود».
پولاک
درباره عناصر اصلی یک توافق جامع با ایران می گوید: «من فکر می کنم بسیار
مهم است که ما در این جزئیات فنی گرفتار نشویم که چه مقدار اورانیوم با چه
سطحی از خلوص یا چه تعداد سانتریفیوژ با چه سطح فناوری را ایرانی ها می
توانند نگه دارند. این مسائل بی اهمیت نیست، اما از آنجا که من تاریخ روابط
ایران و آمریکا و مهم تر از آن، تاریخچه توافقنامه های کنترل تسلیحاتی را
مطالعه کرده ام، این مسائل از اهمیت به مراتب کمتری نسبت به سه مسئله دیگر
یعنی بازرسی ها، تحریم ها و مدت زمان برخوردارند».
او در ادامه به
«لغو» تحریم ها علیه ایران در توافق نهایی اشاره کرده و ادامه می دهد:
«کلید دستیابی به توافق این است تا اطمینان حاصل شود ایرانیان معتقد باشند
اگر هنگام تقلب گرفتار شوند، به احتمال بسیار زیاد این تحریم ها به سرعت و
قاطعانه به مورد اجرا در می آید. مسئله این است که اگر همه این تحریم ها را
لغو کنیم آنطور که طرح اقدام مشترک احمقانه می گوید، این کار بسیار سخت
خواهد بود. در وحله نخست، تحریم ها با تلاش شدید دیپلماتیک آمریکا و رفتار
خصمانه ایران تصویب شدند. تجربه عراق و کره شمالی بیشتر نشان می دهد که
بدست آوردن رای شورای امنیت سازمان ملل برای اعمال تحریم در برابر آنچه
همواره شواهد مبهم و مورد اختلاف از عدم رعایت ایران خواهد بود واقعا سخت
است.
بنابراین مسئله مهم در هر گونه توافق با ایران باید اجرای
دوباره و به سرعت تحریم ها بدون نیاز به قطعنامه جدید شورای امنیت سازمان
ملل برای این کار باشد. به همین دلیل است که من به جای لغو تحریم ها، تعلیق
تحریم ها را پیشنهاد کرده ام. در شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا
می توانید به سادگی با تصویب قطعنامه اعلام کنید تحریم ها به مدت شش ماه به
حالت تعلیق در آمده است و تا زمانی که ایران به وظایف طرف خود در توافق
عمل کند، این تعلیق قابل تمدید خواهد بود. سپس، اگر اطلاعاتی بدست آمد که
ایران تقلب کرده است تنها کاری که باید انجام شود، وتوی قطعنامه بعدی توسط
آمریکا، فرانسه و انگلیس خواهد بود تا اطمینان حاصل شود تحریم ها دوباره
برقرار شده است. این بسیار آسان تر و احتمالا سریع تر است. به این شکل
ضرورت بدست آوردن رای موافق یا ممتنع روسیه و چین نیز وجود نخواهد داشت».
پولاک
سپس به میزان اعتمادپذیر بودن حاکمیت در ایران پرداخته و گفته است: «من در
واقع اعتماد زیادی دارم که رئیس جمهور روحانی، ظریف وزیر امور خارجه و
بسیاری از ایرانیان دیگر در صورت امضای توافق، به هیچ وجه قصد تقلب در
توافق را ندارند و من قطعا نمی دانم چه کسی پس از روحانی رئیس جمهورخواهد
بود. به یاد داشته باشید که احمدی نژاد، جایگزین خاتمى اصلاح طلب شد.
بنابراین حتی اگر من ممکن است مایل باشم به روحانی به عنوان رئیس جمهور
اعتماد کنم، من نمی دانم پس از وی چه کسی قدرت را در دست می گیرد. به نظر
من، مدت زمان در مورد یک توافق به معنای دوام آوردن برای مدت قابل توجهی و
دست کم چند دهه و به طور دائم در یک دنیای ایده آل است. بدیهی است،
ایرانیان به این وضع اعتراض می کنند. به همین دلیل من فکر می کنم هر گونه
توافق با ایران نیاز به مقررات برای شروع کاهش تاثیر این تحریم ها به سرعت و
به طور کامل دارد».
