۱۰ سلبریتی هالیوودی که ظاهراً با مافیا ارتباط داشته اند؛ از فرانک سیناترا تا مریلین مونرو

ارتباط هالیوود و جرایم سازمان یافته به دوران قدیم باز می گردد. این دو نهاد برای دهه ها در یک رابطه دوستانه و ظریف (و گاهی نه چندان ظریف)بوده اند. برای مثال، هالیوود عاشق تولید فیلم های مافیایی و ترویج شخصیت های مافیایی سرسخت است. صنعت فیلمسازی باعث می شود که شخصیت های مافیایی برای بسیاری جذاب و دوست داشتنی باشند و خط داستانی قتل های مافیایی، روابط خانوادگی و اعمال دراماتیک گانگستری همیشه در پرده نقره ای سینما در ردیف اول بوده اند. اما در پشت پرده، از مدت ها پیش شایعاتی از ارتباط این صنعت با مافیا نیز شنیده می شود. در ظاهر، این موضوع منطقی به نظر می رسد.

 

10 سلبریتی مشهور که با مافیا ارتباط داشتند

افراد مشهور پول، قدرت و شهرت و نفوذ اجتماعی زیادی دارند. چرا جرایم سازمان یافته بخشی از این اکشن را نخواهد؟ محبوبیت در تجارت فیلم بسیار مهم است و از مدت ها پیش تصور می شود که روابط مافیایی در پشت صحنه وجود دارند، پولشویی می کنند و ارتباطات خود را افزایش می دهند. این روابط بسیار قدیمی تر از آن چیزی است که فکر می کنید. در این لیست، نگاهی به ده ستاره مشهور هالیوودی خواهیم داشت که ظاهراً با مافیا رابطه داشته اند. گفته می شود برخی از این افراد مشهور در طول دوران حرفه ای خود ارتباطات عمیق و ماندگاری با سندیکای جرم و جنایت داشته اند. برخی دیگر به روش های نامحتمل، سطحی و حتی تقریباً مرگباری با مافیا مرتبط بوده اند.

 

بیایید از یکی از پر سر و صداترین دوستان مافیا در هالیوود شروع کنیم. بخش بزرگی از میراث ماندگار فرانک سیناترا و افسانه های عمومی بر ارتباطات مافیایی فرضی او متمرکز است. این فقط شایعه هم نیست. اف بی آی به قدری در این مورد مشکوک بود که سال ها قبل از مرگ سیناترا، حرکات و روابط این چشم آبی پیر را مستند می کرد. این خواننده با بسیاری از افراد سرشناس مافیا از جمله سم جیانکانا – رئیس باسابقه مافیای شیکاگو – دوستی داشت.

 

همه هالیوودی ها و بسیاری از مردم هم در طول زندگی سیناترا از محل دیدارهای او با مافیا باخبر بودند. گفته می شود که شخصیت بدنام جانی فونتن در فیلم پدرخوانده بر اساس سیناترا ساخته شده است. فونتن به سراغ دون کورلئونه می رود و برای ایفای نقش در یک فیلم درخواست کمک می کند. ماریو پوزو، نویسنده این رمان، برای همیشه انکار کرد که فونتن براساس سیناترا ساخته شده است، اما در ذهن تماشاچیان تردید چندانی در این ارتباط وجود ندارد. سیناترا سال ها انکار کرد که با شخصیت های مافیایی در ارتباط بوده است. او حتی در مواردی از اتهامات علیه خود به نفعش استفاده کرد. برای مثال، او ادعا کرد که اتهامات علیه مافیا براساس نژادپرستی ضد ایتالیایی بوده است. به باور فرانک، منتقدان نام و میراث او را هدف قرار داده و از مافیا برای بدنام کردن نام نیک او استفاده می کردند.

 

آنطور که مورخان امروزی دریافته اند، این احتمال وجود دارد که اعضای مافیا به سیناترا علاقه داشته اند، بدون توجه به اینکه او چه احساسی در مورد آن ها داشته است. به هر حال، دوران کودکی و حقایق زندگی و حرفه او برای مردان ایتالیایی و ایتالیایی – آمریکایی هایی که در آن نسل بزرگ شده بودند، بسیار جذاب بود. بنابراین، حداقل به احتمال زیاد – اگر نه کاملاً درست باشد – که اعضای مافیا بیشتر به سمت سیناترا جذب شدند تا برعکس آن. سیناترا آنقدر باهوش بود که حمایت آن ها را پس بزند و به جای آن، به مافیا اجازه داد در اطرافش حضور داشته و به همین خاطر سال ها با آن ها ارتباط داشت. به هر حال، ممکن بود نادیده گرفتن آن ها عواقب بدی در پی داشته باشد. اما در نهایت، این رابطه، پرونده قطوری در اف بی آی و توجه ناخواسته بسیاری از مجریان قانون را به سیناترا جلب کرد.

 

جیمز کان با بازی در نقش آدم های عاقل و باهوش، آدم های سرسخت، آدم های پرخاشگر و آدم های خشن، زندگی اش را روی پرده نقره ای سینما ساخت. و در زندگی واقعی، همکارانش، هم قبل و هم بعد از مرگ او ادعا کرده اند که این بازیگر همه آن چیزها و چیزهای دیگری نیز بوده است. کان در یک بازی به یاد ماندنی در فیلم پدرخوانده نقش سانی کورلئونه را بازی کرد. اما به گفته خود برخی از اعضای مافیا، این جذابیت بازی و ماندگاری نقش سانی به این دلیل است که کان در این ماجرا نقش بازی نمی کرد. آن ها ادعا می کنند که کان با مافیا مرتبط بود. سمی «گاومیش» گراوانو یک بار مدعی شده بود که کان به شدت با خانواده مافیایی کلمبو مرتبط بوده است. به گفته این چهره مشهور مافیا، کان رسماً از سوی این خانواده همکار (associate) خوانده شده بود.

 

این یک رده مافیایی خاص است که به غیر ایتالیایی های مورد اعتماد اعطا می شد که که وارد کسب و کار مافیا می شدند. بر اساس روایت ها، کان به قدری درگیر روابط مافیایی بود که حتی شخصاً از جو کلمبو درخواست کرد تا اجازه بازی در نقش سانی را روی پرده سینما به او بدهد. اما تمام این حرف ها حقیقت داشت یا اینکه گراوانو صرفاً با وصل کردن دنیای مافیای واقعی به یکی از بهترین فیلم هایی که تا به حال ساخته شده بود، سعی داشت مافیا را بزرگ جلوه دهد؟ خود کان علناً در برهه های مختلفی از زندگی خود از ارتباطاتش با خانواده کلمبو سخن گفته بود. برای مثال، او از طریق ارتباطات خانوادگی طولانی مدت، با اندرو روسو، نفر اول خانواده کلمبو در خیابان ها، ارتباط نزدیکی داشت. کان حتی به عنوان پدرخوانده (تحت اللفظی)اسکات پسر روسو نیز شناخته می شد.

 

حتی اتهاماتی وجود دارد که کان از ارتباطات مافیایی خود برای تحت فشار قرار دادن تهیه کنندگان استفاده کرده است تا او را برای نقش های سینمایی برجسته به کار گیرند. با این وجود شاید حیرت انگیزترین اتهام مروبط به یک سوپراستار دیگر باشد. براساس زندگینامه کوتاهی از کان که پس از مرگش در ژوئیه ۲۰۲۲ در جراید منتشر شده بود، این ستاره هالیوودی ظاهراً زمانی از یک دوستان مافیایی خود خواسته بود تا جو پشی را به خاطر بدهی ۸,۰۰۰ دلاری به او بکشد. از بخت خوش پشی – و همه طرفدارانش – این قتل هرگز انجام نشد. اما اگر این موضوع درست باشد، نشان می دهد که مافیا نقشی جدی در زندگی و حرفه کان داشته است.

 

جرج رفت مدت ها قبل از دیگر اسامی این فهرست، یک ستاره بود. و گفته می شود روابط مافیایی او هم عمیق تر از بقیه بوده است. نقش بزرگ ستاره سازی که رفت را به شهرت رساند، بازی در نقش رینالدو در فیلم کلاسیک صورت زخمی در سال ۱۹۳۲ بود. در آن فیلم، رفت به قدری مافیای خوبی بود که تا سال ها بعد از آن، تصور می شد بازی او روی پرده در واقع نحوه رفتار اعضای مافیا را در زندگی واقعی شان تغییر داد. اما اگر رفت چیزی در مورد اینکه چگونه یک گانگستر روی پرده سینما باشد می دانست، به خاطر تربیت و دوران کودکی خودش بود. این ستاره هالیوودی در منطقه ای خشن در نیویورک سیتی بزرگ شده بود. وقتی هنوز بچه بود، در خیابان ها برای رئیس بدنام مافیای ایرلندی، اونی مدن، کار می کرد. او حتی در طول زندگی بزرگسالی خود از دوستی نزدیک با باگزی سیگل و می یر لانسکی از گانگسترهای مشهور لاس وگاس لذت می برد.

 

همه این ها شایعه هم نبود. حتی یک بار پس از یک پرواز فرااقیانوسی توسط رفت، از ورود او به لندن جلوگیری شد زیرا مقامات لندن نگران ارتباطات مافیایی او بودند. بسیار شبیه مورد سیناترا، ارتباطات رفت با مافیا بیشتر تنها در حد روابط بود تا همکاری عملی. به این معنی که او در اطراف افراد سرسختی بزرگ شد و در تمام طول زندگی اش بدون اینکه خودش در فعالیت های مافیایی شرکت کند، با دیگر افراد سرسخت و خشن مافیایی در ارتباط ماند. رفت می توانست نقش یک مرد سرسخت را به بهترین شکل ممکن بازی کند و این موضوع، بدون شک با گذشته شخصی او در ارتباط بود. با این حال این روابط به حرفه او کمک کرد. و او حداقل یک کار خوب با روابطش با مافیا انجام داد: بر اساس شایعات، یک بار ترورهای برنامه ریزی شده بازیگرانی چون جیمز کاگنی و گری کوپر را به خاطر اینکه ظاهراً در طول زندگی حرفه ای خود باعث خشم مافیا شدند، متوقف کرد. این موضوع برای یک ستاره سینما به خودی خود دستاورد بزرگی است. به نوعی او از روابط مافیایی خود برای اهداف نیک استفاده کرده است.

 

لانا ترنر برای دهه ها در اواسط عصر طلایی هالیوود، یکی از بزرگ ترین ستاره های سینما بود. زندگی او پشت پرده سینما هم بسیار دراماتیک بود. او در طول دوران اوجش هفت بار ازدواج کرد. و ظاهراً با چند نفر از بزرگ ترین ستاره های مرد هالیوود هم رابطه داشت. اما این رابطه پر سر و صدای او با جانی استومپانتو، از اعضای مافیا بود که باعث شد نامش در این فهرست جای داشته باشد. استومپاناتو در طول دوران اوجش ارتباط نزدیکی با میکی کوهن، رئیس مافیا، داشت. جانی فردی خشن و غیرقابل پیش بینی بود و گفته می شد که در دنیای جرایم سازمان یافته ارتباطات بسیار خوبی داشت. پس از مدتی با هم بودن، ترنر کم کم از این رابطه پرتنش خسته شد. او چندین بار سعی کرد به این رابطه خاتمه دهد اما بعد از مواجهه با عصبانیت های مداوم و ناراحت کننده استامپانتو، بار دیگر رابطه اش را با وی از سر گرفت.

 

او حتی ظاهراً ترنر را تهدید کرد که اگر روزی او را ترک کند، با خشونت های مافیایی مواجه خواهد شد. اما همه چیز در ۴ آوریل ۱۹۵۸ به اوج خود رسید. در آن روز، صدای ترنر و استامپاناتو به یک مسابقه پر سر و صدای جیغ زدن تبدیل شده بود. این دو اغلب با هم درگیر می شدند، اما این بار، شرایط بسیار وخیم بود و غلیان احساسات منفی شان نیز بسیار بیشتر از هر زمان دیگری بود. در اوج درگیری، اتفاق غیرقابل تصوری رخ داد: استومپاناتو با چاقو به قتل رسید. زمانی که پلیس برای بررسی صحنه وارد عمل شد، ترنر به آن ها گفت که دخترش شریل کرین – که در آن زمان تنها ۱۴ سال داشت – به سرعت وارد اتاق شده و استومپاناتو را کشته است. به گفته ترنر، دخترش در آن لحظه تنها کاری را کرد که به نظرش برای حفاظت از مادرش لازم بود. این روایت ممکن است درست باشد، و دادستان ها آنقدر از این داستان خوششان آمد که آن را یک قتل موجه می دانستند و از آ گذشتند. اما پس از آن، شایعاتی به گوش می رسد مبنی بر اینکه روابط استامپاناتو با مافیا رابطه بیشتری با چاقو زدن او داشته و گفته می شود ترنر به شکلی عمیق تر در مرگ او دخیل بوده است.

 

بینگ کرازبی یکی از تمیزترین و محبوب تصاویر در انظار عمومی را در تمام هالیوود داشت. او به عنوان یک مرد معمولی بسیار محجوب با صدایی خدایی شناخته می شد. او خوش اندام، خوش قیافه و به ظاهر شیرین بود که در دسترس همه بوده و طرفدارانش به شدت او را دوست داشتند. متاسفانه، داستان واقعی پشت صحنه بسیار متفاوت بود. برای مثال، کرازبی زمانی که کار نمی کرد به شدت در مصرف الکل زیاده روی می کرد. همچنین گفته می شود که او یک پدر خشن و آزارگر بود که در زندگی شخصی اش به شدت از نظر جسمی (و عاطفی)به فرزندانش و دیگران آزار می رساند. و او طرفدار بزرگ قمار بود. این موضوع به طور عمومی خود را در قالب عشق به مسابقات اسب دوانی نشان می داد. اما به صورت خصوصی، او به دنبال بازی های پر خطر بود و حتی گفته می شود که با لحظات ترسناکی شامل جرایم سازمان یافته مواجه شده است.

 

در یک مورد، در سال ۱۹۲۹، کرازبی یک شب در یک مهمانی مست کرد. صبح روز بعد وقتی از خواب بیدار شد، خود را در خانه ای در محاصره گانگسترها یافت. او که ترسیده بود به حمام رفت تا خودش را تمیز کند.به محض اینکه او به داخل سرویس بهداشتی رفت، گروه دیگری از گانگسترها وارد شدند و اتاقی را که چند دقیقه قبل اول ترک کرده بود، به رگبار بستند. و این تنها فاصله نزدیک او با مرگ نبود. براساس گزارشی که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد، بینگ زمانی ۱۰ هزار دلار به یک عضو مافیا پرداخت کرد تا پس از اینکه بدهای هایش به خاطر قمار از کنترل خارج شده بود، جان او را نجات دهد. روابط مافیایی بینگ به قدری شدید بود که اف بی آی تصمیم گرفت تحقیقات کاملی را در مورد آنچه او در مورد مافیا می دانست، آغاز کند. به هر حال، کرازبی سال ها بود که با بسیاری از خشن ترین اوباش کشور گلف بازی می کرد و میگساری می کرد. و بدهی های قمار او تنها نیاز این ستاره به ارتباط با خلافکاران مشهور را بیشتر تقویت می کرد، اگر فقط برای محافظت از خودش در برابر آسیب بوده باشد.

 

اگر چیزی در مورد حرفه دبی رینولدز می دانید، احتمالا از دیدن نام او در این لیست شوکه شده اید. اوه، حرفه او گواهی بر دقیقاً نقطه مقابل روابط مافیایی است. اما او هم با مافیا ارتباط داشت و برخلاف بسیاری از افراد حاضر در این لیست، او ممکن است دقیقا نمی دانست که این وضعیت تا چه حد پیچیده و خطرناک شده بود. همسر دوم رینولدز مردی به نام هری کارل بود که صاحب برند کفش کارل بود. پیش از ازدواج با دبی، هری مدت کوتاهی با زنی به نام جوآن کوهن – بیوه رییس سابق کلمبیا پیکچرز -هری کوهن – ازدواج کرده بود. ازدواج کارل با جوآن تنها چند هفته دوام آورد که در دهه ۱۹۵۰ عجیب بود. بهترین تئوری که اف بی آی و پلیس لس آنجلس می توانستند داشته باشند این بود که این ازدواج توسط روسای جرایم سازمان یافته ترتیب داده شده بود تا هویت واقعی برخی از سرمایه گذاران واقعی در کلمبیا پیکچرز را مخفی کنند. هری را برای “ازدواج” با جوآن مامور کرده بودند، که در این صورت او می توانست املاک کوهن را کنترل کند و بدون رد کاغذی به مافیا پول پرداخت کند. یا چیزی اینچنین.

 

سپس، در سال ۱۹۶۰، پس از پایان ازدواج سریع کارل با جوآن، او با رینولدز مرتبط شد. به نظر می رسید که این دو به خاطر عشق یا چیزی نزدیک به آن ازدواج کرده اند. اما حتی در این رابطه، اطرافیان رینولدز کارهایشان را مخفی انجام می دادند. بعد از اینکه دبی و کارل بله را به هم گفتند، کارل سند عمارت لس آنجلس را به نام مردی به نام سیدنی کورشاک منتقل کرد. سیدنی یک وکیل قدرتمند بود که به داشتن روابط عمیق با مافیا مشهور بود. اندکی پس از این انتقال غیرقابل توضیح، سیدنی مذاکراتی را با یک دستمزد بسیار بالا و غیرمعقول برای رینولدز انجام داد تا اولین اجرای زنده خود را در لاس وگاس انجام دهد – شهری که اغلب گفته می شود به شدت تحت کنترل مافیا است.

 

سپس، چند سال بعد، مدیران کسب وکار رینولدز دوباره خبرساز شدند. آن ها وی را وارد کسب و کار ساخت فیلم های موسوم به اسکوپیتون کردند. این ها موزیک ویدئوهای اولیه ای بودند که در اواخر دهه ۱۹۶۰ در جعبه های گرامافون پخش می شدند. این شرکت در سال ۱۹۶۹ و پس از اینکه اف بی آی از آن به عنوان ابزاری برای پولشویی پول های مافیایی یاد کرد، منحل شد. پلیس ها خود رینولدز را به معاملات پشت پرده ربط ندادند، اما این حقیقت که نام او دوباره مطرح شد، با توجه به شخصیت او در انظار عمومی، بسیار غیرمنتظره و عجیب بود.

 

تونی بنت نیز مانند بسیاری از خواننده های حرفه ای و بسیار مردانه قبل از خود، از مدت ها پیش شایعه شده بود که وابستگی هایی به مافیا دارد. تنها روابط بنت با مردانی مانند فرانک سیناترا نیست که باعث می شود مردم تصور کنند او “متصل” بوده است. این حرفه ثابت و طولانی او در لاس وگاس بود که شایعات را در مورد رابطه بنت با مافیا بیشتر کرد، شهری که با پول های مافیا رشد کرد. و این شایعه ای است که زندگی نامه نویس خود بنت درباره آن صحبت کرده است. دیوید اوانیر، که زندگی نامه بنت را نوشته است، نگاه بسیار عمیقی به دوران کودکی و نوجوانی این ستاره در این کتاب ارائه کرده است. او در این کتاب تاکید می کند که این خواننده آرام در واقع دهه ها پیش با کمک پول مافیا شروع به کار کرد. به روایت اوانیر، تونی بنت ظاهراً سال ها به عنوان همکار سندیکاهای جرایم سازمان یافته در نقش یک خارجی مشابه آنچه جیمز کان در آن زندگی می کرد، به مافیا خدمت کرد.

 

اما بنت قرار نبود صرفاً به عنوان همکار مافیا باقی بماند. در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰، او دچار افسردگی عمیقی شد. بنت در آن زمان به شدت مواد مخدر استفاده می کرد و این ترکیب برای سلامت روحی و جسمی او بسیار بد بود. در همان زمان، در حالی که از جهات مختلف آسیب پذیر بود، گزارش ها حاکی از آن بود که بنت شروع به رابطه با زنی کرد که در اطراف سین سیتی به عنوان دوست دختر آنتونی اسپیلوترو، از اعضای مافیا شناخته می شد. همانطور که انتظار می رود اسپیلوترو از این موضوع خوشش نیامده و بنابراین برای رویارویی با بنت در مورد این اقدام بد به سراغ او رفت. اما اینجا جایی است که این خواننده خیلی خیلی خوش شانس بوده است: به جای کشتن او، همان کاری که در چنین شرایطی از اعضای مافیا انتظار می رفت، اسپیلوترو تنها با یک دفترچه تلفن به سر بنت ضربه زد. حمله عجیبی بود، اما جواب داد. این کار نه تنها خواننده را بی هوش کرد، بلکه او را وادار به رها کردن دوست دختر مافیا کرد. و حتی برای بنت هم خوب بود زیرا به نظر می رسید که کمی او را سر عقل آورد. چند هفته بعد، او به مرکز بازپروری رفت و برای همیشه هوشیار شد.

 

مریلین مونرو یک نماد جذابیت جنسی ماندگار است که گذشت زمان نیز نتوانسته خدشه ای به آن وارد کند. با این حال، فراز و نشیب زندگی حرفه ای او غم انگیز بود. مونورو تحت تاثیر جنبه های وحشتناک و تاریک تر شهرتی قرار گرفته بود که سال ها قبل او را به اوج رسانده بود. و در حالی که داستان رسمی این است که مونرو در اوت ۱۹۶۲ در اثر مصرف بیش از حد باربیتورات درگذشت، شکاکان از مدت ها پیش بر این باور بودند که علتی شرورانه تر در پس درگذشت نابهنگام او وجود دارد. همه چیز با بازیگری به نام جیانی روسو شروع می شود. او در فیلم پدرخوانده نقش کارلو را بازی کرد و در طول زندگی اش تصور می شد که با مافیا در ارتباط است. او حتی در جوانی برای فرانک کاستلو، مافیایی مشهور، کار می کرد. به عنوان بخشی از آن کار، روسو بعدها ادعا کرد که شنیده است که مونرو توسط آدمکش های مافیا کشته شده است.

 

بر اساس این داستان، مریلین ظاهراً توسط سران مافیا برای نزدیک شدن به جان اف.کندی و برادرش رابرت کندی مورد استفاده قرار گرفت. اعضای مافیا می خواستند از مونرو برای به دست آوردن اطلاعات کلیدی از جان هم قبل و هم در طول دوران ریاست جمهوری اش استفاده کنند. سپس، همان طور که رابرت چند سال بعد به سختی برای ریاست جمهوری تلاش می کرد، مافیا امیدوار بودد که برای ارتباطات و منافع به او نیز تکیه کنند. بر اساس این داستان ها، مونرو از دخالت مافیا در زندگی خصوصی اش خسته شده بود. بنابراین گفته می شود که او می خواست داستان خود را در مورد مافیا علنی کند که ناگهان درگذشت. با این حال، این بحث فراتر از حدس و گمان است. حالا خیلی ها می گویند آپارتمان مونرو استراق سمع شده و روسای مافیایی و یا سازمان های اطلاعاتی آمریکا با دقت به حرف های او گوش می دادند.

 

همچنین تصور می شود که مونرو تنها چند روز قبل از اینکه در خانه اش در لس آنجلس بمیرد، با سم جیانکانا، رئیس بدنام مافیای شیکاگو دیدار کرده است. گفته می شود که جیانکانا از مریلین خواسته بود که در مورد نزدیکی او به جان کندی صحبت نکند تا مبادا مافیا قدرت نفوذ خود بر او را از دست بدهد. با این حال مشخص نیست که نتیجه این جلسه چه می شد؛ چرا که تنها چند روز بعد مشخص شد که این ستاره مرده است.

 

کم تر کسی است که به اندازه وین نیوتن از یک شخصیت تمیز و بی نقص در انظار عمومی داشته باشد. این هنرمند درست زمانی در لاس وگاس به شهرت رسید که این شهر خود را به عنوان یک مکان خانوادگی تر از گذشته برای سفرهای جاده ای بازسازی می کرد. نیوتن از این حال و هوا برای ستاره شدن در شهر استفاده کرد و حتی از برنامه های زنده خود فراتر رفته و به تلویزیون و دیگر انواع شهرت ملی راه یافت. اما در پشت صحنه، شخصیت های مشهور لاس وگاس در مورد ارتباطات ظاهراً مشکوک نیوتن با مافیا شگفت زده بودند. و وقتی برای اولین بار خبر رسید که این خواننده می تواند با برخی از سندیکاها مرتبط باشد، همه چیز تقریباً به هم ریخت. همه چیز با مطرح شدن نام نیوتون به عنوان مالک بخشی از کازینوی علاالدین شروع شد. تصمیم مدیریت کازینو برای اضافه کردن نیوتن به گروه مالکیت، تصمیم عجیبی بود؛ اما شخصیت های آگاه لاس وگاس به این فکر افتادند که این تصمیم چندان بی هدف نبوده است. به هر حال، نیوتن هیچ سابقه جنایی و روابط شناخته شده ای با مافیا نداشت. بنابراین، او بر خلاف برخی از دوستان “متصل” خود، به اندازه کافی “پاک” بود تا مجوز کازینو را در ایالت نوادا بدست بیاورد.

 

یکی از این دوستان مردی به نام گویدو پنوسی بود. او و نیوتن از مدت ها قبل با هم دوستی داشتند – دوستی که خود نیوتن هم به آن اعتراف کرده بود – اما ماموران پلیس لاس وگاس و خبرنگاران روزنامه های محلی به دلیل روابط پنهانی پنوسی با مافیا به این دوستی مشکوک بودند. پس از اینکه خبر دوستی نیوتن و پنوسی برای اولین بار در رسانه ها منتشر شد، نیوتن دادخواستی را علیه ان بی سی نیوز تنظیم کرد. این خواننده در شکایت خود مدعی شد که از امنیت خودش می ترسد زیرا گزارش ها اینطور نشان می دهد که او در تعقیب روسای مافیا با ماموران پلیس همکاری می کند. نیوتون خود گفته بود که نمی خواهد طرف هیچ کدام از این دو باشد و تنها می خواهد توریست ها را سرگرم کند. در ابتدا، هیات منصفه نوادا در رأی خود به او ۱۹ میلیون دلار خسارت را اعطا کرد، اما دادگاه تجدید نظر بعداً این حکم را رد کرد. صرف نظر از این موضوع، مقامات بازی نوادا به داستان خود در مورد نگرانی از ارتباط نیوتن با پانوسی ادامه دادند.

 

ممکن است جری اورباک را از دوران فعالیتش به عنوان کارآگاه در سریال Law & Order بشناسید، یا اگر کمی بزرگ تر باشید، مطمئناً بازی او در Dirty Dancing را به یاد دارید. اما حرفه بازیگری او به دهه ها قبل از آن یعنی دهه ۱۹۵۰ باز می گردد. و شایعات در مورد روابط اورباک با مافیا مدت کوتاهی پس از اینکه او برای اولین بار به شهرت رسید، آغاز شد. در سال ۱۹۷۱ اورباک برای نقش سالواتوره “کید سالی” پالومبو در یک فیلم کمدی به نام The Gang That Couldn’t Shoot Straight انتخاب شد. این فیلم درباره یک مشت گانگستر دست و پا چلفتی بود و شخصیت اورباک براساس یک عضو واقعی مافیا به نام جو گالو ساخته شده بود. تعجبی ندارد که گالو – که عضو ارشد خانواده مافیایی پروفاسی در نیویورک بود – از اینکه یک فیلم کامل درباره چگونگی بی کفایتی او ساخته شده بود، ناراضی بود. بنابراین او جلسه ای را با اورباک ترتیب داد تا در مورد فیلم صحبت کنند. جالب اینجاست که گالو به اورباک آسیبی نرساند. در عوض، بازیگر و عضو مافیا از هم خوششان آمد و به سرعت با هم دوست شدند.

 

سپس، کم تر از یک سال بعد، گالو به قتل رسید. این عضو مافیا در آوریل ۱۹۷۲ در رستوران Umberto’s Clam House در ایتالیای کوچک نیویورک مشغول خوردن غذا بودند که در جریان یک درگیر که به نظر می رسید تلاشی برای قتل او توسط یک گروه مافیایی دیگر بود کشته شد. اورباک و همسرش اوایل شب در آن روز سرنوشت ساز با گالو بیرون رفته بودند؛ این گروه حتی مجموعه کمدی دون ریکلز را با هم تماشا کرده بودند. برخی شایعات حتی ادعا می کنند که اورباک در آن شام آخر در کنار گالو بدو. این امر اورباک را به یک شاهد قتل و در نتیجه، یک عضو بسیار مهم برای بازجویی پلیس تبدیل می کرد. اما این بازیگر قدیمی حتی یک کلمه هم با کسی در این مورد حرف نزد. او از همکاری با پلیس خودداری کرده و تا آخر عمر، هرگز صحبت زیادی در مورد گالو نکرد. وقتی اورباک در سال ۲۰۰۴ درگذشت، هر راز مافیایی که داشت را با خود به گور برد.

 

منبع: روزیاتو