کازینودار انگلیسی بودجه هیات ها را تامین می‌کند؟!

گروهی از آنها، این گفته ها را مستمسکی برای تخریب جایگاه این نهاد مهم مذهبی قرار داده اند تا پرسش اساسی درباره انگیزش طرح چنین مسائلی به صورت علنی و آن هم مستند مطرح شود.

به گزارش «تابناک»، به تازگی یکی از مداحان اهل بیت که سوابق قابل قبولی نیز در برخی عرصه ها دارد، در یکی از سخنرانی هایش ضمن بیان مطالب قابل پذیرشی، مباحثی را مطرح کرده که جای تامل دارد.

او در بخشی از سخنانش گفته است: «...به والله العلی العظیم دارد با واسطه پول خرج می کند در هیئت ها انگلیس خبیث، که پدر نامشروع وهابیت ملعون است، به این منبر امام حسین قسم حتی خبرش را دارم که به چه واسطه هایی این پول از کازینو دارهای انگلیسی به دست اینها می رسد، به نفر آخر هم که میگویی دست به روی قرآن می گذارد که این حرف ها چیست؟»

این ذاکر اهل بیت درباره انگیزه چنین برنامه هایی گفت: «میلیاردی خرج می کنند در هیات که من و تو روح حسینی نداشته باشیم، فقط گریه کنیم و سینه بزنیم، به تو چه ربطی دارد ظالم و مظلوم کسیت؟ حق چه کسی است؟ استکبار دیگر چیست؟ میخواهند این تفکر را جا بیاندازند.» و البته مطالب دیگری نیز بیان کرد که ارتباط مستقیمی با این مسائل نداشت اما در جای خود محل تامل بوده و نیازمند بررسی دقیق برای مشخص شدن حقیقت ماجرا است.

آنچه مسلم است برخی نهادهای خارجی و به طور خاص دستگاه های امنیتی کشورهای شرقی و غربی و به طور خاص بریتانیا در دو سده اخیر تلاش گسترده ای برای نفوذ به نهادهای دینی مسلمانان و حتی دیگر ادیان داشته و در خصوص مذهب تشیع نیز دور از ذهن نیست که چنین رفتاری صورت پذیرد و در این باره ردپای انگلیس به طور مشخص همواره غیرقابل انکار بوده و در برخی اوقات نیز آنقدر برجسته بود که غیرقابل انکار است. در ماجرای ادعای مرحوم محدث نوری مبنی بر تحریف قرآن که مستمسکی برای تندروهای وهابی برای صدور حکم ارتداد شیعیان بود و البته با واکنش به موقع علمای شیعه در رد این ادعا همراه شد، رد پای انگلیس عیان بود.

سردار کابلی می گوید: «از میرزا حسین نوری پرسیدم: چرا چنین کتابی نوشتی که مایه خجالت ما و تهاجم معاندین گردد؟ محدث نوری گریست و گفت: معمم سید هندی ای نزد من آمد و به من گفت: اگر خدا اسم علی را در قرآن آورده بود دیگر به این شکل حقش غصب نمی شد و به این شکل خانه نشین نمی شد؛ و اصرار بسیار نمود که کتابی نوشته شود در نقص قرآن که باعث تسکین قلب های ما باشد و محبت ما را به امیرالمؤمنین بیشتر نماید، و با اصرار خواست که لااقل روزی یک صفحه از آن کتاب نوشته شود، و خودش هر روز نزد من می آمد و صفحه ای از روایات در مورد تحریف را از من می گرفت.»

سردار کابلی به نقل از محدث نوری ادامه می دهد: «وقتی کتاب به پایان رسید، دیگر او نیامد و از او خبری نشد. یک بار که اتفاقا در بغداد برای اخذ ویزا به سفارت بریتانیا رفتم -زیرا آن زمان عراق تحت سلطه بریتانیا بود- دیدم یکی از اعضای سفارت به من نگاهی طولانی می کند. او را نگریستم و احساس کردم او را قبلا جایی دیده ام. به من سلام کرد خود را شناساند که همان سید هندی است که هر روز نزد من می آمده و خواستار صفحات کتاب فصل الخطاب می شده، با این عضو سفارت انگلیس بوده است.»

بنابراین هیچ بعید است که انگلیس در ایران تلاش برای ورود به نهادهای قدرتمند و با نفوذ مذهبی نظیر هیات ها را پرداخت نماید و این رویه چنان با واسطه های متعددی صورت پذیرد که گرفتن رد این عملیات نیز چندان سهل نباشد و در نهایت این هیات ها ناخواسته همان مشی ای را پیش بگیرند که تامین کننده هزینه هایشان و طبیعتاً مدیریت شان در پی اش بوده و تا اینجا نقدی به سخنان این مداح وارد نیست.

نقد اساسی بر این گفتار آنجا است که این سخنان نسبت به یکی از مقدس ترین نهادهای مذهبی که پرچم امام حسین (ع) بر سر درش نصب می شود به شکل علنی و بدون ذکر مشخصات هیات یا هیات های مورد اتهام مطرح شده و حال این اتهام عملاً متوجه همه هیات ها شده و این بدگمانی توسط بدخواهان تشیع می تواند متوجه هر هیاتی شود و چون یک چهره برآمده از هیات ها نیز چنین ادعایی را پیش کشیده، مخالفان آیین های مذهبی شیعه دست پیش گرفته اند و به انعکاس وسیع این گفتار پرداخته اند.

هرچند برخی نیز این اظهارنظر را ناشی از اختلافات میان برخی هیات های مذهبی خوانده و عنوان کرده اند این گفتار بوی تسویه حساب می دهد اما به هر حال آنچه مسلم و مشخص است نمی توان نیت خوانی کرد و تنها باید در پی مشخص شدن هویت این هیات ها و صحت و سقم ماجرا رفت. انتظار فراوانی نیست که اگر عقبه یک هیات مذهبی کازینودار انگلیسی است و عملاً انگلیس در حال چنین مدیریتی است، نام هیات مذکور مشخص شود و رسماً اعلام شود و اگر این یک ادعا بوده، تصحیح شود، چرا که بدون ذکر نام همه در معرض اتهام قرار می گیرند و زمینه تخریب کلیه هیات های مذهبی فراهم می شود.

علاوه بر این باید توجه داشت چنین اتهام زنی که بدون ذکر مشخصات بوده، جنبه عمومی می یابد و دامان نهاد مقدسی به نام هیات های مذهبی را می گیرد، لزومی ندارد به صورت علنی و بدون ارائه مستندات مطرح شود و اگر مستندی در این زمینه وجود دارد، می توان به نهادهای مسئول که اتفاقاً در این زمینه به شدت حساس هستند ارائه کرد و خواستار برخورد با هیات ها و عقبه شان بود و اگر در این باره واکنشی را شاهد نبودند، سپس اقدام به بیان علنی آن هم با نام یک یا چند هیات در معرض اتهام با مستندات نمایند؛ این روش شاید به صواب نزدیک تر باشد.