پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
عصرایران نوشت: شاید بتوان گفت این روزها پرسنل کمتر وزارتخانه ای به اندازه آموزش و پرورش، "خوشحالی و نگرانی همزمان" را تجربه می کنند.
علت این حس دوگانه نیز کاملاً مرتبط است با معرفی محمدعلی نجفی از سوی حسن روحانی به عنوان وزیر پیشنهادی "آموزش و پرورش".
آموزش
و پرورشی ها ، هنوز که هنوز است ، از زمان وزارت نجفی در دولت هاشمی در
این مجموعه ، به عنوان "دوره طلایی آموزش و پرورش" یاد می کنند.
در
دوره او بود که برای اولین بار ، بحث های معیشتی و رفاهی فرهنگیان، جدی
گرفته شد، اقدامات عملی برای ارتقای سطح علمی آموزش و پرورش آغاز شد،کار و
دانش وارد مداس شد و دهها اقدام دیگر که باعث شد آموزش و پرورش ، از
وزارتخانه ای که همواره محکوم به عزلت و فقر بوده ، به سمت جایگاه حقیقی
خود حرکت کند.
البته برخی اقدامات او در دوره های بعدی زمینگیر شد.
از جمله اختصاص عوارض دو درصدی به آموزش و پرورش که اگر به طور کامل اجرا
می شد، می توانست جهشی تاریخی در آموزش و پرورش ایران ایجاد کند که در زمان
وزارت حسین مظفر ، توسط مجلس منتفی شد.
این یادداشت ، در صدد بررسی
کارنامه نجفی در دوران وزارتش در آموزش و پرورش نیست. روی سخن با
نمایندگان مجلس است که قرار است درباره سرنوشت یکی از مهم ترین وزارتخانه
های کشور تصمیم بگیرند.
مخلص کلام این است: معرفی محمد علی نجفی به
عنوان وزیر آموزش و پرورش، موجی از امید و خوشحالی را در میان فرهنگیان
کشور ایجاد کرده است و عدم رأی به او ، نقطه ای است که می تواند این امید
را به یأس تبدیل کند.
این ادعایی است که هر کدام از نمایندگان می توانند با مراجعه به فرهنگیان و یک استمزاج کلی ، صحت اش را دریابند.
از این رو ، انتظار می رود مجلسی ها نگذارند ماجرای آمدن و حذف هاشمی ، در مقیاسی کوچک تر در وزارت آموزش و پرورش تکرار شود.
رأی اعتماد به نجفی ، رأی اعتماد به امید فرهنگیان ایران است.
