پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
سرویس تاریخ «انتخاب»: در جریان جنگ جهانی دوم و پس از تهاجم آلمان نازی و شوروی به لهستان در سال ۱۹۳۹، بسیاری از لهستانی‌ها به شوروی تبعید شدند. اما پس از حمله آلمان به شوروی در سال ۱۹۴۱ و ایجاد اتحاد میان متفقین، شوروی به پناهندگان لهستانی اجازه داد تا خاک این کشور را ترک کنند.
در سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵، ایران به یکی از مهم‌ترین نقاط پذیرش پناهندگان لهستانی تبدیل شد. بیش از ۱۲۰ هزار پناهنده، شامل سربازان، زنان، کودکان و سالخوردگان، از طریق دریای خزر به بندر انزلی منتقل شدند و سپس در شهرهایی مانند تهران، اصفهان، مشهد و اهواز اسکان یافتند.
ایران، که در آن زمان تحت اشغال نیروهای متفقین بود، نقشی کلیدی در حمایت از پناهندگان ایفا کرد. کودکان لهستانی در مدارس ویژه تحصیل کردند، و بسیاری از آنها در اصفهان، که به «شهر کودکان لهستانی» معروف شد، پناه یافتند.
اگرچه شرایط زندگی برای پناهندگان دشوار بود، اما ایرانیان میزبانی گرم و انسانی از آنها به عمل آوردند. این دوره یکی از نمونه‌های همبستگی بشری و همکاری بین‌المللی در زمان بحران به شمار می‌رود.
