نیویورک تایمز نوشت: تلفن های هوشمند همدم های ثابت ما هستند. برای بسیاری از ما، صفحه نمایش درخشان آنها یک حضور آرامبخش و دائمی است. ما با گوشی های خود سرگرم می شویم، در شبکه های اجتماعی حضور داریم. خبرها را دنبال می کنیم، بحث مجازی داریم و البته تا لحظه خواب محتوای گوشی را بررسی می کنیم. اما آیا این همان چیزی است که استیو جابز؛ مدیرعامل فقید اپل از کاربران آیفون انتظار داشت؟
به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، در سال 2007، جابز در مرکز کنفرانس اپل در سانفرانسیسکو آیفون را به جهان معرفی کرد. اگر شما سخنرانی کامل وی را در این مراسم تماشا کنید، از این که روابط ما با این اختراع مشهور به شکل امروزی در آمده است بسیار شگفت زده خواهید شد، چرا که این دیدگاه بسیار متفاوت از نحوه استفاده ما از تلفن های همراه امروزی است.
در اظهارات جابز، پس از بحث در مورد رابط کاربری و سخت افزار آیفون، زمان زیادی صرف نشان دادن چگونگی استفاده از صفحه نمایش لمسی دستگاه در برابر بسیاری از روشهای دیگر می شود. جابز در بخشی از این سخنرانی می گوید: "این بهترین آی پاد است که ما تا به حال ساخته ایم". وی افزود: "قاتل برنامه ها در حال برقراری تماس است." هر دوی این سخنان موجب تشویق فراوان می شود. وی در ادامه و تا پس از 30 دقیقه از سخنرانی خود در مورد ویژگی های اتصال به اینترنت تلفن خود صحبت نکرده است و این یعنی برای جابز موضوع آیفون به اینترنت محدود نمی شود.
این شواهد تایید می کند که استیو جابز یک تجربه بسیار ساده تر و محدودتر از آیفون را نسبت به آنچه در واقع طی یک دهه گذشته رخ داده است، در ذهن داشته است. به عنوان مثال، او به برنامه های متعدد توجه نمی کند. هنگامی که آیفون برای اولین بار معرفی شد هیچ نوع فروشگاهی برای اپ وجود نداشت. همانطور که اندی گرینون، یکی از اعضای اصلی تیم آیفون، در این خصوص گفت: "جابز به توسعه دهندگان شخص ثالث اعتماد نداشت حتی جابز به برخی تجارب نرم افزاری برای زیبایی برنامه ها که توسط برنامه نویسان اپل ارائه می شد، اعتماد نمی کرد. او معتقد بود که ویژگی های بنیادینی که با دقت طراحی شده اند، کافی هستند. از دید جابز آیفون یک آیپاد بود که . تماس تلفنی برقرار می کرد.
بر اساس دیدگاه جابز به نظر می رسید که آیفون به عنوان چیزی طراحی شده بود که صرفا برخی از فعالیت های ساده مثل گوش دادن به موسیقی، برقراری تماس ها و مواردی مشابه را سازماندهی کند. او به دنبال تغییر ریتم زندگی روزمره کاربران نبود بلکه به سادگی می خواست تجربیاتی را که قبلا وجود داشت توسعه دهد.
اما آن چشم انداز مینیمالیستی برای آیفون که در سال 2007 ارائه شد، امروز اصلا قابل شناسایی نیست و این شرم آور است.اکنون گوشی های هوشمند ما به عنوان یاور همیشگی و منبع اطلاعات در نظر گرفته می شود.عملا صحبت کردن به معنای استفاده از تلفن های هوشمند مینیمالیستی این است که شما این دستگاه را برای تعداد کمی از ویژگی هایی که ارائه می دهد استفاده کنید.این موضوع جایگاه تلفن همراه را به وسایلی ساده تر مثل دوچرخه و مخلوط کن آشپزخانه تنزل می دهد اما کمک می کند لذت بیشتری از وقت روزانه خود ببرید.
برای دستیابی به این رویکرد، اولین گام مفید این است که هر برنامه ای که از توجه شما پول می گیرد را از تلفن هوشمند خود حذف کنید. این شامل شبکه های اجتماعی، بازی های اعتیاد آور و پیام های خبری است که روی صفحه نمایش شما ظاهر می شوند. در ضمن اگر شما ادمین کانال های خبری نیستید، لزومی ندارد که لحظه به لحظه خبرهای روز را دنبال کنید یا برای دوستانتان بفرستید.
حتی با این روش شما مجبور خواهید بود شبکه های اجتماعی مثل فیسبوک را با کامپیوتر خود بررسی کنید و این کمک می کند اعتیادتان به این شبکه ها کاهش یابد.
بهتر است برنامه جی میل یا انواع صندوق های ایمیل را از گوشی خود پاک کنید. گاهی اوقات مناسب است که زمان و موقعیت مکانی خود را بدانید اما نیازی به استفاد دائم از این افزونه ها نیست.
هنگامی که واقعا به دنیای دیجیتال نیاز دارید گوشی شما همان وسیله هوشمندی می شود که در ذهن استیو جابز نیاز داشتید. یعنی وسیله ای برای موسیقی گوش دادن، تماس های ضروری، پیدا کردن آدرس یک رستوران برای ملاقات یک دوست خوب و یا مکالمه با غزیزانتان. سپس می توانید دوباره گوشی را در جیب خود و یا کیف خود گذاشته و به کسب و کار و زندگی واقعی در جهان برگردید.
درست است که آیفون یک تلفن فوق العاده است، اما هرگز به معنای پایه ای برای شکل جدیدی از زندگی نیست. اگر شما این نوآوری را به سمت نقش اصلی خود بازگردانید، مزمان از گوشی هوشمند و زندگی خود لذت خواهید برد.
