اهداف ایران از ورود به خاک عراق به روایت هاشمی

سرویس تاریخ «انتخاب»: روز جمعه هشتم مرداد ۱۳۶۱، دوماه پس از آزادسازی خرمشهر،  هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی و امام‌جمعه موقت تهران، در خطبه‌های دوم نمازجمعه دلایل ورود نیرو‌های ایرانی به خاک عراق را تشریح کرد. متن سخنان ایشان در این باره که فردای آن روز در روزنامه اطلاعات منتشر شد به این شرح بود:

جنگ، مقطع خاصی دارد که ورود ما در خاک عراق است و امروز در این مورد صحبت می‌کنم. ما همان‌طور که از روز‌های اول گفتیم در مرز‌ها نمی‌ایستیم و وارد خاک عراق می‌شویم. چند هفته‌ای مهلت دادیم و اخطار کردیم، ولی نه کشور‌های حامی عراق توجه کردند نه دولت‌های مسلمان منطقه و ما راه‌مان را در پیش گرفتیم. حالا علت چه بود؟ از نظر بنده به عنوان یک تصمیم‌گیرنده سه دلیل اساسی برای ورود به خاک عراق مطرح است. البته ادله فرعی بسیاری هم در پشت این ادله اصلی وجود دارد:

نخستین دلیل مسئله پایان دادن به جنگ است. ما جنگ را تشدید کردیم تا آن را تمام کنیم، زیرا دشمنان جمهوری اسلامی با همه وجودشان تمایل به ادامه جنگ ایران و عراق دارند. نقشه آن‌ها در ابتدا این بود که با شروع این جنگ ایران را ساقط کنند که نشد و برنامه دیگرشان ادامه جنگ به صورتی بود که خودشان می‌خواستند، یعنی دو کشور سال‌ها مقابل هم بایستند، زیرا این جنگ اگر بخواهد ادامه یابد فوق‌العاده برای ابرقدرت‌ها و دشمنان جمهوری اسلامی مفید است. نیاز به اسلحه وجود دارد. نیرو‌ها همه متوجه جبهه‌ها می‌شوند و پول نفت باید نقدا در ازای تحویل اسلحه داده شود، و بالاخره در این جنگ باید حدود ۲۰۰ هزار نیرو در جبهه‌ها به طور معتدل داشته باشیم و آیا به این صورت می‌شود کشور را ساخت؟ این حالتی است که برای دنیای استکباری بسیار شیرین است که انقلابی را به این صورت گرفتار کند.

از آن طرف آن‌ها صدام را به صورت باج‌گیری درست کردند که از همه کشور‌ها کمک می‌گیرد و حمایت می‌شود. اردن و مصر دلال‌های آمریکا در منطقه از آمریکا باج می‌گیرند و به عراق باج می‌دهند. رژیم صهیونیستی برقراری این وضع را از خدا می‌خواهد. دیدیم که آن‌ها چه بلایی به سر مردم لبنان می‌آورند. پس اگر آمریکا، فرانسه، انگلیس، آلمان، پادشاهی سعودی، کویت، اردن، مصر و دیگران بگویند جنگ تمام بشود، دروغ می‌گویند، همه می‌خواهند جنگ برقرار باشد و سال‌ها ادامه یابد. حالتی که ما در مرز می‌ماندیم مطلوب آن‌هاست.

در این حال دو راه باقی می‌ماند: یکی این‌که جنگ را خاتمه دهیم و برگردیم که اگر ما برگشتیم آن‌ها هم به موضع قبلی خود برمی‌گردند و دیگر این‌که دل را به دریا بزنیم و جنگ را تمام کنیم که این کاری است که شروع کردیم و آن‌ها را گیج کردیم. در این حالت ما هواپیماهای‌مان را روی شهر‌های عراق نمی‌فرستیم و در وضعیتی که توپ‌های عادی و دورزن ما قادرند بصره، العماره و شهر‌های دیگر عراق را بزنند، ما این کار را نمی‌کنیم، ما در بیابان می‌جنگیم تا افرادی که به جنگ ما می‌آیند کشته شوند نه غیرنظامیان. ما هر روز می‌توانیم بخشی از بغداد را خراب کنیم، ولی این کار را نمی‌کنیم. جنگ ما هدف دارد و آن دفاع است و تنبیه ظالم. ما در ریگزار‌ها می‌جنگیم، گرچه دنیا فضیلت‌کش است.

غربی‌ها در رابطه با ما گیج شده‌اند. آن‌ها می‌روند سراغ بنی‌صدر، رجوی و بختیار و از آن‌ها در مورد جنگ تحلیل می‌خواهند. اگر بنی‌صدر می‌فهمید و تحلیل می‌کرد در ایران می‌ماند. شخصی که یازده میلیون رای آورد و رئیس‌جمهور شد، اگر شعور داشت و ملت را می‌فهمید، می‌ماند. تحلیل او به چه درد می‌خورد؟ آن‌ها می‌گویند اگر روزی جنگ تمام شود، افرادی که می‌جنگند برمی‌گردند علیه مردم. شما که دیدید این‌ها چه افرادی هستند که می‌جنگند، این‌ها با پدر یا مادرشان بسیج یا مسجد می‌آیند تا برای جبهه نام‌نویسی کنند. کارخانه‌ها ستاد جنگ دارند و اکثرا علاوه بر کمک مادی هر ماهه نیرو به جبهه اعزام می‌کنند. جنگ را این‌ها می‌کنند، پول را این‌ها می‌دهند و همین افرادی بودند که مقابل مجلس می‌گفتند که لیبرال‌ها را از مجلس بیرون کنید. جمهوری اسلامی خود این‌ها هستند. تمام مملکت را از خودشان می‌دانند. نکته گمراهی غرب در این است که هنوز این افراد را نشناخته است. رجوی اگر چیزی می‌فهمید و پاسدار و بسیجی و مردم عادی را و جامعه را درک می‌کرد، این‌جا می‌ماند و کار می‌کرد. شاپور بختیار «مرغ طوفان» آیا شعور دارد که جنگ را تحلیل کند؟

هدف این است که جنگ را تمام کنیم. در جبهه‌ها از ساعتی که آفتاب غروب می‌کند تا طلوع آفتاب روز بعد ۱۰۰ تا ۲۰۰ تانک دشمن و نیز نظامیان بعثی از بین می‌روند.

ما برنامه‌مان را اعلام نکردیم، ولی روح این برنامه این است که قدرت جهنمی مصر، اردن، کشور‌های مرتجع حوزه خلیج‌فارس، نیرو‌های آمریکا و شوروی در منطقه را ذوب کنیم. بعد که ذوب شد، جنگ را تمام کنیم و آن زمان، زمانی است که دیگر در منطقه باج‌گیر وجود ندارد. ما این جنگ را که به خاطر حمایت از مردم عراق بر ما تحمیل شده پیش می‌بریم تا مردم عراق آزاد شوند، سپس نوبت رژیم صهیونیستی است.

دومین دلیل اساسی ورود به خاک عراق، گرفتن خسارت‌هاست، ما حدود بیست ماه است که می‌جنگیم. این همه خرابی پول می‌خواهد. در درجه اول پول را عراق باید بدهد، حالا اگر دیگران که عراق را تحریک کردند می‌خواهند، می‌توانند پول را بدهند.

سومین دلیل آزادسازی منطقه و مردم عراق است. ما در عراق هیچ‌گونه نظر سیاسی، حکومتی، ارضی و اقتصادی نداریم، ما می‌خواهیم مردم عراق آزاد شوند. البته جمهوری اسلامی اجازه نخواهد داد که گروهک‌های مختلف مثل پیکار، مجاهد و دیگر گروهک‌ها برای مردم عراق نقشه بکشند. مردم مسلمان عراق ترجیح می‌دهند که حکومت دل‌خواه خود را خود انتخاب کنند که آن یک حکومت مردمی در عراق خواهد بود.