پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب «پیکان سرنوشت ما» با گردآوری و نگارش مهدی خیامی توسط نشر نی در سال ۹۷ منتشر شده است. این کتاب، خاطرات احمد خیامی، موسس ایران ناسیونال (ایران خودرو)، فروشگاه‌های کوروش و بانک صنعت و معدن است. «انتخاب» روزانه ساعت ۶ عصر، بخش‌هایی از این کتاب هیجان انگیز را منتشر می‌کند
ساخت شهرک پیکان
در سال ۱۳۴۷ که شاه و فرح پهلوی برای افتتاح کارخانه مینی بوس سازی و کامیونت سازی به ایران ناسیونال آمده، بودند گفتند، چون وقت کارگران شما هر روز حداقل دو ساعت صرف رفت و آمد به کارخانه میشود، برای آن‌ها خانه‌هایی در جنب کارخانه بسازید. از همان سال، زمین‌هایی که بر اساس یکی از مواد انقلاب سفید برای جنگل کاری به تصرف دولت درآمده بود به دستور شاه برای خانه سازی کارگران و کارمندان به ایران ناسیونال واگذار شد این زمین‌ها در بالای کارخانه قرار داشت.
خیلی زود شروع کردیم به ساختن آپارتمان‌های دو خوابه و سه خوابه در آن زمین‌ها و پیکانشهر را به وجود آوردیم باید بگویم به واسطه اعتقادات عمیق مذهبی مان، من و برادرم حساب سالیانه‌ای برای پرداخت خمس و زکات داشتیم و در اوایل کار این وجوه را به آیت الله حاج سید حسن قمی و قسمتی از آن را برای هزینه طلاب می‌دادیم و از ایشان اجازه داشتیم که بیشتر آن مبالغ را به مصرف امور خیریه‌ای که خود صلاح‌ی دانیم برسانیم پس از تبعید آیت الله حاج سید حسن قمی، با اینکه مبلغی به طور مخفیانه به ایشان پرداخت میشد به آیت‌الله حاج‌سید محمدهادی میلانی و بعد‌ها به آیت الله سید احمد خوانساری مبالغی پرداخت میکردیم و قسمت اعظم این وجوه را با اجازه آقایان به مصرف امور خیریه بیشتر در مشهد و کمتر در تهران، میرساندیم. باید یادآوری کنم که قبل از آن که محمود و من خانه‌ای برای خانواده خود مهیا کنیم، به بیشتر از ۳۵ درصد کارگران و سرکارگران کمک کرده بودیم تا بتوانند صاحب خانه شوند و در همان زمان مشغول ساختن آپارتمان برای اغلب کارگران بودیم.
در اوایل سال ۱۳۵۰ از شاه و شهبانو برای بازدید از شهر پیکان دعوت کردیم تا آن روز آپارتمان‌های کارکنان ایران ناسیونال در آخرین مدل با تزیینات داخلی بسیار خوب و مصالح ساختمانی عالی ساخته و تمامشان به کارگران واگذار شده بود.
نمی‌توانم مسرت شاه و شهبانو را از دیدن این که عده‌ای از کارگران میهن ما صاحب خانه شده اند وصف کنم. آپارتمان‌ها همه حمام و آشپزخانه مدرن داشتند. بعضی از خانواده‌ها حتی یخچال و ماشین لباسشویی را هم از فروشگاه شرکت تعاونی خریده و در آپارتمان‌های خود نصب کرده بودند.
شاه و شهبانو سرزده وارد چند آپارتمان شدند و با صاحبان و افراد خانواده‌های آن‌ها شخصاً صحبت کردند و حال واحوال یک یک آن‌ها را پرسیدند. شاه درباره شرایط واگذاری آپارتمان‌ها سؤال کردند؛ به عرض رساندم که کارگران فقط هزینه مصرف برق و نگهداری و حفاظت ساختمان‌ها و آب مصرفی را به میزان مقدار مصرف خود می‌پردازند و بیشترین مبلغ اجاره یک آپارتمان به صد تومان در ماه هم نمیرسد و تا موقعی که به همکاری خود با ایران ناسیونال ادامه می‌دهند می‌توانند آپارتمان را در اختیار داشته باشند.
ضمناً فروشگاه تعاونی کارکنان هم داریم که در آن کلیه مواد غذایی و لوازم زندگی از قبیل یخچال فرش و ماشین لباسشویی و انواع پارچه و لباس به قیمت کلی فروشی خریداری و به همان قیمت فروخته میشود و کارکنان می‌توانند مایحتاج خود را قسطی از محل حقوق دریافتی پرداخت کنند همچنین گفتم به زودی فروشگاه بزرگ تعاونی کارگران در محل همین ساختمان افتتاح خواهد شد تا دیگر افراد خانواده کارگران مجبور نشوند به تهران و محل فعلی فروشگاه (تعاونی خیابان آیزنهاور) مراجعه کنند.
هم اکنون سرویس‌های منظم اتوبوس برای رفت و برگشت خانواده کارگران و رسانیدن اطفال آن‌ها به دبستان و دبیرستان در تمام مدت روز به طور مجانی در اختیارشان است و کارگران به نسبت کار خود و رضایت سرکارگران در داشتن آپارتمان حق الویت دارند. در آن زمان ایران ناسیونال بیشتر از سیزده هزار کارگر و کارمند اداری داشت و بیشتر از سی درصد آن‌ها با همکاری ما صاحب خانه شده بودند و تسهیلات فراوانی برای خریدن پیکان در اختیار آن‌ها گذاشته شده بود.