اختلال دوقطبی در مقابل اختلال شخصیت مرزی: چه تفاوت هایی دارند؟

دلایل دقیق این دو بیماری مشخص نیست، اما ژنتیک به شدت با اختلال دوقطبی مرتبط است، در حالی که تروما به شدت با اختلال شخصیت مرزی مرتبط می شود. هر دو بیماری درمان های متفاوتی دارند، بنابراین تشخیص دقیق هرکدام ضروری است
به نقل از وری ول مایند، اختلال شخصیت مرزی (BPD) از زمانی که برای اولین بار در «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» در سال 1980 شناخته شد بحث برانگیز بوده است.

هر دو شرایط با بی ثباتی خلق و خو و تکانشگری مشخص می شوند، اما تمایزات مهمی نیز وجود دارد. اختلال دوقطبی شامل تغییرات چشمگیر در سطح خلق و خو و فعالیت است، در حالی که اختلال شخصیت مرزی با اختلال در تنظیم هیجانی مشخص می شود.

علائم اختلال دوقطبی
بی ثباتی خلق و رفتار تکانشی اغلب هم توسط افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و هم توسط افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی تجربه می شود.

اختلال دوقطبی با تغییرات خلقی از افسردگی به شیدایی یا هیپومانیا مرتبط است. شیدایی با شادی، کاهش نیاز به خواب و افزایش فعالیت مشخص می شود. هیپومانیا شبیه شیدایی است اما شدت کمتری دارد.

اختلال شخصیت مرزی همچنین با تغییرات خلقی همراه است که گاهی اوقات اختلال در تنظیم عاطفی یا بی ثباتی عاطفی نامیده می شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب در عرض چند دقیقه از احساس خوب به ناراحتی شدید تغییر رفتار پیدا می کنند.

اختلال دوقطبی
تغییرات شدید خلق و خوی
اپیزودهای خلقی که یک هفته یا بیشتر طول می کشد
بی قراری
افکار مسابقه ای
افزایش سطح انرژی و فعالیت
کاهش نیاز به خواب
اغراق
رفتارهای بی پروا و پرخطر
تکانشگری
روان پریشی در طول دوره های شیدایی شدید
اختلال شخصیت مرزی
تغییرات سریع در خلق و خو
اپیزودهای خلقی که ساعت ها یا روزها به طول می انجامد
بی نظمی عاطفی
ترس از رها شدن
خودانگاره ناپایدار
روابط شدید و ناپایدار
مسائل خشم
احساس بی ارزشی
تفکر پارانوئید
تکانشگری
خودآزاری یا رفتارهای خودکشی
علل
تحقیقات نشان می دهد که در حالی که اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی ممکن است همزمان رخ دهند، به نظر می رسد که آنها شرایط جداگانه ای با دلایل مختلف دارند. در حالی که محققان دلایل دقیق هر بیماری را به طور کامل درک نمی کنند، اعتقاد بر این است که عوامل متعددی در افزایش استعداد ابتلا به هر بیماری نقش دارند.

اختلال دوقطبی
ژنتیک: اعتقاد بر این است که اختلال دوقطبی یک پیوند ژنتیکی قوی دارد و یکی از ارثی ترین شرایط سلامت روان است.
تروما و استرس: ترومای دوران کودکی و رویدادهای استرس زا نیز ممکن است با اختلال دوقطبی مرتبط باشد.
تفاوت‌های مغزی: برخی از مطالعات نشان می‌دهند که ساختار مغز و تفاوت‌های شیمیایی نیز ممکن است به اختلال دوقطبی منجر شود، اگرچه تحقیقات بیشتری برای درک بهتر این ارتباط مورد نیاز است.
اختلال شخصیت مرزی
سوء استفاده و تروما : اختلال شخصیت مرزی به شدت با سوء استفاده و تروما در دوران کودکی مرتبط است. عواملی مانند دلبستگی ضعیف مادر، مصرف مواد والدین و سوء استفاده فیزیکی، عاطفی و جنسی با اختلال شخصیت مرزی مرتبط هستند.
تفاوت های مغزی: افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است در مناطقی از مغز که با کنترل عاطفی مرتبط است تفاوت هایی داشته باشند.
ژنتیک: تحقیقات همچنین نشان می دهد که این بیماری ممکن است یک پیوند ژنتیکی داشته باشد. اختلال شخصیت مرزی معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود، به این معنی که داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به این بیماری ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهد.

آیا اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی مرتبط هستند؟ اگرچه هنوز مشخص نیست، تحقیقات رابطه قوی بین اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی پیدا نکرده است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با نرخ بالاتری نسبت به افراد مبتلا به سایر اختلالات شخصیتی، مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده می شوند.
تشخیص
هنگام تشخیص، پزشکان به چندین عامل مختلف برای کمک به تمایز بین اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی نگاه می کنند. برخی مولفه های مهم، این دو شرایط سلامت روان را از هم جدا می کنند.

کیفیت: در حالی که اختلالات هر دو با تغییرات خلقی مشخص می شوند، کیفیت تغییرات خلقی می تواند بسیار متفاوت باشد. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تمایل به تجربه شیدایی و افسردگی دارند، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی درد عاطفی شدید و احساس پوچی، ناامیدی، خشم، ناامیدی و تنهایی را تجربه می کنند.
زمان: در اختلال شخصیت مرزی، تغییرات خلقی اغلب کوتاه مدت است. ممکن است هر بار فقط چند ساعت دوام بیاورند. در مقابل، تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی معمولا برای روزها یا حتی هفته ها ادامه دارد.
علت: تغییرات خلقی در اختلال شخصیت مرزی معمولاً به یک عامل استرس‌زای محیطی مانند مشاجره با یکی از عزیزان واکنش نشان می‌دهد، در حالی که تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی ممکن است به‌طور ناگهانی رخ دهد.
درجه: تغییرات خلقی معمولی اختلال شخصیت مرزی به ندرت شامل شادی می شود. معمولاً تغییر از احساس ناراحتی به احساس خوب است، نه از احساس بد به احساس خلق و خوی بالا که بیشتر برای اختلال دوقطبی است.
رفتار
از آنجایی که اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی شرایط متفاوتی هستند، درمان هر اختلال به صورت جداگانه برای بهترین شانس برای تسکین علائم ضروری است.

اختلال دوقطبی
دارو درمانی اولین خط درمان اختلال دوقطبی است، اگرچه روان درمانی نیز می تواند برای کنترل علائم مفید باشد. تثبیت‌کننده‌های خلقی می‌توانند به تعادل خلق و خوی فرد کمک کرده و خطر تجربه اوج و فرود شدید را به حداقل برسانند.

انواع داروهایی که اغلب برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می شوند، داروهای ضد روان پریشی و ضد تشنج هستند که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

ابیلیفای (آپریپیپرازول)
دپاکوت (دیوال پروکس سدیم)
هالدول (هالوپریدول)
لامیکتال (لاموتریژین)
توپاماکس (توپیرامات)
اختلال شخصیت مرزی
درمان اختلال شخصیت مرزی قبلاً چالش برانگیز در نظر گرفته می شد، اما شواهد جدیدتر نشان می دهد که درمان ها می توانند بسیار مؤثر باشند. این بیماری اغلب با روان درمانی درمان می شود، اما ممکن است داروها نیز برای کمک به مدیریت علائم خاص تجویز شوند.

درمان های دیگری که می توانند مفید باشند عبارتند از :CBT، درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT) و گروه درمانی.

داروهایی که گاهی برای درمان علائم اختلال شخصیت مرزی تجویز می شوند شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد روان پریشی و تثبیت کننده های خلق و خو هستند.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) نوعی روان درمانی است که به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت مرزی ایجاد شده است. این رویکرد نوعی از درمان شناختی رفتاری (CBT) است که مدیریت استرس، تنظیم هیجانی و مهارت های رابطه را به افراد آموزش می دهد.
جلوگیری
متاسفانه امکان پیشگیری از اختلال دوقطبی یا اختلال شخصیت مرزی وجود ندارد. علل دقیق هر یک از این بیماری ها مشخص نیست و اعتقاد بر این است که هر دو تا حدودی تحت تأثیر ژنتیک قرار دارند. با این حال، کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید که به شما کمک می کند از پیامدهای جدی مرتبط با بیماری خود جلوگیری کنید.

اختلال دوقطبی
هیچ راهی برای پیشگیری از اختلال دوقطبی وجود ندارد. با این حال، تشخیص زودهنگام و درمان می تواند به بهبود نتایج کمک کند. مراقب علائم هشدار دهنده باشید و در مورد این بیماری بیشتر بدانید تا بتوانید مراقب علائم اولیه باشید. اگر اختلال دوقطبی در شما تشخیص داده شده است، برخی موارد می توانند به کاهش خطر و شدت اپیزودهای خلقی کمک کنند:

به برنامه درمانی خود پایبند باشید.
از مواد مخدر و الکل خودداری کنید.
از محرک ها اجتناب کنید.
یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
راه هایی برای مدیریت استرس بیابید.
به اندازه کافی بخوابید.
به یک برنامه ثابت پایبند باشید.
اختلال شخصیت مرزی
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از اختلال شخصیت مرزی وجود ندارد. برخی از مراحل می تواند منجر به نتایج بهتر شود، مانند:

پرهیز از مواد مخدر و الکل.
به حداقل رساندن استرس.
استفاده از راهکارهای آرامش بخش.
دریافت درمان در زمان مشاهده اولین علائم بیماری
خلاصه
اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی علائم مشترکی دارند، اما شرایط متفاوتی هستند.

آنها گاهی اوقات همزمان رخ می دهند، بنابراین تحقیقات آینده در مورد علل ژنتیکی و بیولوژیکی اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی ممکن است برخی از روابط کشف نشده بین این دو بیماری را نشان دهد.

دلایل دقیق این دو بیماری مشخص نیست، اما ژنتیک به شدت با اختلال دوقطبی مرتبط است، در حالی که تروما به شدت با اختلال شخصیت مرزی مرتبط است. هر دو بیماری درمان های متفاوتی دارند، بنابراین تشخیص دقیق ضروری است.

سلامت نیوز