خاطرات روزنوشت مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در سال ۱۳۷۷، هرشب در «انتخاب» منتشر میشود. پیشتر، خاطرات ایشان از سال ۵۸ تا ۷۶ در سرویس تاریخ «انتخاب» به صورت روزانه پوشش داده شده است.
در خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی در ۱۴ بهمن ۱۳۷۷ آمده است:
آقاى [محمدرضا] فاكر، [نماینده مشهد] آمد. در مورد روزنامه زن تذكر داد؛ من هم به او تذكر دادم، در مورد طرح مسأله عكس‌كُشتى توسط خودش در سخنرانى قبل از نمازجمعه قم و نيز بدرفتارى خط راست، نسبت به فائزه و روزنامه زن كه باعث گرايش بيشتر او به مخالفان راست‌ها مى‌شود و گفت، اين تذكرهاى بى‌اهميت براى حفظ شخصيت شما است كه به نظر او بايد حفظ شود كه در صورت به وجود آمدن مشكلى براى رهبرى، من مسئوليت رهبرى را بايد بپذيرم و من با قاطعيت اين فكر را رد كردم و گفتم، هيچ وقت چنين آمادگى نداشته‌ام و نخواهم داشت. از خرابى اوضاع و حقوق زياد نمايندگان و وجود فساد اظهار نگرانى‌كرد و گفت، ماهى 150 هزار تومان از رهبرى، براى كمك به محرومان مى‌گيرد. از من هم كمك خواست كه گفتم، منبعي ندارم.
پسر و دختر آقاى شيخ حسن صانعى آمدند. دخترش، نامزد [انتخابات] شوراها در تهران شده و براى درج اسمش در ليست نامزدهاى [جامعه] روحانيت مبارز يا [حزب] كارگزاران استمداد كرد و گفت، تمايل او به جبهه دوم خرداد است. گفتم، بعيد است روحانيت بپذيرند، بايد دنبال جناح چپ باشد. جمعى از كانون جامعه‌شناسان [= فارغ‌التحصیلان علوم اجتماعی دانشگاه تهران] آمدند. گزارشى از كارشان دادند و از من كمك فكرى خواستند. گفتم، مسایل خاص مورد نظرشان را بفرستند تا نظر بدهم.
عصر آقاى [احمد] جنتى، [دبیر شورای نگهبان] آمد. از اوضاع سياسى و اقتصادى كشور اظهار نگرانى نمود و از من خواست كه اقدامى بكنم. پيشنهاد داشت كه با جمعى از بزرگان جلسه‌اى براى يافتن راه علاج داشته باشيم و گفت، خودشان جلسه‌اى دارند و كارهايى انجام مى‌دهند، ولى ناموفق و از اينكه نزاع بين مجلس و دولت، بر سر اختيارات ناظران انتخابات، دارد به نفع چپ‌ها حل مى‌شود، ناراحت است.
به اين نتيجه رسيده كه ادعاى كسانى را كه مى‌گويند، ولايت فقيه را قبول دارند، بايد بپذيريم و عملاً نظارت بى‌ثمر مى‌شود. به ايشان گفتم، من مثل گذشته، خود را محدود به يك جناح نمى‌كنم و بخشى از افكار هر دو جناح را قبول ندارم. و از اعلام مسئوليت قتل توسط كاركنان وزارت اطلاعات ناراحت است و گفت، اگر به قصاص برسد، خطرناك است. آقايان امينى و رى‌شهرى هم مخالف اين اعلان بودند.
آقاى [محمود] محمدى، سفير جديدمان در تونس آمد و راجع به كار در آنجا صحبت شد. آقاى سيد محمدباقرحكيم، [رییس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق] و برادرش سيدعبدالصاحب آمدند. گزارش سفر به كويت و اوضاع عراق را دادند. گفتند، مسأله سرنگونى صدام جدى است و عربستان و كويت، جدى‌تر از آمريكا هستند و دولت كويت 200 هزار چادر براى شرايط بحران عمليات تهيه كرده و مصوبه اخير اجلاس وزراى عرب در مصر و خشم صدام و شروع حمله جنگى مجدد آمريكا و بلافاصله اظهارات صريح [حُسنی] مبارك، [رییس‌جمهور مصر] و ملک‌حسين، [پادشاه اردن] هم دليل است.
سه سناريو محتمل است: 1 - عمل نظامى مثل كودتا 2- شروع تمرد از يك واحد نظامى عراق 3- يا فعال شدن معارضه. گفت، آمريكا خواسته‌هاى آزمايشى مجلس اعلا را پذيرفته و [بیل کلینتون]، ریيس‌جمهور آمريكا، صريحاً حقانيت داخل مجلس اعلا را اعلان كرده و گفته است، هر نقطه را پيشنهاد كنند، بمباران مى‌كنند و براى حفاظت از مردم جنوب عراق، شبيه شمال، اظهارآمادگى‌كرده است.گفت، آمريكا خواسته است، با خود ايشان مذاكره كنندكه نپذيرفته و قرار شده با نماينده ايشان صحبت‌كند، ولى‌كارشكنى‌هاى وزارت امورخارجه و نيروى انتظامى در دادن پاسپورت به عراقى‌هاى ساكن ايران، اعزام نماينده را مشكل‌كرده است.
براى اصلاح دندان، به بيمارستان اختر رفتم. عصب تك دندان را كه ناراحت بود، درآوردند. شب همشيره صديقه آمد و گفت، حال [همسرش] آشيخ محمد [هاشمیان]، بهتر است و عازم رفسنجان‌اند.
