رژه جهیزیه های خیریه در خیابان های کشور/آبروی دختران دم بخت مردم را نبرید

می گویند:‌اگر با دست راستت به کسی کمکی کردی ، به گونه ای این کار را انجام بده که دست چپ خودت از آن خبردار نشود.

به گزارش انتخاب، این  یک آموزه انسانی و اخلاقی است و در دین نیز بدان بسیار توصیه شده است. حضرت علی(ع)، کیسه های غذا را شب ها به دوش می کشید و بشت در خانه نیازمندان می گذاشت و مردم ، وقتی به راز کیسه های پشت در پی بردند که علی(ع) شهید شد و کسی نیمه شب برای نیازمندان غذا نبرد.

اخیراً در یکی از شهرهای کشور ،‌ برنامه توزیع جهیزیه بین نوعروسان نیازمند توسط یک نهاد انجام شده است که کاری است بسیار انسانی چه آن که دختران فقیری که برای آغاز زندگی آبرومندشان نیازمند اندک جهیزیه بودند،می توانند با این کمک ها، زندگی مشترک خود را آغاز کنند.

اما نکته عجیب و ناراحت کننده ماجرا این بود که توزیع این کمک ها را نه به طور خصوصی و با حفظ آبروی خانواده های نیازمند ، که با تبلیغات گسترده انجام دادند بدین شکل اقلام جهیزیه هر نو عروس را پشت یک وانت جمع کردند، بر روی وانت ها بنرهای بزرگی نصب کردند که نشان می داد این اقلام، کمک های خیریه به نوعروسان نیازمند است، سپس این وانت ها پشت سر هم ردیف شدند و حرکت کردند و سرانجام هر کدام شان در برابر دوربین عکاسان و در و همسایه ها ، جلوی خانه های خانواده های نوعروسان توقف کردند تا زمین و زمان بدانند که در اینجا نوعروسی وجود دارد که نیازمند جهیزیه است و عده ای خیر، پول جمع کرده و برایش جهیزیه خریده اند.

این یعنی اعطای همزمان جهیزیه و شرمساری به خانواده های نیازمند و از بین بردن نیکی یک عمل خوب.

واقعاً مسؤولان نهادی که این کار را انجام داده اند، با خود چه اندیشیده اند؟ آیا فکر کرده اند فقرا، آبرو ندارند و به بهانه دادن چند قلم کالا، می توانند هر رفتاری که خواستند می توانند با آنها بکنند؟ به چه حقی ، آن دختر بی بضاعت را تا آخر عمر نزد خانواده همسرش سرافکنده می کنند؟

همین هایی که با این همه سر و صدا و آبروریزی، جهیزیه به در خانه های نیازمندان بردند و از صحنه های بارگیری و حرکت و تخلیه عکس ها گرفتند و مردم را جمع کردند که ایها الناس ما داریم به این ها جهیزیه می دهیم، آیا اگر روزی بخواهند از دوست و همکار خود 50 هزار تومان قرض بگیرند، این کار را بین خود انجام می دهند تا نفر سوم آگاه نشود یا این که دوست دارند دوست شان با صدای بلند بگوید:‌آهای همکاران! این دوستم پول ندارد،من دارم به او قرض می دهم ؟!

کار خیر انجام دادن، یک مرحله از نیکوکاری است ولی چگونگی انجام دادن کار خیر هنری است که اگر به کار بسته نشود، آتش به جان اصل کار نیک می افتد.

متأسفانه باید گفت که چنین مسأله ای فقط در مورد اخیر رخ نداده و بارها شاهد آن هستیم که در شهرهای مختلف، وانت های حامل کمک به نوعروسان نیازمند، رژه خیابانی راه می اندازند و جلوی در و همسایه ، اقلام اهدایی را به خانواده های نیازمندی می دهند تا اگر هم کسی نمی دانست بداند که این نوعروس زندگی اش را با کمک های اعطایی مردم و نهادها شروع می کند!

پایان نوشتار را به ترجمه آیه 264 سوره مبارکه بقره مزین می کنیم،‌ بدان امید که یاد بگیریم کارهای نیک من را با اجرای بد، باطل نکنیم. همچنین از مسوولان انتظار می رود،‌ اجرای شوهای خیابانی و محله ای برای کمک به مستمندان را ممنوع کنند و اجازه ندهند عده ای ولو با نیت خیر هم که شده، آبروی مردم را ببرند:

" اى مؤمنان! صدقات خود را با منّت و آزار باطل نكنيد، مانند كسى كه براى ريا و نماياندن به مردم مالش را انفاق مى ‏كند و به خدا و رستاخيز ايمان ندارد. پس حكايت آن چون تخته سنگى است كه بر آن خاكى باشد و رگبارى بر آن ببارد و خاك آن را بشويد و سنگ را همچنان کشت ناپذير باقی گذارد، چنين کسان از آنچه کرده اند سودی نمی برند... ."

منبع: عصر ایران