سه عضو اصلی کانون کارگردانان با انتشار نامه‌ای، تاکید کردند شورای انجمن کارفرمایی کارگردانان را مشروع نمی‌دانند، چرا که یک نهاد صنفی، زمانی می‌تواند مشروعیت داشته باشد که برآمده از رای اکثریت اعضای صنف باشد و نه جمع اندک ویژه.
به گزارش انتخاب، پوران درخشنده، خسرو معصومی و رضا درمیشیان، سه عضو اصلی شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران، نسبت به حذف ۳۳۰ عضوِ این کانون اعتراض و اعلام کردند شورای انجمن کارفرمایی کارگردانان، مشروعیت ندارد.
متن کامل نامه این سه کارگردان به شرح زیر است:
«کارگردانان محترم سینمای ایران
از آنجا که ما خود را برآمده از آرای مجمع عمومی و نماینده صنف می‌دانیم، موظف به پاسخگویی هستیم و اعلام می‌داریم به دلایل ذیل، شورای انجمن کارفرمایی کارگردانان مشروعیت ندارد.
متاسفانه مدت‌هاست پی گیری‌ها و اعتراض‌های ما جهت شفاف‌سازی نتیجه نداده است. از این رو با توجه به رفتارهای غیرقانونی پی در پی و عدم پاسخگویی رئیس و بازرس ناچار به اطلاع‌رسانی شدیم:
۱- با توجه به ثبت کانون کارگردانان سینمای ایران در وزارت کار تحت عنوان «انجمن صنفی کارفرمایی کارگردانان استان تهران» تا این لحظه اسامی ۳۵۰ کارگردان عضو کانون، علیرغم پر کردن فرم‌های مربوطه انجمن صنفی کارفرمایی توسط کارگردانان و گذشت چندین ماه از تاسیس، به بهانه عدم بررسی مدارک به وزارت کار اعلام نشده است. ما معتقدیم تمام اعضای کانون کارگردانان عضو انجمن صنفی کارفرمایی هستند و نیازی به تائید صلاحیت و نظارت استصوابی نیست اما تنها ۲۲ کارگردان به وزارت کار به عنوان عضو معرفی شده و تا زمانی که شورای مرکزی تایید صلاحیت اعضا را به وزارت کار اعلام نکند، عضویت کارگردانان سینمای ایران به رسمیت شناخته نخواهد شد.
۲- شورای مرکزی، دریافت شناسه جهت شرکت در انتخابات هیات مدیره خانه سینما را بهانه و اقدام به برگزاری مجمع عمومی مخفیانه ۲۲ نفره‌ای (بدون اطلاع رسانی به تمامی اعضای صنف) کرده است که مشروعیت صنف کارگردانان را به شدت خدشه دار می‌سازد.
ما مصرانه خواستار اطلاع‌رسانی انتخابات برای کارگردانان قبل از برگزاری انتخابات بودیم که متاسفانه توجهی به آن نشد. بارها اعلام کردیم زمانی که کارگردانان اطلاع ندارند و آگهی انتخابات در روزنامه «صدای ملت» چاپ می‌شود، چگونه متوجه انتخابات شوند! درخواست داشتیم این آگهی و تغییر زمان آن در کانال رسمی صنف منتشر شود که با آن نیز مخالفت شد. حتی متنی که چند روز پس از برگزاری انتخابات با عنوان شورای مرکزی منتشر شد، بدون اطلاع تمامی اعضای شورای مرکزی و فقط برای توجیه عملکرد نامشروع‌شان و عدم دعوت از کارگردانان در مجمع عمومی بود.
ما موافق حضور نماینده کانون در هیات مدیره خانه سینما هستیم اما آنچه برای ما جای تامل دارد، تمامیت‌خواهی‌ها و فشار به اعضای شورا و عدم اطلاع‌رسانی شفاف، عدم انتخابات آزاد و ابقا اعضای شورای مرکزی و بازرس، انتصاب اعضای علی‌البدل بدون مشروعیت و مقبولیت به بهانه‌هایی چون کرونا، نداشتن گنجایش سالن و اکتفا به۲۲ نفر است. اما این‌ها نمی‌تواند دلیلی بر عدم اطلاع‌رسانی و نامشخص بودن مکانیسم انتخاب حضور افراد برای شرکت و کاندیداتوری در مجمع مخفیانه ۲۲ نفره باشد آن هم با وجود راه‌های تعریف شده‌ای چون رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و حتی انتخابات مجازی!
۳- ما معتقدیم نهاد صنفی‌ای می‌تواند مشروعیت داشته باشد که برآمده از رای اکثریت اعضای صنف باشد و نه جمع اندک ویژه! و نکته قابل تامل اینکه شورای مرکزی در این انتخابات ۲۲ نفره مخفیانه، اساسنامه‌ای که به امضای خودشان به عنوان هیات موسس رسیده را نقص کرده و مفاد آن را زیر پا گذاشته‌اند.
۴- ما معتقدیم اساسنامه صنف می‌بایست به شیوه شفاف در کانال‌های صنف منتشر شده و در اختیار تمامی کارگردانان قرار گیرد چرا که دیگر زمان شفافیت است نه اینکه از انتشار رسمی آن جلوگیری شود.
۵- از طرف دیگر، واگذاری شورای صنفی نمایش به سازمان سینمایی و عدم حضور نماینده کانون کارگردانان جهت مطالبه و دفاع از حقوق اعضای صنف موجب تضییع حقوق کارگردانان سینمای ایران شده است، آن هم شورای صنفی نمایشی که همیشه ریاست آن با نماینده کانون کارگردانان بوده و بر اثر بی درایتی رئیس کانون کارگردانان، جایگاه صنفی کارگردانان از دست رفته است.
۶- و اما در آخرین بی‌قانونی صورت گرفته، پس از اتمام جلسه انتخاب نماینده منتخب صنف برای هیات مدیره خانه سینما که با رای‌گیری اکثریت آرا انجام شده بود، در کمال ناباوری رای‌گیری باطل شده و اقدام به انتصاب فرد دیگری کرده‌اند.
۷- ما بر این باوریم که از مجمع عمومی کانون کارگردانان سینمای ایران یک ماموریت دو ساله داشته‌ایم که به پایان رسیده است و حال که انجمن صنفی کارفرمایی تاسیس شده می‌بایست همگی شورای مرکزی استعفا داده تا نمایندگان واقعی تمامی کارگردان سینمای ایران دوباره انتخاب شوند نه اینکه اعضای جدید را منتصب کنیم و با تمامیت‌خواهی و پیدا کردن توجیهات شبه قانونی به اعمال خود وجهه قانونی بخشیده و تا دو سال آینده (سال ۱۴۰۱) خودمان را ابقا کنیم!
در پایان ما ضمن برائت از اعمال و رفتارهای ناشایست و غیر اصولی این مدت، خیانت به رای و اعتماد اعضای واقعی مجمع عمومی کارگردانان را بر نمی‌تابیم و مجمع عمومی ۲۲ نفره مخفیانه را مشروع نمی‌دانیم.
خط قرمز ما مشروعیت صنفی و اعتبار بخشیدن به همه اعضای مجمع عمومی و حفظ حقوق تمامی کارگردانان سینمای ایران است.»
