محمد هاشمی: عدم واکنش به نامه‌ها، گفته‌ها و اقدامات احمدی‌نژاد به خاطر شخصیت اوست

این دو نماینده حدود ساعت ۱۰ شب به محل اقامت حضرت امام در نوفل‌لوشاتو آمدند، خدمت امام رسیدند و حدود یک ساعت و نیم با امام مذاکره و گفت‌وگو کردند. حدود ساعت ۱۲ شب اقامتگاه حضرت امام را ترک کردند. حضرت امام بعد از گفت‌وگو و مذاکره با این نمایندگان فرمودند: اعلام کنید که من در اولین فرصت به ایران برمی‌گردم . متن خبر را همزمان به رادیو فرانسه دادیم و رادیو فرانسه در اخبار ساعت ۱۲ شب خود این خبر را پخش کرد و رسانه‌های مختلف بعد از رادیو فرانسه به این خبر پرداختند و پیرامون آن تحلیل و تفسیر کردند.

دولت بختیار مانع اعزام هواپیمای ایران ایر برای انتقال امام و همراهان از پاریس به تهران شد. با اقداماتی که انجام شد حدود ده روز بعد با اجازه یک فروند هواپیمای ۷۴۷ ایرفرانس، امام و همراهان، فرودگاه شارل دوگل پاریس به مقصد فرودگاه مهرآباد تهران را ترک کردند و حدود ساعت ۹ صبح روز جمعه ۱۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ وارد تهران شدند. وقتی که دلیل تصمیم حضرت امام برای اعلام حرکت به تهران را بعد از ملاقات و مذاکره نمایندگان دولتین آمریکا و فرانسه جویا شدیم، امام فرمودند: آنها در آن مذاکره از راه دلسوزی برای من وارد شدند و به من پیشنهاد دادند فعلاً به ایران نروم چون احتمال خطر برای جانم وجود دارد و ادامه دادند من که می‌دانم آقای کارتر، دلش برای من نسوخته حتماً توطئه علیه ملت ایران دارد و می‌داند اگر من در ایران باشم از انجام توطئه او جلوگیری می‌کنم، از این جهت بلافاصله پس از ترک آن دو اعلام کردم که به ایران می‌روم. درس‌هایی که ما از این رفتار امام آموختیم:

اولاً- امام مواضع‌شان راجع به جنایات آمریکایی‌ها و اینکه آمریکا دشمن است روشن و بوده‌ است.
ثانیاً- در مذاکره مستقیم با دشمن استراتژی دشمن را کشف کردند و برای خنثی کردن توطئه دشمن تصمیم به بازگشت به ایران گرفتند.

ثالثاً- نه‌تنها هیچ امتیازی به دشمن ندادند بلکه با شناسایی استراتژی دشمن توطئه او را خنثی کردند.

  * از ۱۱۷ روزی که حضرت امام در پاریس بودند، من این افتخار را داشتم که ۱۱۴ روز را در پاریس در خدمت امام باشم و در این ایام درس‌های بسیاری از سیره عملی و رفتار حضرت امام و نوع تعامل حضرت امام با شخصیت‌های سیاسی، علما و شخصیت‌های فرهنگی،جوانان و دانشجویان با هر اندیشه و تفکری آموختم و خاطرات بسیار ارزشمندی از آن برایم باقی‌مانده‌ است.

* مدت‌هاست که نسبت به بعضی گفت‌وگوها و نامه‌ها و مطالبی که از آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی پخش می‌شود بعضی از اصولگرایان واکنش‌های تند و بعضاً خارج از اصول و عرف و اخلاقی و رسانه‌ای نشان می‌دهند و مورد اخیر هم یکی ازنمونه‌ای آن است.

در عرف سیاسی اینگونه واکنش‌ها دلایل گوناگون دارد، یکی از دلایل مهم آن، جایگاه و اعتبار شخصیت حقیقی یا حقوقی مطرح کننده و خاطرات و ذهنیت جامعه که از این شخصیت دارند، می‌باشد. همچنان که می‌دانیم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی چه دوران نهضت‌اسلامی و چه در دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از یاران امام خمینی و از معدود شخصیت‌های خردگرا و تاثیرگذار بودند. همواره در شرایط دشوار و حساس کشور با تحلیل‌ها و مواضعی که اتخاذ می‌کردند باعث آرامش در مردم و کشور می‌شدند.

قضاوت عمومی درمورد آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، فردی واقع‌بین خردگرا و صاحب فکر و اندیشه و راهکاری برای حل مشکلات و معضلات کشور است. شاید به همین دلایل باشد که بعضی به دلیل تاثیر گذاری مواضع ایشان درجامعه با این برخوردهای تند و بعضاً توهین‌آمیز و غیر مودبانه به اصطلاح می‌خواهند از آثار مثبت و سازنده مواضع ایشان بکاهند. ولی تجربه نشان داده است اینگونه برخوردها نه تنها تاثیری منفی بر قضاوت مردم خردمند و هوشمند کشور یا منطقه نسبت به آقای هاشمی ندارد بلکه آثار منفی آن بیشتر متوجه واکنش دهنده این موارد می‌باشد.به تعبیر قرآن کبیر «بل الانسان علی نفسه بصیره ولوالقا معاذیره»

*یکی از دلایل واکنش‌ها جایگاه حقیقی و حقوقی شخصیت مطرح کننده و میزان تاثیرگذاری شخصیت‌ها در مسائل است . بر اساس همان دلیل، عدم واکنش نسبت به نامه‌ها، گفته‌ها و دیگر اقدامات آقای احمدی‌نژاد می‌تواند همین شخصیت حقیقی آقای احمدی‌نژاد باشد. چون از آقای احمدی‌نژاد در دوران نهضت‌ اسلامی و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی سوابق چندانی ضبط نشده‌ است. تفاوت شخصیت حقیقی احمدی‌نژاد با شخصیت حقیقی آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و دیگر یاران امام بسیار است.