نیازی به مصادره روحانی نیست!

تک و پاتک! این روزها اصولگرایان و اصلاح طلبان هر کدام می خواهندروحانی را به سمت خود بکشند! اصولگرایان خوی تهاجمی گرفته اند و می خواهند روحانی را از آن خود کنند و اصلاح طلبان هم محکم روحانی را گرفته اند که دستاورد بیست و چهارم خرداد را از دست ندهند. عده ای از عقلای قوم هم فارغ از این بکش بکش اصلاح طلبی و اصولگرایی، نگران از آینده کشور،به دنبال رصد اوضاع و کمک احتمالی برای اداره کشور هستند.

به گزارش تابناک، حسن روحانی نه آنگونه که اصولگرایان مدعی هستند اصولگراست و نه آنگونه که اصلاح طلبان می گویند، اصلاح طلب است.

پایگاه سیاسی پیشین حسن روحانی جامعه روحانیت مبارز است.یکی از مهم ترین و یا تشکل مادر راست سنتی در ایران.تشکلی که اتفاقا اکبر هاشمی رفسنجانی هم سالها یکی از اعضای برجسته آن بود. این تشکل از زمانی که مجمع روحانیون مبارز با اطلاع امام از آن منشعب شد، نقش مادر تشکل های چپ در ایران را بر عهده گرفت، بیشتر  خوی راست بودن به خود گرفت.به گونه ای که در ایام دوم خرداد تقابل یت(روحانیت) و یون(مجمع روحانیون) نماد تقابل چپ و راست در ایران تلقی می شد.

اما پس از انتخابات سال 1384 و انتخاب محمود احمدی نژاد،آیت الله هاشمی دیگر در جلسات این تشکل دست راستی در دانشگاه امام صادق شرکت نکرد و کوشید به تدریج ایده فراجناحی بودن خود را با عدم شرکت در جلسات روحانیت مبارز نشان دهد. عدم شرکت وی در جلسات روحانیت مبارز اگر چه محسوس نبود، اما کدهای روشنی برای اصلاح طلبان بود که در مخالفت با دولت احمدی نژاد با آیت الله هاشمی همداستان بودند.

حسن روحانی از دیگر اعضای جامعه روحانیت بود که وی نیز پس از انتخابات سال 1388 در جلسات روحانیت مبارز شرکت نکرد. او هم کوشید با شعار اعتدال خود را در میانه اصلاح طلبان و جناح راست و نه اصولگرایان نگه دارد.

در اینجا باید خط کشی دقیقی تری بین جناح راست و اصولگرایان صورت گیرد. اصولگرایی که با انتخابات شورای شهر دوم اولین نشانه های موجودیت خود را بروز داد، شورشی علیه راست سنتی بود .

جوان تری های جناح راست سابق که مدعی بودند پیران سابق دیگر قدرت هماوردی در عرصه انتخابات و اجرا با اصلاح طلبان را ندارند کوشیدند بزرگان جناح راست از قبیل جامعه روحانیت و موتلفه و پیروان امام و رهبری را به حاشیه برانند. آنان حتی نام خود را از جناح راست تغییر دادند و اصولگرایی را برگزیدند تا در مقابل چپ های قدیم و اصلاح طلبان نوین،قدرت هماوردی داشته باشند.

یکی از جهت های حملات همیشگی اصولگرایان، حمله به هاشمی رفسنجانی بود. بدون تردید اصولگرایان در هیبت جدید، هویت خود را در مخالفت با اصلاح طلبان و هاشمی رفسنجانی تعریف کرده بودند. اما پدران معنوی جناح راست، یعنی جامعه روحانیت، موتلفه و حتی جبهه پیروان چندان مشکلی با هاشمی نداشتند اگر چه آنان نیز با اصلاح طلبان، از بیناد مشکل داشتند.

اکنون باید گفت، پیروزی روحانی در انتخابات، قطعا پیروزی اصولگرایان و جناح اصولگرایی نیست. اصولگرایانی که بر اصلاح طلبان و حتی راست سنتی شوریدند به قطع بازنده انتخابات ریاست جمهوری هستند.

اما برخی از لایه های راست سنتی همچون برخی از افراد جامعه روحانیت، بخش عظیمی از جریان های سیاسی موجود در حوزه های علمیه و حتی بخش های زیادی از موتلفه، جناح بازار بازنده انتخابات 24 خرداد نیستند. آنان با روحانی قطعا بیش از احمدی نژاد به تحقق مطالباتشان دست می یابند.

بازنده قطعی در جناح اصولگرایی است که بر راست شورش کرد. جبهه پایداری، جبهه سابق اصولگرایان متحد، جمعیت رهپویان و ایثارگران ،رسانه های وابسته به این جریانات وبرخی از رسانه هایی که در انتخابات با پول بیت المال سنگ تمام برای جناح اصولگرایی گذاشتند قطعا در زمره بازنده های انتخابات هستند و تلاش آنان برای مصادره روحانی عرض خود بردن و زحمت دیگران داشتن است.

اصلاح طلبان اما، دوری روحانی از راست سنتی و ایستادن در میانه میدان راست های قدیم و اصلاح طلبان، همراه با مخالفت روحانی با لایه های افراطی اصولگرایان را برگ برنده خود می دانند. حمایت هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و سید حسن خمینی که در انتخابات 88 هم از میر حسین موسوی حمایت کرده بودند نیز مزید بر علت شد و تا آنان از لایه های اصلاح طلبانه تفکر روحانی، انتظار اصلاح طلبی جناحی داشته باشند.

در نهایت باید به دو نکته اشاره کرد:
پیروزی روحانی در انتخابات شکست جناح اصولگرا بود، جناحی که در هشت سال گذشته مستقیم و غیر مستقیم دولت و مجلس و انبوهی از رسانه ها و خبرگزاری ها را در اختیار داشت و صدایش بلند تر از صدای هر طیف سیاسی دیگری بود. اما راست سنتی به دلیل پیوندهایی که با حسن روحانی دارد، جناح بازار به دلیل اشتراکاتی که با روحانی دارد و حوزه های علمیه به دلیل لطماتی که در دوره هشت ساله دولت نهم و دهم خورده بودند، بازنده انتخابات نبودند.

اصلاح طلبان هم با پیروزی روحانی، دوباره سرمایه اجتماعی خود را به رخ رقیب کشاندند. برای اصلاح طلبان از هر زاویه ای- به جز زوایه تامین سقف مطالبات- انتخابات 24 خرداد پیروزی بود. آنان پس از هشت سال دوباره کم یا زیاد به عرصه سیاست بازخواهند گشت.روش و منش آنان در اداره کشور در عرصه سیاست خارجی و داخلی، مستقیم یا غیر مستقیم، مورد بهره برداری دولت روحانی قرار خواهد گرفت. سمت های اجرایی کلان کم یا زیاد در اختیارشان قرار خواهد گرفت و فرصتی برای بسط ایده های آنان فراهم خواهد شد.