دو طرف می دانند که این بازی از حساسیت ویژه ای
برخوردار است. به خصوص کارلوس کروش که خود را در سطح بالایی می داند و اصلا دوست
ندارد مقابل حریفان درجه یک آسیایی شکست بخورد. همانطور که در برابر کره جنوبی که
برای بازی دوستانه به ایران آمده بود، در آزادی از تمام توان خود استفاده کرد و
این تیم را شکست داد. ژاپن هم مثل ایران در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت های 2015
حذف شد و نتوانست عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد. اما تفاوت اینجاست که شاید
اگر پای بیجامین ویلیامز و خیلی اتفاقات دیگر وسط نبود، ایران می توانست حتی مقتدر
تر از الان تیم اول آسیا باشد. این که ایران جام ملت ها را با موفقیت تمام نکرد
ولی همچنان بهترین تیم آسیاست، نشان می دهد تیم کروش ویژگی های خاص خودش را دارد.
ولی نکته ای مهم در این میان وجود دارد که خیلی ها هنوز سطح و کلاس فوتبال ایران
را قابل مقایسه با ژاپنی که قرار است سه شنبه برابرش قرار بگیریم، نمی دانند. تیم
ملی در زمان مربی گری کروش نشان داده است که بیشتر از هر چیز به دنبال نتیجه است و
دوست دارد با یک برد حتی با اختلاف کم، از زمین بازی خارج شود. اما در برابر تیمی
مثل ژاپن، بیشترین سعی را دارد که از خود بازی زیبایی به نمایش بگذارد. بازی ای که
گاه با برد همراه است و گاه با باخت. با تمام این تفاسیر الان هر دو تیم جزو
بهترین های آسیا هستند و مطمئنا انگیزه ی بالایی برای رویارویی با یکدیگر دارند.
ولی کاش ژاپن که بعد از سالها دوباره برای انجام یک بازی به ایران آمده، کمی زود
تر از این ها این کار را انجام می داد. زمانی که کلی از ستاره های ما در اروپا می
درخشیدند.
بعد از جام جهانی اتفاقی عجیب و دور از انتظار برای فوتبال ما افتاد. درست وقتی که خیلی ها عملکرد شاگردان کروش را شجاعانه می دانستند و تحسین می کردند، انتظار می رفت که شاهد کوچ ستارگان تیم ملی به بهترین تیم های اروپایی باشیم. اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه بسیاری از لژیونر های تیم ملی به لیگ های عربی رفتند. از اشکان دژاگه که در فولهام بود گرفته تا رضا قوچان نژاد که در لیگ بلژیک مشغول به بازی بود. افت محسوس این ستاره های ملی پوش باعث شده که الان احسان حاج صفی که در لیگ 2 آلمان بازی می کند یا سردار آزمون که گاهی برای روستوف به میدان می رود، تمام دلخوشی ما باشند. چیزی که در مقابل برای ژاپنی ها خیلی عادی است و اگر روزی امثال هوندا و ناگاتومو در ترکیب اصلی تیم های بزرگی مثل میلان و اینتر نباشند، باعث تعجب آنها می شود.
مقایسه لژیونر های مشغول به کار ژاپن در اروپا با لژیونر های تیم خودمان نشان می دهد، چشم بادامی ها یک سر و گردن از ما بالا تر هستند. در لیست تیم ژاپن اسم هایی دیده می شود که بار ها آنها را هنگام تماشای فوتبال های اروپایی شنیده ایم. نام هایی از نظیر :
یوتو ناگاتومو که الان در تیم اینتر و زیر دست مانچینی کار می کند. ناگاتومو 29 ساله الان جزو نفرات اصلی اینتر به حساب می آید و با این تیم در رده دوم سری آ ایتالیا قرار دارد و برای صعود به لیگ قهرمانان اروپا و حتی قهرمانی در همین فصل امید زیادی دارد.
مایا یوشیدا که در چند سال اخیر با ساوتهمپتون جزو شگفتی ساز های لیگ جزیره بوده است. یوشیدا 27 ساله اما با تجربه از ارکان اصلی دفاعی تیم رونالد کومان است و الان با این تیم در رده نهم لیگ انگلیس قرار دارد.
شینجی کاگاوا که با دورتموند و زیر نظر یورگن کلوپ اسمی برای خود دست و پا کرد، در ترکیب ژاپن دیده می شود. او حتی در مقطعی به منچستر یونایتد هم رفت و برای شیاطین سرخ بازی کرد. اما وقتی دید خیلی جایی در ترکیب آنها ندارد دوباره به دورتموند برگشت و اکنون از عناصر اصلی موفقیت های تیم توماس توخل است.
هوندا، همان پسر مو بور 29 ساله که شماره 10 تیم میلان را هم بر تن دارد، از آن دست بازیکنانی است که کلاس کار بالایی دارند. هوندا بعد از گذشت 7 هفته از سری آ با میلان در رده یازدهم است. اعتقاد ویژه هلیلویچ مربی میلان به این هافبک ژاپنی تیمش هم نکته قابل توجهی است.
ماکوتو هاسبه کاپیتان تیم ملی ژاپن که در آینتراخت فرانکفورت بازی می کند از دیگر وزنه های تیم هلیل هودزیچ است. هاسبه 31 ساله زمانی با اشکان دژاگه در ولفسبورگ همبازی بود و مطمئنا با سبک بازی اشکان آشنایی دارد و می تواند یکی از چهره های ویژه بازی ایران و ژاپن باشد.
با معرفی چنین بازیکنانی که تازه می توان گفت حتی از نصف کم تر لژیونر های ژاپن بودند، می فهمیم چه کار سختی در انتظار شاگردان کروش است. هر چقدر هم در ذهن به سئول کره برویم و بازی ایران - کره در مقدماتی جام جهانی 2014 را به یاد بیاوریم که شاگردان کروش مرد روز های سخت هستند، اما باز هم عملکرد دور از انتظار آنها مقابل عمان که همین چند روز پیش به سختی برابرش به تساوی رسیدیم، ما را کمی نگران می کند. برد برابر ژاپن در تهران اعتبار خوبی به فوتبال ما می بخشد. پس به این امید که سه شنبه 21 مهر ماه روزی باشد که شاگردان کروش به این فکر کنند، باختن به ژاپن برایشان افت دارد.
