پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
دیپلماسی ایرانی به نقل از القدس العربی نوشت: در لیبی فقط یک روستا است که به اسم دین حکومت می کند و بخش اعظم کشور را بازرگانان مواد مخدر اداره می کنند و بخش سوم نیز در اختیار باج بگیران است.
وقتی مردمی نمی توانند از ابزارهای صحیح مطابق با معادله های پیش بینی شده و منطقی به مطالبات خود برسند، برای رسیدن به مرادشان بدون این که خود را مقید به اصولی کنند، از معادله هایی استفاده می کنند که خارج از قواعد ریاضی و هندسی شده است، قواعدی که تحلیلگران و ناظران و نخبگان از بررسی و تجزیه و تحیل آن ناتوان هستند و نمی توانند دریابند که چه چیز در حال اتفاق افتادن است؛ این دقیقا چیزی است که اکنون در سال های دوم انقلاب های عربی شاهد آن هستیم.
رایحه تغییر با آغاز انقلابی موسوم به بهار عربی آغاز شد اما انقلاب کنندگان نتوانستند تمامی فصول این انقلاب را به درستی پشت سر بگذارند برای این که راه انقلابی خود را گم کردند و این گونه برداشت کردند که توانسته اند به اهدافی که حکومت های عربی دشمن با هویت میهنی و طرفدار پروژه صهیونیستی مانع رسیدنشان به آنها می شدند، برسند. در حالی که درک نمی کنند که آنها راه را گم کرده اند و در حالی که خیال می کنند از راه های ایمن به اهدافشان رسیده اند ضررهای سنگینی را متحمل شده اند.
قدرت های بزرگ جهانی و هم پیمانان عرب آنها سهم بزرگی در شعله وار ساختن منطقه عربی داشته اند و کاری کرده اند که منطقه دائما سرشار از تنش شعارهایی باشد که هیچ گاه تصورش را هم نمی کردند که روزی این شعارها بخواهند هدفشان شود و به جای آزادی، دموکراسی، عدالت و مساوات آنها را جا بزنند. آنها در حالی اصطلاحات پررنگ و برق غربی از جمله شفافیت و تکثرگرایی و آزادی انتخابات را بر زبان مردم عرب انداخته اند که از این دریچه در تحریک افکار عمومی عربی و ایجاد فجایعی تازه با هدف ایجاد ناآرامی و بی ثباتی به شدت تلاش می کنند و در این راستا از هر گونه انتشار دروغ و اکاذیب به هر وسیله ای از جمله رسانه های خبری دریغ نمی کنند.
در حال حاضر نتیجه بهار عربی ژله ای است چرا که فاقد بصیرت و نظر به آینده است، با گذشت دو سال به چالش و گمراهی رسیده است، تونس سرسبز به سمت آینده ای ویران هدایت شده است، مردمانش در وضعیت خطرناکی گرفتار شده اند و مخاطرات تجزیه مردمی آن را تهدید می کند. تونس امروز در وضعیت ضعف و سرشکستگی به سر می برد، به هیچ وجه احساس امنیت نمی کند، به دلیل نبود توریست که منبع اصلی در آمد آن بود دیگر از امنیت اقتصادی برخوردار نیست و وضعیت اقتصادی اش به سمت آینده ای مجهول در حرکت است و هیچ چیزی هم در افق دیده نمی شود.
هیچ گاه تصور نمی شد، مصر این کشور بزرگ به چنین حال و روزی بیفتد. جوانان دسته دسته کشته می شوند و امنیت از این کشور رخت بر بسته است. هر روز شاهد تشییع اجساد کسانی هستیم که نمی بایست در هیچ حالتی کشته می شدند، یک روز بابت فوتبال کشته می شوند، یک روز در پی اعتراض به قانون اساسی و یک روز به خاطر اقتصاد وخیم کشور، و این در حالی است که گویا چیزی برای خوشحال کردن این مردم وجود ندارد که دست کم برای لحظاتی این همه مصیبت را فراموش کنند.
لیبی زخمی ای که پیش از این در امنیت کامل به سر می برد و هر روز، روزی خود را تامین می کرد و کشوری ثروتمند و پویا بود، امروز به جایی برای صادرات تروریست تبدیل شده است و در همه آشوب ها، کشتارها و ویرانی ها در تمامی نقاط دنیا ردی از آن دیده می شود، فرزندان آن به خارج از دیوارهای میهن مهاجرت می کنند چرا که معتقدند که خارج از دیوار بهتر از داخل دیوار است، آن کسی هم که در داخل باقی مانده یا زندانی است یا زیان دیده یا مقتول یا مرعوب دستگاه های تروریستی فاسد. لیبی ها نمی دانند چگونه می خواهند حکومت کنند، در لیبی فقط یک روستا است که به اسم دین حکومت می کند و بخش اعظم کشور را بازرگانان مواد مخدر اداره می کنند و بخش سوم نیز در اختیار باج بگیران است، و شهروندان میان این جماعت ها سرگردانند، حاکمان دولت مرکزی نیز کاری جز دزدیدن و زدن اتهام به یکدیگر ندارند.
سوریه و تحولات آن نشان می دهد که ملتی به قصد انقلاب برخواستند، اما موفق نشدند، برای همین آنها را به سمت یک جنگ طایفه ای سوق دادند و هر فرقه ای را برای جنگ علیه فرقه ای دیگر تحریک کردند تا بدین ترتیب به دست یکدیگر نابود شوند و کشورشان ویران شود.
آن چه غرب و هم پیمانان عربش خواسته اند نشان می دهد که تجربه ای تلخ و دردناک بر ما گذشته که بازنده اول و آخر آن خود ما هستیم و خودشان برنده اول و آخر آن هستند. از عرصه های موفقیت چیزی نصیب ما نشده جز توطئه هایی افشا شده که در این آخری هم پیروزی قاطعی به دست نیاورده ایم، و این در حالی است که همچنان فرزندان نیاکان ما صحبت از وجود نظریه توطئه می کنند.
در این میان آن چه امروز شاهدیم، تاسیس چیزی جدید است و به نظرم هیچ قدرتی توانایی ایستادن در برابر طوفان ناشی از آن را ندارد، طوفانی برخواسته از اراده واقعی مردم نه مصنوعی. نمی خواهم آن را به بهار عربی حقیقی که شامل همه بدبختی ها و کینه ها و خواسته های انقلابی می شود، ربط دهم تنها می گویم که این انقلابی حقیقی از سوی مردمی است که معنای آزادی، کرامت و زندگی کریم را درک کرده اند. راهی که مصری ها و لیبیایی ها و تونسی ها پیموده اند اگر امروز دستاوردی به همراه نداشته در آینده ای نزدیک دستاوردی بزرگ به همراه خواهد داشت که قطعا همان پیروزی بزرگ خواهد بود.