کیهان نوشت: این روزها موضوع «ورود زنان به ورزشگاه» پس از یک دوره حاشیه‌سازی پردامنه و تمرکز عجیب مسئولان حوزه زنان بر آن به جای عمل به وظایف اصلی، در حالی در آستانه اجرا قرار گرفته که گشت و گذاری در سطح جامعه و گفت‌وگو با زنان و دختران فاصله این طرح با مطالبات واقعی آنها را به عیان نشان می‌دهد.
با نگاهی به وضعیت واقعی زنان در کشور می‌توان گفت علیرغم بهبود قابل توجه شاخص‌های مربوط به حوزه خانواده و زنان، اما همچنان این حوزه نیاز به توجه جدی دارد. افزایش تعداد دانش آموختگان زن از ۶ درصد به ۴۵ درصد، افزایش نرخ باسوادی زنان از ۲۴درصد به ۸۲ درصد، افزایش میزان امید به زندگی در زنان به ۸۰ سال و بهبود شاخص‌هایی همچون تامین اجتماعی زنان، رفع محرومیت، تامین بیمه،اشتغال، مشارکت زنان در انتخابات، حضور زنان در فعالیت‌های خیریه و داوطلبانه، فعالیت زنان در حوزه فرهنگ و ارتباطات نشان‌دهنده بهبود کلی وضعیت زنان در کشور پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. در کنار این شاخص‌ها و پیشرفت‌ها اما هنوز هستند حوزه‌هایی که شاهد وجود مشکلات و نیازهای مرتفع نشده زنان در آنها هستیم.
تقلیل ساعت کار زنان شاغل، بازنشستگی پیش از موعد، ممنوعیت کار شبانه، حضور نمایندگان زنان کارگر در شورای عالی کار، اجرای کامل طرح مرخصی ۹ ماهه زایمان و... از جمله درخواست‌های مهم زنان شاغل است. همچنین فراهم شدن زمینه ازدواج آسان و خدمات مناسب برای فرزندآوری بی‌دغدغه، توجه به بهداشت و درمان، معیشت و سطح زندگی زنان و خانواده‌ها،اشتغال مناسب با کرامت زنان و توجه به زنان بی‌سرپرست یا بد سرپرست و... از دیگر موضوعات حوزه زنان است که نیازمند توجه ویژه و سرمایه‌گذاری دولت است.
اما با وجود این نیازها و مطالبات، این روزها پس از یک دوره حاشیه سازی و تمرکز عجیب مدیران حوزه زنان بر روی طرح ورود زنان به ورزشگاه به جای وظایف اصلی، ظاهرا این موضوع در مسیر اجرا قرار گرفته و در بازی آینده تیم ملی فوتبال زنان به ورزشگاه می‌روند.
دیروز خبرنگار کیهان با حضور در سطح شهر و بازار تهران به گفت‌وگو با تعدادی از بانوان پرداخت تا مطالبات آنها را بشنود و نظر آنها در مورد ورود زنان به ورزشگاه را جویا شود.
ورود یا عدم ورود زنان به ورزشگاه دردی از مشکلات را دوا نمی‌کند
یک بانوی شاغل به خبرنگار کیهان گفت: «به نظرم مهم‌ترین مشکل حوزه زنان نداشتن امنیت شغلی است. من به عنوان یک متاهل و شاغل می‌بینم که زنان شاغل در محیط‌های کاری با انواع تضییع حقوق مواجه هستند». به گفته وی، به علت عدم وجود ساختارهای حمایتی از زنان شاغل، بسیاری از حقوق آنها نادیده گرفته می‌شود. این خانم ۳۸ ساله معتقد است: «ورود و یا عدم ورود زنان به ورزشگاه دردی از مشکلات من را دوا نمی‌کند. وقتی من از کوچک‌ترین حق خود یعنی بهره‌مندی از مرخصی زایمان نمی‌توانم استفاده کنم، مسئله ورود به ورزشگاه برایم اهمیتی ندارد».
افزایش مرخصی زایمان زنان به ۹ ماه از جمله مشکلاتی است که تاکنون به صورت کامل به مرحله اجرا درنیامده است. علیرغم تاکید فراوان قانون‌گذار بر اجرای این قانون با هدف تحکیم بنیاد خانواده، اما مسئولان حوزه زنان و خانوده در دولت بارها اعلام کرده‌اند برای اجرای آن منتظر نظر سازمان برنامه و بودجه هستند!
ورزشگاه رفتن برای زنان بی‌سرپرست نان و آب نمی‌شود
در گوشه دیگری از بازار بزرگ تهران اما زنی با دو فرزند خود نشسته است. وی در پاسخ به سؤال ما مبنی بر اولویت‌بندی مشکلات حوزه زنان می‌گوید: «من نمونه یک مشکل زنانه هستم. همسرم حدود پنج سال پیش فوت کرده و علیرغم مراجعه مکرر به مراکز حمایتی اما نتوانستم از کمک‌های دولتی برای داشتن یک زندگی متوسط بهره‌مند شوم». وی که اصرار داشت عکسی از او نگیریم ادامه داد: «بعد از مرگ همسرم به ناچار روی به تکدی‌گری آوردم تا بتوانم هزینه‌های اولیه زندگی را تامین کنم. من نمی‌دانم ورزشگاه رفتن زنان خوب است یا بد، ولی می‌دانم که این چیزها برای زنان بی‌سرپرست نان و آب نمی‌شود».
حمایت از زنان بی‌سرپرست و بد سرپرست از جمله بندهای ماده ۸۰ برنامه توسعه است که معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری را ملزم کرده برای اجرای آن با وزارت رفاه همکاری کرده و برنامه‌ای را تدوین کند. در نهایت شاهد هستیم که کل فعالیت این معاونت طی ۶ سال گذشته به نوشتن طرح جامع توانمندسازی اقتصادی زنان سرپرست خانوار محدود بوده و در وبگاه این معاونت نیز هیچ گزارشی از فعالیت‌های مرتبط با این موضوع وجود ندارد.
بهایی به ارزش کار زنان خانه دار داده نمی‌شود
وقتی به خانمی ۳۵ ساله که با فرزند خود در میان بازار نشسته و منتظر همسرش است، می‌گوییم مهم‌ترین مشکل حوزه زنان چیست، بلافاصله پای زنان خانه‌دار را به میان می‌کشد. وی می‌گوید: «همسر من در یک نهاد دولتی شاغل است ولی خودم علیرغم تحصیلات تکمیلی و سابقه کاری چند سالی است که در خانه هستم. من از صبح تا شب در خانه حضور دارم و سعی می‌کنم فضای خانه را برای آرامش همسر و پسرم آماده کنم ولی در نهایت می‌بینم که جامعه ارزشی برای کار من به عنوان یک خانه‌دار قائل نیست».
وی بااشاره به مشکلات زنان خانه‌دار ادامه می‌دهد: «اکثر زنان خانه‌دار دچار بیماری‌هایی همچون دیسک گردن و کمر و آرتروز هستند. از طرف دیگر برخی از زنان خانه دار به عنوان یک انسان چون منبع مالی مستقل ندارند احساس سرخوردگی می‌کنند و بعد از فوت همسرشان دچار مشکلات اقتصادی فراوان می‌شوند». این خانم با شنیدن مسئله ورود زنان به ورزشگاه‌ها می‌گوید: «این مسائل برایم مهم نیست. دغدغه‌های امثال من مهم‌تر از این تفریحات اقشار پولدار است».
درگیر تهیه جهیزیه به جای رفتن به استادیوم
دخترخانمی که ۲۵ سال سن دارد و به همراه مادرش برای تهیه جهیزیه به بازار آمده است، وقتی با سؤال ما مواجه می‌شود که چقدر برای حضور در ورزشگاه علاقه‌داری، می‌گوید: «من در منطقه دوری از بازار زندگی می‌کنم و قرار است بعد از ماه صفر مراسم ازدواجم را برگزار کنیم. الان چندین ماه است که باوجود مشغله زیاد خودم و خانواده به بازار می‌آییم تا بتوانم نیازهای خود را با قیمت کمتری تهیه کنم».
مادر این دختر جوان با نشان دادن فاکتور خرید می‌گوید: « آقای روحانی قول می‌دهد اگر من و دخترم به ورزشگاه برویم، جهیزیه دخترم را ارزان‌تر تهیه خواهم کرد؟ این موضوع برای پولدارها است و امثال من به فکر بدبختی‌های خودمان هستیم. دولت اگر خیلی به فکر من که زن هستم، است باید زمینه ازدواج جوانان را تسهیل کند تا مادرانی مثل من شب و روز فکرمان مشغول نباشد. الان خیلی از دختران هستند که از ترس هزینه‌های ازدواج در خانه مانده‌اند و غصه می‌خورند؛ اگر دولت راست می‌گوید به فکر این دختران باشد تا ورزشگاه رفتن آنها».
