اگر نصیحت را می‌شنوی، جایی برو شاید مردم تو و اعمال تو را فراموش کنند

سرویس تاریخ «انتخاب»؛ بعدازظهر روز شنبه ۳۱ شهریور ۱۳۵۸ مهندس مهدی بازرگان، نخست‌وزیر، در اجتماع ده‌ها هزار تن از مردم آبادان در استادیوم تختی این شهر، ضمن انتقاد از تلاش‌های شاه، فرح و شاپور بختیار که کوشش می‌کردند مانع پیشرفت انقلاب شوند، پیامی هم به شاپور بختیار فرستاد، متن این پیام که روز یکشنبه اول مهر ۵۸ در روزنامه اطلاعات منتشر شد به این شرح بود:
«من به رفیق دیرینه خود در جبهه ملی، یعنی شاپور بختیار می‌گویم که‌ای رفیق، زمانی که تو برابر آن قانون اساسی نخست‌وزیر شده بودی، تمام دستگاه‌ها برپا ایستاده و دولت در اختیار تو بود، لکن تو نتوانستی کاری بکنی، حالا چه می‌خواهی و چه تصور می‌کنی؟ آیا تصور می‌کنی که برگردی به این مملکت، و در برابر مردم این مملکت که آماده شهادت هستند، می‌توانی کاری کنی؟ چقدر باید عقل و درایت خود را از دست داده باشی که از این حرف‌ها بزنی؟ اگر نصیحت را می‌شنوی، جایی برو شاید مردم تو و اعمال تو را فراموش کنند.»