حسین زمان بعد از ۱۷ سال سکوت بار دیگر خواند

شب گذشته «حسین زمان» خواننده نسل اول موسیقی پاپ ایران، بعد از ۱۷ سال سکوت، در مرکز همایش‌های برج میلاد به روی صحنه رفت و منتخبی از آثار قدیم و جدید خود را با همراهی ارکستر بزرگی متشکل از نوازندگان پیشکسوت و جوان اجرا کرد.

حسین زمان از خوانندگان پیشگام موسیقی پاپ بعد از انقلاب که مدت‌ها فعالیتی نداشت، موفق شد تا پس از اخذ مجوز رسمی از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شب گذشته (سوم مردادماه) با مخاطبان قدیمی و علاقه‌مندان جوان موسیقی پاپ دیدار کند.

از دل نرود هرآنکه از دیده برفت

این کنسرت با اورتور بی‌کلامی که از قطعه ای ایران اقتباس شده بود آغاز شد. پس از این قطعه حسین زمان در میان تشویق‌های ممتد حاضران روی صحنه آمد و ضمن خیر مقدم به حاضران در سالن گفت: از مدت‌ها پیش برای امشب لحظه شماری می‌کردم و بسیار خوشحالم که می‌بینم بعد از مدت‌ها سکوت و غیبت هنوز مرا به یاد دارید.

این هنرمند افزود: بسیاری از دوستانم به من توصیه کرده بودند که اقدام به برگزاری کنسرت نکنم چون دیگر کسی مرا به خاطر نخواهد آورد و شاید حنجره من بعد از این مدت طولانی توانایی اجرای دو نوبت کنسرت در یک شب را نداشته باشد اما من باور داشتم که در خاطر شما مانده ام و امشب آمده ام تا با اجرای گلچینی از قطعات قدیمی و تعدادی قطعه جدید با شما تجدید دیدار کنم و بگویم هنوز هم می‌توانم برای شما بخوانم.

ارکستری برای مردم

این هنرمند که برای تازه ترین کنسرت خود از ارکستر بزرگ شامل سکشن سازهای زهی، بادی، کوبه ای و گیتار الکتریک، باس، درامز و سازهای پرکاسیو استفاده کرده در باره انتخاب چنین آنسامبل بزرگی گفت: می‌شد این کنسرت با یک ارکستر کوچک پاپ نیز برگزار شود اما من دوست داشتم برای مردمی که سالهاست موفق نشده اند از رسانه های رسمی سازها و نوازندگان را به صورت زنده ببینند ارکستری بزرگ تدارک ببینم.

حق نوازندگان ادا نشده است

وی افزود: از طرفی امروزه موسیقی ما خواننده محور شده و آنچنان که باید به نوازندگان بها داده نمی‌شود و از آنها تقدیر و تشکر به عمل نمی‌آید درصورتی که نوازندگان و بسیاری از عوامل پشت صحنه نقش غیرقابل انکاری در موفقیت و به شهرت رسیدن خوانندگان دارند.

موسیقی جولانگاه دلالان شده است

وی در بخش دیگری از کنسرت خود گفت: امروزه موسیقی ما در دستان دلالانی است که جز منفعت شخصی هیچ دغدغه فرهنگی و هنری ندارند و ما هنرمندان باید باور کنیم که حرمت هنر و موسیقی در دستان خود ماست و اگر ما برای حفظ حرمت خود تلاشی نکنیم از دیگران نباید انتظاری داشت.

درد دل با مخاطبانی خاص

یکی از جداب ترین بخش‌های این کنسرت اجرای قطعه جدید برادرجان بود که در این قطعه که به گفته حسین زمان ترانه آن درد دلی است با بعضی از هم‌نسلان خود در دوران دفاع مقدس، محمد رضا چراغعلی با نوازندگی پیانو و حسن فراهانی نوازنده ترومپت حسین زمان را بدون ارکستر بزگ همراهی کردند. پخش تصاویری از فیلم آزانس شیشه ای به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا در زمان اجرای این قطعه اشاره ای تلویحی بود به رزمندگانی که بعد از جنگ مورد بی‌مهری قرار گرفته و امروزه با مشکلات عدیده ای دست به گریبان هستند که مخاطبان اصلی این خواننده برای درد دل‌های حسین زمان بودند که خود در سال‌های دفاع مقدس حضوری فعال در جبهه ها داشت.

تمرکز این موسیقی بر کلام است

پیش از اجرای این قطعه محمدرضا چراغعلی در سخنان کوتاهی گفت: مخاطبان هنر موسیقی سلیقه های مختلفی دارند. برخی از آنها به موسیقی بیکلام علاقه دارند و برخی به موسیقی ریتمیک، برخی به موسیقی ملودی محور و برخی در موسیقی به کلام و مفهوم ترانه ها علاقه دارند و ما هنرمندان موظفیم به همه این سلیقه ها احترام بگداریم اما مخطبان اصلی موسیقی حسین زمان کسانی هستند که به دنبال کلام و مفاهیم ترانه ها در موسیقی دقت می‌کنند و علاقه دارند.

سپاس از همسری فداکار

ترانه بعدی کنسرت دیشب حسین زمان «تو نباشی» بود که این خواننده آن را به پاس سال‌ها همراهی و همدلی دوران سخت گذشته به همسرش تقدیم کرد.

نوستالژی‌های یک ترانه

اجرای قطعه «ایران ایران» که برای نخستین بار در سال های نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط هنرمند فقید موسیقی ایران یعنی عبدالرضا کیانی‌نژاد با نام مستعار «مازیار» اجرا شد یکی از جذاب ترین بخش های کنسرت دیشب حسین زمان بود که فضای بسیار نوستالژیکی را در سالن ایجاد کرد و حاضران در سالن یکصدا این ترانه را با حسین زمان خواندند.

پایان بخش کنسرت حسین زمان اجرای ترانه «زندونی» بود که با استقبال شایان توجه حاضران در سالن روبه رو شد.

گاهشماری یک جریان هنری

در آخرین سال‌های دهه هفتاد که شروع دوباره ای برای موسیقی پاپ ایران بعد از سال‌ها سکوت بود، هنرمندانی در این عرصه هنری آغازگر جریانی نو و رویکرد زیبایی شناسانه بدیعی در موسیقی پاپ ایران شدند جریانی که در مدت کوتاهی موفق شد بر موج موسیقی لس‌آنجلسی که در آن دوران به عنوان تنها مرجع موسیقی پاپ ایرانی بود غلبه کرده و گوی سبقت را از موسیقی پاپ لس آنجلسی برباید.

این نگاه بدیع و هنرمندانه نوین به موسیقی پاپ ایران بعد از مدتی هویت هنری خود را به بازار موسیقی واگذار کرد و موسیقی پاپ ایران به صورت ابزاری تجاری به دست برخی تهیه کنندگان افتاد که جز رقابت در بازار موسیقی و سود سرشار مالی به چیز دیگری توجه نداشتند این اتفاق سرآغاز روند رو به افولی شده که تا امروز ادامه یافته است. و باعث شده تا موسیقی پاپ امروز ما جز مواردی اندک به محصولی تجاری و عاری از نگاه هنرمندانه با تاریخ مصرف کوتاه مدت تبدیل شود.

یکی از هنرمندان و خوانندگان پیشگام موسیقی پاپ بعد از انقلاب که نگاه ویژه ای به ساختار هنرمندانه موسیقی با تمرکز بر اشعار فاخر و مفهومی داشت و از همه مهم‌تر در آثارش به مضامین اجتماعی توجه ویژه ای می‌شد، حسین زمان بود.

این هنرمند در ۱۸ مرداد ۱۳۳۸ در شهر تهران به دنیا آمد. پس ازاتمام تحصیلات متوسطه در تهران و اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان خوارزمی در سال ۱۳۵۶، به دانشگاه راه یافت و در رشته مهندسی الکترونیک در دانشگاه صنعتی اصفهان به تحصیل پرداخت.

این هنرمند که همواره در آثارش ردپاهای پررنگی از هنر متعهد دیده می‌شود در پیش از انقلاب مبارزات سیاسی‌اش را از شانزده سالگی در دبیرستان و با پخش اعلامیه‌ها و نوشتن مقالات سیاسی آغاز کرد. و پس از دو ترم تحصیل توسط ساواک دستگیر شده و از دانشگاه اخراج شد. پس از آن برای تحصیل به آمریکا رفت و تا آغاز جنگ ایران و عراق در آنجا بود.

هنرمند جدا از مردم نیست

حسین زمان که معتقد است اثر هنرمند بدون توجه به جریانات و تاثیرات اجتماعی اصالت نخواهد داشت با آغاز جنگ با وجود اینکه حدود صد واحد دانشگاهی را گذرانده بود و برای چند ترم پیاپی شاگرد اول شده بود، تحصیلاتش را نیمه کاره رها کرد و به ایران بازگشت و بلافاصله راهی جبهه شد و در طول هشت سال جنگ هم‌زمان با ادامه تحصیل، به مبارزه با دشمن نیز پرداخت. او تحصیلاتش را تا کارشناسی ارشد در رشته مهندسی مخابرات ادامه داد و در طی بیست سال گذشته به تدریس در دانشگاه‌ها و مراکزآموزش عالی و نیز پژوهش در زمینه‌های الکترونیک، مخابرات و رایانه مشغول بوده‌ است.

مجوز فعالیت هنری این هنرمند ۱۷ سال پیش بنا به دلایلی که به گفته خودش تا کنون مشخص نشده به حالت تعلیق درآمد تا اینکه در دوران مدیریت علی ترابی بر دفتر موسیقی وزارت ارشاد مراحل لغو این ممنوعیت از کارهای هنری آغاز و در روزهای نخست مدیریت محمد الهیاری فومنی در دفتر موسیقی به نتیجه رسید.