دیوید ازبورن نویسنده این مقاله آورده است: معلوم نیست باراک اوباما رئیس جمهور امریکا باید از کرملین تشکر کند یا از دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس؛ که به او فرصت دادند تا قبل از سقوط به باتلاق سوریه از نیمه راه بازگردد.
ازبورن می افزاید: اگر کامرون موفق می شد رای مثبت مجلس عوام را برای شرکت در جنگ به دست آورَد، اوباما نیز در جلب نظر کنگره با مشکل مواجه نمی شد و هم اکنون موشک و خمپاره ها در فضا به پرواز درآمده بودند و اوباما نیز با طرح غیر منتظره روس ها مواجه نمی شد. جان کری وزیر امور خارجه امریکا هنگام حضور در لندن پیشنهاد داد سوریه اسلحه شیمیایی خود را تحویل جامعه جهانی دهد و در ازای آن امریکا نیز از حمله به این کشور منصرف شود.
نویسنده ایندیپندنت می افزاید: اوباما نمی خواست خودش را در ورطه جنگ سوریه بیندازد، اما ناخواسته به این دام افتاد، چرا که سال گذشته قول داده بود "در صورتی که سوریه از خطوط قرمز عبور کند و سلاحهای شیمایی را به کار گیرد، در این کشور دخالت نظامی خواهد کرد"؛ هرچند وی این روزها سعی دارد از شرّ اظهارات پیشین خود خلاص شود و وانمود کند این خط قرمز را جامعه جهانی تعریف کرده است، نه خود او.
نویسنده این مقاله، نوشته خود را با این سخن به پایان می برد که: مشخص نیست آیا اوباما نسبت به جایگاه متزلزل خود بعد از قضایای اخیر - که او راضعیف و بی اراده نشان داد- توجهی دارد یا خیر؛ و آیا اصولا به این مساله اهمیتی می دهد؟!
