منتجب‌نیا: عارف و روحانی خیرالموجودین اند

"اجماع" به دغدغه ای جدی برای جریان اصلاح طلبی تبدیل شده است. به همین خاطر در حالی  که کمتر از 5 روز به آغاز رسمی انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری مانده ، هم محمد رضا عارف در فضای انتخاباتی حضور دارد  و هم حسن روحانی برای جلب نظر واجدین شرایط برای رای دادن در تلاش است.

شنیده‌ها  اما از این امر حکایت دارد که  احتمال "اجماع اصلاحات" ابیشتر از قبل شده  و "کاندیدای واحد"  از  میان عارف یا روحانی تعیین و معرفی خواهد شد.  در ادامه گفتگوی رسول منتجب نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی با عصر ایران در این باب را می خوانیم: 

در شرایط موجود، اینکه یکی از دو کاندیدای منتسب به اصلاحات کنار برود و نفر دیگر به عنوان کاندیدای واحد جریان اصلاح طبی در عرصه انتخابات باقی بماند، اتفاقی لازم است. چون همه رای هایی که قرار است توسط طرفداران اصلاح طلبی نوشته شود، به یک سبد مشخص ریخته شده و به همین دلیل شانس اصلاحات برای پیروزی در انتخابات بیشتر از حالا می‌شود.

به همین دلیل تاکید این است که یا آقای عارف یا آقای روحانی در انتخابات بمانند تا امیدها برای تشکیل دولتی اصلاح طلب افرایش یابد.

به هر حال مطلوب این است که اصلاح طلبان بعد از اینکه کاندیدای حداکثری خود را رد صلاحیت شده دیدند، بر روی یک چهره مشخص اجماع کنند تا همانطور که عنوان شد، شانس خود را برای موفقیت در انتحابات زیاد کنند. با توجه به نگرانی‌های موجود و شرایطی که کشور درگیر آن است، «دولت اصلاح طلبی» یک ضرورت است و به همین دلیل در این راستا هیچ کوتاهی یا خطایی را نباید مرتکب شویم.

چنانچه دو کاندیدا در انتخابات بمانند، به طور مشخص تجربه تلخ گذشته تکرار شده و آرای اصلاح طلبی تقسیم خواهد شد و احتمال موفقیت را پایین می‌آورد؛ لذا عقل سلیم در این شرایط اقتضا می‌کند همه درباره اجماع اتفاق نظر داشته باشند تا شرایط بهتری را تجربه کنیم و انشاءالله بتوانیم بعد از هشت سال، دولتی اصلاح طلب و البته کارآمد را روی کار بیاوریم تا از این طریق این فرصت را در اختیار خود ببینیم که بتوانیم در راستای کاهش مشکلات و بحران‌های موجود گام‌های مثبتی برداریم.

اصرار من برای اینکه آقایان عارف و روحانی باید توافق کنند، به این دلیل است که اصولگرایان با امکانات و شرایط خوبی به انتخابات ورود کرده‌اند و تقریبا هر آنچه  را که لازمه فعالیت انتخاباتی است در اختیار خود می‌بینند. در این شرایط نابرابر اجماع واجب است.

 باید در نظر داشت که جبهه اصولگرایی به مانند چند انتخابات گذشته در فضایی غیر رقابتی پا به عرصه انتخابات گذاشته است و به همین دلیل شانس خود را برای تشکیل دولت یازدهم زیاد می‌بینند. اما با توجه به پایگاه اجتماعی اصلاح طلبان باید گفت اگر «اجماع» حاصل شود، حتی با وجود وضعیت موجود، ما از شانس بسیار بالاتری برای تشکیل دولت برخوردار خواهیم شد.

زمانی شرایط برای جریان اصلاح طلبی خوب بود که کاندیدای حداکثری ثبت نام کرد و موج و شوری بی سابقه را در لایه های مختلف جامعه موجب شد. اما پس از ردصلاحیت  اقای هاشمی که تصمیمی غیرمنتظره بود، شرایط ایده آلی برای اصلاحات وجود ندارد و به همین دلیل دلخوری و دلسردی بخشی از جامعه را در پی داشته  است. با این وجود اگر اجماع حاصل شود، همان مردم ناراحت و سرخورده انگیزه پیدا می‌کنند تا با حضور خود  کاندیدای واحد را حمایت کنند. 

حتی اگر پیروزی در مرحله اول محقق نشود، می‌توان امیدوار بود که در مرحله دوم به راحتی رقیب اصولگرا را شکست دهیم و دولت را در اختیار خود بگیریم.

ممکن است این اتفاق بیفتد. البته اگر آقایان هاشمی و خاتمی رسما از کاندیدای نهایی اصلاحات اعلام حمایت و پشتیبانی کنند، حتما شرایطی به وجود خواهد آمد که فرد مورد نظر آن‌ها با رایی بالا به عنوان برنده انتخابات معرفی شود.

بله، اما باید توجه داشت که در موقعیتی حساس قرار داریم و تنها روزنه امید همین است و اگر این فرصت هم از دست برود، حتم داشته باشید که اوضاع بد خواهد شد و زمان زیادی را باید برای به وجود آمدن فرصت مجدد منتظر بمانیم.

ببینید! همه می‌دانند که کاندیدای امروز اصلاحات چه عارف باشد یا روحانی، کاندیدای حداقلی است و این مساله مورد تایید اصولگرایان و طرفدارن جریان رقیب هم است. پس در شرایطی که همه می‌دانند اصلاحات با هاشمی یا خاتمی به طور حتم برنده انتخابات ریاست جمهوری می‌شدند، نباید نگرانی خاصی از قضاوت عموم داشته باشیم. 

در شرایطی که با امید حداقلی در صحنه حاضر هستیم،  شکست احتمالی را نباید به منزله شکست واقعی تلقی کرد. مردم  به خوبی می دانند که اصلاح طلبان در  در غیاب چهره های اصلی  خود به خیر الموجودین بسنده کرده‌اند.