پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
سرویس تاریخ «انتخاب»؛ در زمستان ۱۳۴۰ (۱۹۶۱/۶۲) فعالیت‌های دانشجویان ایرانی در آمریکا پیوسته ادامه یافت و با دانشگاه تهران و شاخه‌ی جبهه‌ی ملی در دانشگاه‌های ایران با مدیریت عباس شیبانی پیوسته در ارتباط بود. در همین زمان به پیشنهاد صادق قطب‌زاده و مصطفی چمران، سازمان دانشجویان ایرانی در آمریکا تظاهرات گسترده‌ای را در مقابل مقر سازمان ملل متحد در نیویورک سامان داد. برگزارکنندگان اغلب مذهبی‌های عضو سازمان دانشجویی و هواداران جبهه‌ی ملی در دانشگاه‌های آمریکا بودند. در بیانیه‌ی تظاهرکنندگان، رسما از دولت کندی خواسته شده بود دست از حمایت رژیم ایران بردارد وگرنه مسئولیت جنایات شاه را بر عهده خواهد داشت. بدین ترتیب با همت جوانان مسلمان و ملی ایران در آمریکا، سازمان دانشجویان ایرانی در آمریکا قبل از پیوستن به کنفدراسیون اروپایی دانشجویان و محصلین ایرانی، سازمانی متحد و مستقل شده بود.
هم‌چنین در پاریس، لندن، لوزان، کلن و نیز در شهرهای ایالات متحده، تحصن و تظاهرات دانشجویان در مقابل سفارت ایران در اعتراض به لغو اعتبار گذرنامه‌های قطب‌زاده و فاطمی ادامه یافت. علی امینی طی تلگرافی به سفارت ایران در کلن در پاسخ به تحصن اعتصابیون و دانشجویان معترض اعلام کرد: «به دلیل فعالیت‌های غیرقانونی، گذرنامه‌ی این دو نفر تمدید نخواهد شد.»
کمیته‌ی دانشجویی جبهه‌ی ملی دانشگاه تهران با انتشار بیانیه‌ای در اکتبر همان سال (آبان ۱۳۴۰) همبستگی خود را با دانشجویان معترض ایرانی مقیم خارج اعلام کرد. در آن بیانیه آمده بود: «ما از دانشجویان ایرانی خارج از کشور که دوشادوش با دانشجویان دانشگاه‌های ایران در حال مبارزه هستند، قاطعانه حمایت می‌کنیم.»
با ارسال تلگراف علی امینی به دانشجویان معترض در آلمان مبنی بر تصمیم دولت ایران به عدم تمدید گذرنامه‌های یادشدگان، شاه از ویلیام داگلاس وزیر امور خارجه‌ی آمریکا (توسط اردشیر زاهدی) درخواست استرداد دو «دانشجوی کمونیست یاغی» را کرده بود. ویلیام داگلاس مراتب درخواست دولت ایران را به رابرت کندی دادستان کل ایالات متحده اطلاع می‌دهد. قبلا گفته شد که ویلیام هاریسون سناتور دموکرات، از دادستان کل خواسته بود، تا زمان صدور حکم دادگاه، اجرای حکم را به تعویق اندازد. بعد از آن که رابرت کندی از هاریسون می‌شنود که نام‌بردگان نه‌تنها کمونیست نبوده، بلکه به دلیل دارا بودن عقاید شدید ضد کمونیستی پیوسته توسط طرفداران حزب توده مورد دشنام قرار دارند، با لایحه‌ی هاریسون که در دفاع از این دو دانشجوی ایرانی به سنای آمریکا ارائه شده بود موافقت کرده و از اجرای حکم اخراج منصرف می‌گردد. اعلام لغو حکم اخراج این دو نفر روحیه‌ی دانشجویان را تقویت کرده و مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی آنان را شدت می‌بخشد.
منبع: صادق طباطبایی، «خاطرات سیاسی اجتماعی (۱)؛ جنبش دانشجویی ایران»، تهران: موسسه چاپ و نشر عروج، چاپ سوم، ۱۳۹۲، صص ۱۸۱-۱۸۵.