توضیحات اسدالله عسگراولادی درباره راه اندازی اتاق بازرگانی ایران و آمریکا در دولت روحانی

هفته نامه تجارت فردا در گفت و گویی با اسدالله عسگراولادی، رییس اتاق بازرگانی ایران و چین نوشت:

بخش هایی از این گفت و گو در ادامه آمده است:

* در خصوص اینکه چه اتفاقی افتاد که اتاق‌های بازرگانی و بخش خصوصی آمریکا به رئیس‌جمهور این کشور نامه نوشتند و نسبت به صدور تحریم‌ها و بازگشت اثرات منفی آن به اقتصاد آمریکا هشدار دادند، باید بگویم این تصمیم به دنبال نشست سالانه اتاق بازرگانی بین‌المللی و رایزنی مقامات بخش خصوصی ایران با بزرگان این نهاد بین‌المللی و دیگر روسای اتاق‌های بازرگانی کشورهای جهان صورت گرفت. اما اینکه نمایندگانی از اتاق بازرگانی بین‌المللی توصیه‌هایی مبنی بر شکایت از آمریکا و اتحادیه اروپا به دادگاه لاهه کرده باشند، تا آنجایی که من اطلاع دارم صحت ندارد.

*  من قرار است به زودی و طی روزهای آینده با آقای روحانی ملاقات داشته باشم و پیشنهادم را در این رابطه با ایشان در میان خواهم گذاشت.


* می‌توانیم میان ایران و آمریکا یک اتاق مشترک بازرگانی تاسیس کنیم. این پیشنهاد را حدود چهار سال پیش مطرح کردم. البته پیشنهاد و طرح راه‌اندازی اتاق بازرگانی مشترک ایران و آمریکا حدوداً 20 سال پیش از سوی آقای علینقی خاموشی که رئیس اتاق بازرگانی ایران بود، مطرح شد اما به دلایلی عملیاتی نشد. پیشنهاد بعدی را من چهار سال پیش در همین رابطه ارائه دادم و معتقدم می‌توانیم تحت نظام مشترکی که در اتاق بازرگانی مشترک ایران و کانادا در حال حاضر داریم، با آمریکا رابطه برقرار کنیم و اتاق بازرگانی مشترک دو کشور را تاسیس کنیم.

* در آن زمان یعنی چهار سال پیش، مقدمات تاسیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و آمریکا را نیز فراهم کردم و حتی دیدارهایی با برخی مقامات رسمی بخش خصوصی و اتاق‌های بازرگانی ایالات متحده داشتم، امیدوار بودم این اتاق شکل بگیرد اما آقای نهاوندیان که رئیس اتاق ایران است با تشکیل این اتاق مشترک موافقت نکرد و پیشنهاد دادند که به ‌جای اتاق بازرگانی مشترک ایران و ایالات متحده، اتاق مشترک ایران و قاره آمریکا را تاسیس کنیم که شامل کشورهای مکزیک، کانادا، آمریکا و بعضی از کشورهای حوزه کارائیب می‌شود. من با این پیشنهاد موافق نبودم، بنابراین به آقای نهاوندیان عرض کردم میان این کشورها اختلاف بعضاً جدی حاکم است و تاسیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و قاره آمریکا عملاً راه به جایی نمی‌برد.

* من می‌دانستم اگر طبق پیشنهاد آقای نهاوندیان عمل کنیم، به دیوارهای فولادی که به دلیل شرایط حاکم میان این کشورها به وجود آمده، برخورد خواهیم کرد و عملاً نتیجه‌ای نخواهیم گرفت. اما باید ناکامی گذشته را جبران کرد و با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، هر چه سریع‌تر بخش خصوصی ایران و بخش خصوصی آمریکا با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و اتاق بازرگانی مشترک دو کشور به دور از دخالت‌های دولت‌ها تاسیس شود.

* شرط اولیه این کار این است که دولت‌ها باید موافقت کنند. من دلیلی برای مخالفت‌شان نمی‌بینم در نتیجه مطمئن هستم که موافقت می‌کنند. ولی باید همت به خرج دهیم و آستین‌ها را به طور جدی برای این کار بالا بزنیم. در ایران، ابتدا باید وزارت امور خارجه موافقت خود را اعلام کند آنگاه می‌توان به طور جدی به سمت تشکیل این نهاد مشترک پیش رفت.

* در دیدارهایی که چهار سال پیش با آنها داشتم، موافقت خود را اعلام کردند اما این موافقت مربوط به گذشته است و اگر در داخل به من مجوز این اقدام داده شود، تمام زندگی خود را کنار گذاشته و موافقت دوباره آمریکایی‌ها را خواهم گرفت.

* صرفاً اصرار دارم و معتقدم که اتاق بازرگانی مشترک ایران و آمریکا باید تاسیس شود. خواسته قلبی من این است که تنها یک عضو موسس این اتاق مشترک باشم، ولی افراد شایسته‌تری هستند که ریاست آن را قبول کنند.

* از هر دری باید وارد شد. از همه اهر‌م‌ها و ابزار باید استفاده کنیم. یکی از محورها تماس با اتاق‌های بازرگانی آمریکاست که انجام‌شدنی است. دیگری، رایزنی با ارکان مختلف در داخل کشور است. با بانک مرکزی، با وزارت امور خارجه، با وزارت اطلاعات، با همه می‌توانیم صحبت کنیم. صحبت با دفتر رئیس‌جمهوری قطعاً اثرگذار است. حتی با نهاد مقام معظم رهبری. همه جا راه برای ما به عنوان بخش خصوصی ایران، بسته نیست. مهم این است که باید قدرت و اختیار کامل به ما داده شود تا بتوانیم اتاق بازرگانی ایران و آمریکا را تاسیس کنیم.

* اگر اتوریته (اصطلاحی که آقای عسگراولادی بارها در این گفت‌وگو بر آن تاکید کرد) شوم، کفش‌هایم را ور ‌می‌کشم و این کار را به سامان خواهم رساند. اما الان این اختیار و قدرت را برای این کار ندارم. شاید بتوانم پیشنهاد دهم و برای شکل‌گیری اتفاقی که فکر می‌کنم آینده‌ساز است، فریاد هم بزنم، اما هنوز در رابطه با تاسیس اتاق ایران و آمریکا نمی‌توانم قدمی به جلو بردارم به این خاطر که اجازه این کار را ندارم. اتاق بازرگانی ایران خودش مستقلاً تصمیم می‌گیرد و هیات‌رئیسه و هیات عامل و رئیس و سخنگو و دبیر دارد و من در این نهاد سمتی ندارم که بروم خودم را وارد معرکه کنم. هر وقت که از من خواستند، با جان و دل پا به میدان می‌گذارم و برای تاسیس اتاق بازرگانی ایران و آمریکا تا دفتر مقام معظم رهبری و دفتر باراک اوباما هم می‌روم.