خاطرات علی اکبر صالحی: ما برای این که هوش و ذکاوت سیاسیمان را اظهار کنیم شخصیت های بین المللی را که با قید و بندهایی کار می کنند، بدون داشتن هیچ گونه اطلاعاتی، جاسوس آمریکا تلقی می کنیم. به نظرم این زیاده روی است. کلا نه باید خیلی به طرف مقابل خوشبین بود و نه خیلی بدبین، بلکه باید با هوشیاری عمل کرد. به عبارت دیگر، یک سیاستمدار همواره باید با زیرکی و هوشمندی تعامل متوازنی را در پیش بگیرد؛ یعنی اگر مطابق میل ما عمل کرد، نگوییم حتما آدم خوبی است و اگر برخلاف میل ما عمل کرد، نگوییم که حتما جاسوس است.