تحلیل تحولات حلب از زبان روزنامه نگار سوری / برای این جنگ از دو سال پیش ایجاد آمادگی کرده بودند / اظهار نظر امروز روسیه نشان می‌دهد که آن ها معتقدند مسئولیت دفاع از حلب بر عهده حکومت سوریه است و آن ها نمی‌توانند بیش از این کمک کنند / وقتی هواپیماهای روس و ده‌ها هزار نفر از نیروهای دیگر غایب باشند، پیشرفت حاصل شده در حمله به حلب کاملاً منطقی است

عبدالله الموسی، روزنامه نگار و تحلیلگر سوری مقیم لندن نوشت: این جنگ ابتکار داخلی است که پیش از آن آماده‌سازی وسیع و حرفه‌ای برای انجام شده و منافع ترکیه را در نظر گرفته، اما تحت رهبری آنکارا نیست.

 

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: آمادگی برای جنگ از دو سال پیش شروع شد، زمانی که هیئت تحریر الشام عملیات‌های سریع را در خطوط جبهه آغاز کرد. سپس تمامی گروه‌ها کمپ‌های آموزشی جدی راه‌اندازی کردند. تولیدات نظامی به سطح پهپادهایی با برد حداقل 120 کیلومتر و پهپادهای انتحاری که در جنگ اوکراین استفاده می‌شوند، پیشرفت کرد. گروه‌ها اختلافات خود را کاهش دادند و تحریر شام، به عنوان بزرگ‌ترین و منظم‌ترین گروه، تلاش کرد تا همه را در خود جذب کند.

 

روسیه در نبرد فعلی به طور کامل درگیر است، اما میزان حضور آن نسبت به سال 2022 کاهش یافته است، زمانی که روسیه 1600 سرباز، تمامی کارشناسان میدانی و سیستم‌های دفاع هوایی خود را خارج کرد و تنها هواپیماهای میگ و 4 بمب‌افکن سوخو باقی مانده‌اند. این 4 هواپیما همچنان در آسمان نبرد هستند، در حالی که قبلاً 15 هواپیمای سوخو روسی در سوریه بودند. خارج کردن سامانه‌های پانتسیر روسی از اطراف حمیمیم، این پایگاه را در برابر حملات پهپادی آسیب‌پذیر کرده است، زیرا این سامانه برای مقابله با پهپادها بهترین گزینه است.

 

اظهار نظر کرملین امروز مبنی بر اینکه «مقامات سوری باید سریعاً کنترل و امنیت را در این منطقه برقرار کنند.»، نشان می‌دهد که مسئولیت دفاع از حلب بر عهده حکومت سوریه است و ما نمی‌توانیم بیش از این کمک کنیم.

 

اما ترکیه با اظهارات خود به رویترز در روز گذشته سردرگمی ایجاد کرد. در اظهار نظری دیپلماتیک گفتند که گروه‌ها حق دارند به خطوط توافق 2019 بازگردند.

 

جنگ ابتکار عمل گروه‌ها است، ابتکاری که منافع ترکیه را در نظر می‌گیرد. این توصیف کلی از تصمیم برای آغاز حمله است.

 

موضع ترکیه به طور خلاصه: ترکیه با جنگ مخالفت نمی‌کند اما در عین حال از آن حمایت هم نمی‌کند. توپخانه ترکیه وارد نبرد نشده است و سلاح و مهمات ترکیه به گروه‌ها مانند آنچه در جنگ آزادسازی حلب در 2016 بود، ارسال نشده است.

 

شبه‌نظامیان حامی اسد ضربات سنگینی خورده‌اند و حضور محدودی در حلب دارند، به‌ویژه در حومه جنوبی آن که اکنون محور مهمی از نبرد است.

 

روحیه افسران حکومت سوریه مرا شوکه کرد. پیام‌هایی از تلفن‌های افسران به دستم رسید که توسط مبارزان پیدا شده بود و آنها به یکدیگر توصیه کرده بودند که بی‌جهت نمیرند چون پوتین آنها را فروخته و فرماندهی ارتش هیچ کمکی نفرستاده است.

 

وقتی که هواپیماهای روسی و ده‌ها هزار نفر از نیروهای دیگر غایب باشند، پیشرفت حاصل شده در حمله به حلب کاملاً منطقی است.

 

 هیچ دلیلی برای توقف جنگ در همین محدوده‌ها وجود ندارد. پیشروی فقط در صورتی متوقف می‌شود که اسد نیروهای خود را جمع‌آوری کرده، و نیروهای کمکی خود را ارسال کند و صفوف خود را سازماندهی کند که این بر اساس آنچه که مشاهده می‌کنیم، بعید به نظر می‌رسد.

 

اما حلب چه معنایی دارد؟ کنترل حلب جنگ و خونریزی را به یک پیروزی سیاسی تبدیل می‌کند. بشار اسد آن را «مادر جنگ‌ها» نامید. بعد از حلب، حکومت سوریه کنترل مناطقی را که به دست معارضین در چهار منطقه سوریه باقی مانده بود، بازپس گرفت، حمایت‌های غربی و عربی از گروه‌های نظامی قطع شد و کشورها با اسد روابط برقرار کردند.