ايران و مشکل بزرگ اعراب!

انقلاب 25 ژانويه 2011 مصر قاعدتا بايد در بهبود روابط ميان جمهوري اسلامي ايران ومصرتاثير مي گذاشت اما عوامل بازدارنده زيادي همچنان مانع بر قراري رابطه ميان تهران وقاهره شده است.

جريان سازي هاي خبري سلفي ها در مصر عليه ايران وتناقض رفتاري دولتمردان مصر در باره رابطه سياسي و تجاري با ايران دور نماي روابط سياسي ايران ومصر را در هاله اي از ابهام قرار داده .

تظاهرات اخير سلفي ها در برابر دفتر حفاظت منافع ايران در قاهره که با اشاره مستقيم عربستان سعودي صورت گرفته از تاثير گذاري اين کشور در سياست هاي خارجي وداخلي مصر حکايت دارد.

اين امر، مقوله معروف سرهنگ قذافي ديکتاتور سابق ليبي را که همواره از تاثير پذيري کشورهاي بزرگ عربي از کشورهاي کوچک انتقاد کرده بود در اذهان تداعي مي کند.

سرهنگ قذافي زماني که خبرنگار مجله لوموند فرانسه از وي پيرامون بزرگترين مشکل جهان عرب سوال کرده بود گفت : بزرگترين مشکل جهان عرب اين است که کشورهاي بزرگ عربي از کشورهاي کوچک عرب گدائي مي کنند!.

اين مقوله کاملا دقيق است زيرا مصر که بزرگترين کشور عربي تلقي مي شود کمک هاي مالي فراواني از عربستان، قطر، کويت، وامارات دريافت مي کند ،لذا اين کشورها در شکل دهي سياست خارجي مصر نقش مهمي بعهده دارند.

وجود بيش از3 ميليون نيروي کار مصري در کشورهاي حوزه خليج فارس بطورطبيعي مصر را بشدت وابسته به اين کشورها مي کند.

اساسا مصر در 3 حوزه مهم روابط خارجي ، اقتصادي و امنيتي تحت تاثير آمريکا ، کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج فارس ورژيم صهيونيستي قرار دارد.

اين مقوله از زمان به قدرت رسيدن انورسادات رئيس جمهوري اسبق مصر در سال 1970 پر رنگتر شد، هرچند که دردوران جمال عبدالناصر رهبر سابق مصر اين رويکرد در حوزه سياست خارجي نيز وجود داشت اما سياست خارجي اين کشوردر دوران حاکميت انور سادات 180 درجه تغيير کرد.

در زمان حسني مبارک ديکتاتور سابق مصر ازآنجائي که کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج فارس بيش از 70 در صد از هزينه 5 ميليارد دلاري اتحاديه عرب را تامين مي کردند لذا اين کشورها از رهگذر تاثير گذاري بر اتحاديه عرب ،رخدادهاي سياسي جهان عرب را بر اساس منافع خود مديريت مي کردند. کشورهاي عرب حوزه خليج فارس در دوران حسني مبارک کمک هاي مالي گسترده اي به اين رژيم مي کردند در حالي که آمريکا و اتحاديه اروپا نيراز هيچگونه کمک مالي ، نظامي وسياسي به رژيم حسني مبارک دريغ نمي کردند.

پس از سرنگوني حسني مبارک ،عربستان وقطر در يک رقابت آشکار از رهگذر کمک مالي به مصر تلاش کردند تا مديريت سياست خارجي و داخلي مصر را به عهده بگيرند.

در طول 2 سال گذشته عربستان مجموعا 8ميليارد و قطر نيز حدود 12 ميليارد دلار کمک مالي مستقيم در اختيار دولت محمد مرسي قرار دادند در حالي که اين دو کشور عربي هريک ابزارهاي خاص خود را در داخل مصر دارند.

قطر رابطه تنگاتنگي با اخوان المسلمين مصر دارد واز طريق شيخ يوسف القرضاوي مفتي قطري مصري الاصل که يکي از اعضاء برجسته اخوان المسلمين است با اين مجموعه رابطه بر قرار کرده.

هر دو جريان اسلام گرا يعني سلفي ها واخوان المسلمين مصر که در مسائل مختلف سياسي ، اجتماعي ، اقتصادي اختلاف نظر اساسي دارند در يک موضوع اتفاق نظردارند وآن جلو گيري از بر قراري رابطه ميان مصر و ايران است.

لذا با توجه به اين که حاکميت اکنون در دست اخوان المسلمين است و سلفي ها نيز در جامعه مصر از نفوذ بالائي بر خوردارند وعربستان وقطر نيز بر اين دو جريان پر قدرت مصري نفوذ دارند امکان بر قراري رابطه ميان ايران ومصر وجود نخواهد داشت.

در اين ميان نقش آمريکا ورژيم صهيونيستي در تخريب مناسبات ايران و مصر کاملا آشکار است زيرا امريکا ورژيم اسرائيل نزديکي سياسي ايران ومصر را چالشي جدي براي امنيت اسرائيل مي دانند.