حمله یکی از نمایندگان زن مجلس به معاون استاندار خراسان رضوی، که فیلم آن دست به دست می چرخد، بیش از آنکه برای خود این نماینده حاشیه ساز بوده باشد، حیثیت پارلمان را خدشه دار کرده است.
به گزارش «انتخاب»، ماجرا از این قرار است که معاون سیاسی استاندار خراسان رضوی حدود ده روز قبل، در یک جلسه در نیشابور از عبارت «خراسان غربی» استفاده کرد که با واکنش و اعتراض یکی از حاضران روبرو شد. با وجود گذشت این ده روز، هاجرا چنارانی، نماینده نیشابور در مجلس در جلسه دیگری که معاون استاندار در آن حضور داشت با الفاظی ناپسند به او حمله کرد و در حالی که عصبانیت او با وجود پادرمیانی حاضران فروکش نمی کرد، با پایه میکروفن به معاون استاندار حمله ور شد.
سال هاست سبزواری ها برای تشکیل استان خراسان غربی تلاش می کنند و نیشابوری ها با آن مخالفند. همین مسئله باعث بروز بحث هایی در این زمینه شده. صحبت های هاجر چنارانی هم در اعتراض به آنچه دامن زدن به این بحث از سوی استاندار خوانده می شود، مطرح شده بود. اما آیا این موضوع توجیهی برای از کوره در رفتن یک نماینده مجلس و انجام کارهایی است که فراتر از «یک نماینده» در شأن کلیت مجلس هم نیست.
نکته دیگر اینکه معاون سیاسی استاندار خراسان رضوی در همان جلسه پیشین که در آن عبارت خراسان غربی را به کار برد، با اعلام اینکه این عبارت اشتباه سهوی بوده و او قصد داشته تا به شهرهای غرب استان اشاره کند، از آن عذرخواهی کرده است.
درباره رفتار عجیب این نماینده عضو فراکسیون ولایت، نکات زیادی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم.
اول اینکه از ماجرای مذکور ده روز گذشته بود. چگونه یک نماینده مجلس نمی تواند در این ده روز موضوع را هضم کرده و اگر اعتراضی دارد با اعصابی آرام و مسلط اعتراض خود را مطرح کند؟ داد و هوار کردن، پرتاب پایه میکروفن و به کار بردن الفاظی مانند «پاشو برو بیرون!»، «این (معاون سیاسی استاندار) سبزواری فکر می‌کند. کسی که سبزواری فکر می‌کند لیاقت استانداری و وزارت کشور را ندارد» حتی از شهروند عادی هم پذیرفته نیست چه رسد به نماینده مجلس. چگونه یک نماینده به جای اعتراض مدنی پشت میکروفن، حرف خود را با پایه میکروفن می زند؟
نکته دوم اینکه بحث درگیری سبزواری ها و نیشابوری ها بیش از آنکه یک موضوع رسمی و در شان مدیران و تصمیم گیران کشور باشد، یک جروبحث نازل بین دسته کوچکی از توده های مردمی این دو شهر است که نه تنها وجه جدی پررنگی ندارد بلکه جای طرح آن کری خوانی های نه چندان جدی و گاه بچه گانه و زرد است. حال چگونه می توان پذیرفت که یک نماینده مجلس سطح خود را تا این حد تنزل دهد که با این موج همراه شده و در یک جلسه رسمی با معاون استاندار درگیر شود؟ آیا می توان پذیرفت که دلیل اصلی عصبانیت این نماینده مجلس و از کوره در رفتن او صرفا همین موضوع باشد؟
نکته سوم اینکه اگر این نماینده اعتراضی به اظهارات معاون استاندار داشته، چرا از ابزارهای نظارتی خود که به واسطه نماینده بودنش در اختیار دارد بهره نگرفته است؟ ساده ترین این ابزارها، طرح سوال از وزیر کشور و درخواست توضیح از او بود. حتی می توانست به شرط منطقی بودن اعتراض و استدلالش حمایت سایر نمایندگان را هم در این زمینه به دست آورد. اما این نماینده نه تنها چنین کاری نکرده - و به گفته خودش فقط یک تذکر به وزیر کشور داده - بلکه عجیب ترین راه ممکن برای اعتراض را برگزیده؛ یعنی ده روز منتظر مانده تا آقای معاون را در یک مراسم رسمی پیدا کند و ناگهان به شکل غریبی به او بتازد. یعنی باید این واقعیت تلخ باور کنیم که یک نماینده مجلس حتی از ساده ترین ابزارهای نظارتی در اختیار خود هم ناگاه است؟
نکته چهارم، ثبت یک سابقه بد برای نماینگان زن است. در حالی که بحث حضور زنان در پست های مدیریتی مدت هاست به یک خواسته اجتماعی تبدیل شده، بروز چنین رفتارهایی سابقه ذهنی بدی برای آنها ایجاد می کند. البته که به صورت منطقی نمی توان رفتار ناپسند یک خانم نماینده را به دیگران تسری داد اما بحث بر سر ذهنیتی است که می تواند در ذهن اقشاری از جامعه شکل بگیرد که هنوز به طور کامل بحث حضور زنان در پست های مدیریتی را نپذیرفته اند.
نکته پنجم در مورد سابقه این نماینده و برخی از دیگر نمایندگان مجلس در پدید آوردن حاشیه هایی اینچنینی است. هاجر چنارانی ٣١ مردادماه سال 95 سوالی از محمد فرهادی وزیر علوم طرح کرده بود که در جریان توضیحات وزیر در وسط صحن آن قدر فریاد زد تا فرهادی مجبور شد پایین آمده، به وسط صحن جایی که او ایستاده بود بیاید و به او قول بدهد که خواسته‌اش را عملی می‌کند.
در تیرماه 95 چنارانی که پیشتر خودش خبر داده بود سخنران پیش از خطبه های نماز جمعه روز قدس است، وقتی فرماندرر وقت نیشابور پشت تریبون رفت، به نشانه اعتراض نماز جمعه را ترک کرد.
به جز چنارانی، زهرا سعیدی، نماینده مبارکه هم شهریورماه گذشته برخورد تندی با استاندار اصفهان بر سر کارگران فولاد مبارکه داشت، که پخش فیلم آن حاشیه ساز شد.
اما در هیچ یک از این موارد، برخورد مناسبی از سوی هیات نظارت بر نمایندگان مجلس صورت نگرفته است.
محمدجواد جمالی نوبندگانی، سخنگوی هیات نظارت بر رفتار نمیاندگان در پاسخ به این سوال که قرار است این موضوع در هیات نظارت بر رفتار نمایندگان بررسی شود، می‌گوید: «به طور کلی اگر شکایتی از جانب کسی که از طرف نماینده‌ای مورد تعرض واقع شده به هیات برسد قطعا موظف به رسیدگی آن هستیم.»
به گفته او، اگر شکایتی هم انجام نشود، «هیات رییسه مجلس می‌تواند موضوع را به ما ارجاع دهد. چون رییس هیات نظارت یعنی آقای پزشکیان خودش نایب‌رییس مجلس است و این ارتباط با هیات رییسه وجود دارد.»
او به این سوال که اگر هیات رییسه هم چنین کاری نکند، تکلیف چه می شود، پاسخ روشنی نداده اما می توان این برداشت را کرد که هیات نظارت بر رفتار نمایندگان هم می تواند راسا به ماجرا ورود کند.
اکنون سوال اینجاست که چرا برخورد مناسبی از سوی این هیات با نمایندگان متخلف انجام نمی شود؟ البته طبیعی است که تقصیر اصلی به گردن خود نماینده است و اوست که باید شأن جایگاهش را حفظ کند اما یک نکته را هم نمی توان کتمان کرد و آن اینکه احتمالا مردم در دوره های بعدی با رصد رفتار نمایندگان تصمیم خواهند گرفت که به آنها رای بدهند یا نه ولی اگر کلیت مجلس هم به آن واکنش نشان ندهد، چه بسا به جریانی که اکثریت مجلس را در اختیار دارد هم بدبین شوند.
