اکونومیست نوشت: در اوایل دسامبر، شی جی پینگ، رهبر چین اعلام کرد که حزب کمونیست به مهلت تعیین شده برای اجرای برنامه‌هایش پایبند بوده است. او علنا اعلام کرد که فقر شدید به عنوان درآمد کمی بیش از 1 دلار در روز از چین ریشه کن شده است. به طور طبیعی، این حزب مشتاق است که به دیگران در مورد موفقیت خود در مبارزه با مشکلات بگوید. در ماه اکتبر چین یک سمینار دو روزه مجازی در این زمینه برای نزدیک به 400 نفر از بیش از 100 کشور برگزار کرد. شرکت کنندگان به نقل از رسانه‌های رسمی پیشرفت چین را تحسین کردند، اما این گردهمایی فقط به منظور اعتلای نیازمندان نبود. این هدف همچنین نشان دادن مدل سیاسی چین بود.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: آقای شی در سال 2017 با پیشنهاد اینکه مدل توسعه چین گزینه جدید و مناسبی برای سایر کشورها ارائه می‌دهد و رویکرد چینی می‌تواند به حل مشکلات بشریت کمک کند، در غرب سر و صدا و جنجال زیادی ایجاد کرد. اگرچه رئیس‌جمهور چین بعداً اصرار داشت که کشورش قصد صدور مدل چین را ندارد، اما در واقع مقامات این کشور علنا این کار را انجام داده‌اند. برخی از کسانی که در این تلاش دولت چین مشغول هستند به وزارت خارجه تعلق دارند، اما بسیاری دیگر، مانند کسانی که سمینار اخیر علیه فقر را ترتیب دادند، در شاخه‌ای از حزب کمونیست به نام دپارتمان بین‌المللی کار می‌کنند. وظیفه آن‌ها جلب حمایت از چین در میان احزاب سیاسی خارجی است.
اواخر سال 2017 کنوانسیونی در پکن برگزار شد که رهبران و سایر اعضای احزاب سیاسی از 120 کشور به آن پیوستند. برخی از نمایندگان حتی از دموکراسی‌های ثروتمند مانند ژاپن، نیوزیلند و آمریکا چه در بین جمهوری خواهان و چه در بین دموکرات‌ها بودند. آقای شی سخنران اصلی این نشست بود. بسیاری از شرکت کنندگان بیانیه‌ای را با عنوان ابتکار عمل پکن امضا کردند و در آن از حزب کمونیست و آقای شی ستایش به عمل آوردند.
یکی از فعالیتهای اصلی وزارت خارجه چین تحت زمامداری آقای شی تشکیل جلسات آموزشی برای احزاب سیاسی خارجی، به ویژه احزاب کشورهای در حال توسعه بوده است. چین در این نشست‌ها صریحاً نمی‌گوید که اقتدارگرایی خوب است، اما مأموریت آن به وضوح ترویج فضائل رهبری اقتدارگرایانه است. در ماه نوامبر، سونگ تائو، در یک جلسه توجیهی آنلاین با حضور رهبران احزابی از 36 کشور آفریقای جنوب صحرا ادعا کرد که دستاوردهای حزب کمونیست در توسعه برنامه‌های پنج ساله‌اش بی نظیر بوده است. وی گفت: سیستم چینی می‌تواند برای مخاطبانش یک منبع الهام بخش باشد. وی همچنین ادامه داد که فقط با حمایت از رهبری حزب چنین طرح‌هایی می‌توانند در مسیر درست باقی بمانند.
در طی همه گیری ویروس کرونا، بسیاری از آموزشهای این بخش که اغلب بر دستاوردهای چین در شکست کووید-19 تمرکز دارد، به صورت آنلاین برگزار می‌گردد. در ماه های اخیر در چنین کلاس‌هایی با حضور مقامات احزاب حاکم آنگولا، کنگو، غنا، موزامبیک، پاناما و ونزوئلا برگزار شده است. در این بین وب سایت‌های رسمی در چین اغلب این تلاش‌ها را تبلیغ می‌کنند.
برخی از اعضای حزب حاکم کشورهای دموکراتیک مانند غنا، کنیا و آفریقای جنوبی، برای مطالعه ساختار حزب و حکومتداری به چین سفر می‌کنند.
مشخص نیست اعضای حزب خارجی از جلسات آموزشی چین چه فایده‌ای می‌برند، شاید این تعریف و تمجید از رئیس‌جمهوری چین تلاشی برای اخذ وام از این کشور باشد. دپارتمان امور بین الملل حزب حاکم چین می‌گوید با بیش از 600 سازمان سیاسی در بیش از 160 کشور جهان ارتباط دارد. در زمان آقای شی چنین تعاملات افزایش یافته است. کریستین هاکنش و جولیا بدر که در فصلنامه مطالعات بین الملل قلم می‌زنند، دریافتند که تعداد جلسات سطح بالا بین حزب کمونیست و احزاب خارجی بین سال‌های 2012 و 2017 بیش از 50 درصد افزایش یافته و به بیش از 230 جلسه در سال رسیده است. مارتین هالا از سینوپسیس، که فعالیتهای چین در اروپای مرکزی را رصد می‌کند، این سیاست چین را به تشکیل کمینترن توسط شوروی در سال‌های جنگ سرد تشبیه می‌کند.
با این وجود یک تفاوت اساسی وجود دارد. چین کمونیسم را تبلیغ نمی‌کند. بلکه هدف آن این است که نشان دهد یک کشور می‌تواند بدون دموکراسی ثروتمندتر شود. این پیام در میان بسیاری از رهبران جهان خریدار دارد. به عنوان مثال در ماه ژوئن آقای توجو در کنیا در مورد علاقه حزب خود به حزب کمونیست چین گفت و علنا اظهار داشت که نمی فهمد یادگیری از موفق ترین و بهترین اقدامات یکی از کشورهای موفق جهان چه ایرادی دارد!
