هشدار رهبری در مورد "تعرض به آبروی افراد در مجلس"

در حالی که طی روزهای اخیر، برخی نمایندگان به دلیل پخش زنده نشست های مجلس، جملات بی سابقه در جهت منافع خاص یا بعضاً اقدامات واکنشی و تقابلی، شنیده می شود.

به گزارش سرویس سیاسی «انتخاب» ؛ رهبر معظم انقلاب در دیدار نمایندگان مجلس نهم در تاریخ 91/3/24 نسبت به چنین اتفاقی هشدار دادند.

اهم اظهارات ایشان در این دیدار در پی می آید:

*** نشانه سلامت
يكي از چيزهايي كه در مجلس واقعاً نشانه سلامت است، پرهيز از تعرض به آبروي اين و آن است. خب، يك منبري در اختيار شماست؛ اين منبر، منبر عمومي است.

شما وقتي حرف مي زنيد، پشت يك بلندگوي ملي داريد حرف مي زنيد؛ به گوش همه مي رسد. اگر در اين فرمايشاتي كه شما در مجلس مي فرماييد، مطلبي باشد كه تعرض به آبروي كسي باشد، متهم كردن يك كسي باشد - ولو به نظر شما گناهكار است، ليكن گناهش ثابت نشده - يا تعرض به يك امري باشد كه ولو اصلاً واقع هم باشد، وظيفه‌ من و شما نيست به آن بپردازيم؛ مثلاً مسايل خصوصي افراد.
چرا بايد در مجلس، در پشت بلندگوي مجلس، اسمي از اين چيزها آورده شود؟ از اينها بايد بشدت پرهيز كرد. اگر از اينها پرهيز شد، نشانه‌ سلامت است.

*** مجلس جاي گفت و گوي حكيمانه و خردمندانه
من قبلاً به برخي از نمايندگان محترم اين نكته را عرض كرده‌ام، حالا هم چون همه شما تشريف داريد، به شما هم ميگويم: مجلس جاي گفت وگوي حكيمانه و خردمندانه است.
شما يك حرفي مي زنيد، استدلالي داريد، استدلالتان را ذكر مي كنيد؛ بعد نفر بعدي مي‌آيد، مي گويد به اين دليل، حرف ايشان غلط است، استدلالشان غلط است؛ بالاخره مجموعه هم يا به اين راي مي دهد يا به آن راي مي دهد؛ اين درست.
اگر چنانچه وقتي شما داريد حرف مي زنيد، ديگري مثلاً شروع كند به دست زدن يا هياهو كردن، براي اينكه صداي شما به گوش آن مستمع نرسد، اين كار، كار حكيمانه است؟ كار خردمندانه است؟
اين عادت بايد در مجلس ريشه‌كن شود كه وقتي يك نماينده‌اي دارد حرف مي زند، يا يك وزيري، يك مسئول دولتي‌ دارد حرف مي زند، از يك گوشه مجلس چهار نفر شروع كنند يك صدايي در آوردن! اين خيلي چيز بدي است. متأسفانه در مجلس هشتم اين بود؛ من نمي دانم حالا در مجلس هفتم هم بود يا نه.

*** جاي حيرت
من اوّلي كه با اين قضيه برخورد كردم، حيرت كردم: مگر چنين چيزي ممكن است؟ ديديم بله، هم ممكن است، هم واقع است! در مجلس اتفاق افتاده. مجلس جاي اين حرف ها نيست. بله، در اجتماعات عمومي، مردم عامي ممكن است از اين كارها بكنند؛ يكي مي‌آيد حرف مي زند، ديگري صدايي در مي‌آورد.
در تاريخ، هميشه هم از اين كارها بوده. در قرآن هست كه: و هم ينهون عنه و ينئون عنه (سوره انعام آيه ۲۶) وقتي پيغمبر حرف مي زد، يك عده‌اي نمي گذاشتند صدا به گوش ديگران برسد؛ هياهو مي كردند. اما اين باب جمهوري اسلامي نيست؛ آن هم در مجلس شوراي اسلامي.
مجلس شوراي اسلامي جاي حرف است. طرف كاملاً حرفش را بزند، تمام كند؛ بعد اگر حرفش غلط است، غيرمنطقي است، جنابعالي وارد شويد، استدلال كنيد، بگوييد نخير، اين حرف آقا هيچ منطقي ندارد، هيچ مبنايي ندارد؛ ردش كنيد. اين كار اشكال ندارد.

*** اتحاد و استقلال در مجلس
بنده به استقلال مجلس خيلي اهميت مي دهم و معتقدم واقعاً مجلسِ مستقل يكي از نعم بزرگ است. بعضي تصور ميكنند، بعضي هم اين را هي توي رسانه‌ها مطرح مي كنند؛ خيال مي كنند مظهر استقلال از دولت، پريدن به دولت است. اينجوري نيست.
بحث اين دولت و آن دولت نيست؛ در همه‌ دوره‌ها، توي اين چند سال - مي دانيد دولت هاي مختلفي بودند- بنده هميشه همين را تذكر دادم. استقلال از دولت معنايش اين نيست كه آدم بايد دايم با دليل و بي‌دليل، هي بپرد به دولت؛ به اين كارش، به آن كارش؛ كارهايي كه اصلاً لزومي ندارد انسان اعتراض كند. خب، يك قانوني بگذاريد برخلاف آن جهتي كه او دارد حركت مي كند. به هر حال اينها چيزهاي لازمي است.

*** نياز مهم امروز
به نظر من امروز از جمله‌ مسايل مهمي كه ما در كشور به آن نياز داريم، اتحاد است. اتحاد به معناي همسان بودن فكرها نيست. خب، الحمدلله شماها همه در سطوح بالاي فكري و علمي هستيد؛ اينها براي شما، گفتن ندارد.
ما احتياج داريم به اين كه به ما تذكر داده شود تا عمل كنيم؛ والّا خيلي از چيزها را مي دانيم. امروز بايد اتحاد وجود داشته باشد. دوئيت و اختلاف و تفرقه، مظهر ضعف و انحطاط و انهزام يك ملت است؛ بايد نگذاريد اين اتفاق بيفتد.
اختلاف نظر هم وجود دارد، ابايي هم از گفتن اختلاف نظر نيست؛ بله، ما در اين قضيه با هم اختلاف نظر داريم، اما دستمان توي دست هم است. مثلاً او مي گويد اين كار بايد بشود، من مي گويم بايد نشود. بالاخره يك مرجعي وجود دارد؛ يا مرجع، قانون است؛ يا مرجع، دستگاه قضايي است؛ يا مرجع، شوراي نگهبان است؛ - يا هرچه - آن مرجع هم تعيين تكليف خواهد كرد؛ اما با هم دست‌به ‌يقه نمي شويم. اين اتحاد بايد وجود داشته باشد.

*** همدلي بين دستگاه ها
بايد در جهت مصالح عاليه كشور، بين دستگاه‌ها همدلي وجود داشته باشد؛ اين بايد بروز كند. البته همه هم همين را ميگويند.
يك وقتي يك نفري با عصبانيت داشت از يك چيزي دفاع مي كرد، يك نفر به او گفت آقا حالا چرا عصباني مي شوي؟ با همان عصبانيت داد كشيد: من عصباني نيستم! حالا از اطراف - از دو طرف هم نمي شود گفت - بعضي دائم دم از اتحاد هم مي زنند، اما در عين حال باز گاهي نشانه‌ها و نمونه‌هاي تفرق ديده مي شود.
من خواهش مي كنم به اين مساله توجه كنيد؛ هم در درون مجلس بين خود دوستان كه در مجلس هستيد، هم در بين مجلس و قواي ديگر - قوه‌ي مجريه و قوه قضاييه - اين اتحاد و اتفاق را حفظ كنيد و بدانيد كه اين ملت، اين كشور، اين نظام، اين جهت گيري، بشارت داده به توفيق و پيروزي است؛ اين لطف خداست، سنت هاي الهي اين را اقتضاء مي كند.

*** پيشرفت در سايه اعتقاد و معنويت
ملت، ملت خوبي‌اند؛ ملت مؤمني‌اند؛ جوان هاي ما جوان هاي خوبي‌اند. ملت ما خوشبختانه همچنان يك ملت جواني است؛ تفكر ديني و جهت گيري ديني و اسلامي هم بحمدالله محور اصلي حركت كشور است.
خب، نمايندگان مجلس، مسئولان كشور، دولتي‌ها، قضايي‌ها، از انسان هاي معتقد به مباني اسلام و انقلابند؛ اين خيلي چيز مهمي است.
مردم، معتقد؛ مسئولان، معتقد؛ انشاءالله توفيق الهي شامل حال است و ما داريم پيش مي رويم. در اين دهه هم كه دهه‌ پيشرفت و عدالت است، به توفيق الهي، ان‌شاءالله، باذن‌الله، هم به پيشرفت محسوسي خواهيم رسيد، هم در پايان اين مدت ان‌شاءالله به يك رقم برجسته چشمگيري از عدالت دست خواهيم يافت.