سرویس تاریخ «انتخاب»: مهدی بازرگان (۹ شهریور ۱۲۸۶ – ۳۰ دی ۱۳۷۳) سیاستمدار ایرانی بود که از ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ بهعنوان چهل و یکمین نخستوزیر ایران فعالیت کرد. او عضو جبهه ملی ایران، از مؤسسان حزب نهضت آزادی، استاد دانشگاه، پژوهشگر قرآن، و از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ نمایندهٔ مجلس بود. او نخستین دانشیار دانشگاه تهران بود و مدتی بعد استاد و به مدت شش سال رئیس دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. وی در ۳۰ دی ۱۳۷۳ در سوئیس درگذشت.
۳۰ سال از ۳۰ دی ۱۳۷۳ میگذرد؛ روزی که مهدی بازرگان در سوئیس درگذشت. او برای درمان به این کشور رفته بود که پیش از اعزام به بیمارستان دار فانی را وداع گفت و صداوسیمای دوره ریاست علی لاریجانی به سرعت خبر فوت او را مخابره کرد و البته با تأکید فراوان بر اینکه او سوئیس درگذشته است تا چنین القاء کند که گویی او یک پایش در ایران و یک پایش در غرب بوده و از همینجا میشود فهیمد که بازرگان همانقدر که حامی داشته و دارد، مخالفان سیاسی هم کم نداشته است.
