کتاب تاریخ روابط ایران و آمریکا: چالش بعدی پس از انعقاد معاهده، ترجمان آن به تبادل دیپلمات بین دو کشور بود. در ابتدا، مسئله بسیار ساده می‌نمود. جیمز بوچانان، رئیس جمهور ایالات متحده از تأسیس نمایندگی دائم در تهران و ارسال سفیر (وزیر مختار؛ همان نامی که سفرا در سابق به آن خوانده می‌شدند) حمایت جدی کرد و به کنگره فشار آورد تا بودجه لازم را تصویب کند. بوچانان در نخستین پیام دولت اتحادیه در دسامبر ۱۸۵۷، گفت: «شاه تمایل جدی به برقراری روابط دوستانه با کشور ما دارد.» در همین حین میرزا آقاخان نوری، نخست وزیر ایران سعی کرد با نوشتن نامه‌ای برای کارول اسپنس که دیگر بزرگترین حامی ایران در آمریکا بود، مسائل را برای او عیان کند.