پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۴۸: امروز شرفیاب شدم و با کمال تعجب دیدم شاهنشاه متفکر هستند. فرمودند «اگر فشار بیشتری می آوردیم پول بیشتری از نفتی ها می گرفتیم؟» عرض کردم در این موقع درگیری با عراق، بیش از این قطعاً مصلحت نبود، به علاوه این ها نفت عجیبی در نیجریه کشف کرده اند، که به اندازه تمام ذخیره خاورمیانه است. راهش هم که به اروپا نزدیک است. خیلی از فشار ما ناراحت نمی شوند. تصدیق فرمودند. عرض کردم، اغلب این شرکت های [عضو] کنسرسیوم، اتفاقاً در نیجریه، سهم بزرگ دارند، مثل شل و بریتیش پترولیوم، از آن مهمتر، اسلحه کهنه و فرسوده به آن بدبخت ها می فروشند که کاکاسیاه ها همدیگر را بکشند و در عوض نفت علیه السلام را می برند. چه طور ممکن است از فشار ما ناراحت بشوند؟ این کار جز به ضرر ما نیست، به خصوص که وضع مالی محکمی هم نداریم. از این عرض آخر شاهنشاه خوششان نیامد...
شب در رکاب شاهنشاه بودم، خوش گذشت. علیاحضرت شهبانو برای اسکی روی آب به محل سد محمدرضاشاه در خوزستان تشریف برده اند... فردا هم قرار است در رکاب شاهنشاه به جاجرود بروم. کس دیگر، یعنی سر خری نیست.
باز آخر شب به من فرمودند، خوب است به سفیر آمریکا و انگلیس فشار بیاوری، شرکت هایی که خیلی منافع در نفت ما ندارند، سهم خودشان را به ما بفروشند. معلوم می شود اطلاعات دقیقی به شاهنشاه رسیده است که بهتر از این ممکن بود عمل کنیم. فکر می کنم این اطلاعات را شرکت نفت اکسیدانتال که در لیبی کشفیات مهمی کرده است فرستاده یا داده باشد. به هر حال خدا به شاه عمر بدهد، یک ثانیه حتی در ساعت دو صبح از فکر منافع کشور غافل نیست.