پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : کیهان نوشت:
6ماه مانده تا انتخابات ریاست جمهوری ایران، شبکه دولتی انگلیس تکلیف اپوزیسیون و موتلفان اصلاح طلب آنها را مشخص کرد.
بی بی سی با مرور این واقعیت که تحریم انتخابات تجربه شکست خورده ای است و از آن طرف هم نظام، مخالفان را به حاکمیت راه نمی دهد، خواستار نام نویسی نامزدهای در معرض ردصلاحیت و هزینه تراشی برای حاکمیت شد!
وبسایت بی بی سی در تحلیلی که توسط یکی از عناصر فراری نگاشته شده، تصریح می کند: فرض کنیم که انتخابات باید تحریم شود، اما کدام مراحل آن باید تحریم شود؟ واقعیت های میزان مشارکت این است که میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری همیشه بیش از انتخابات مجلس بوده است (در آمریکا هم میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری همیشه 10 تا 20 درصد بیشتر از انتخابات کنگره است). میزان مشارکت در انتخابات مجلس ایران از 51 تا 71درصد متفاوت بوده است. کمترین میزان مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری متعلق به دو دوره کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی است که 55 و 51 درصد مردم شرکت کردند. پس از هاشمی که انتخابات رقابتی- البته میان جناح های داخلی رژیم- شد، میزان مشارکت افزایش یافت. در انتخابات دوم خرداد 1376، میزان مشارکت به 92/79 درصد و در سال 80 به 67 درصد رسید. سال 84 این رقم 63 درصد و سال 88 معادل 85درصد بود. در عین حال قرار است انتخابات شوراهای شهر و روستا همزمان با انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود. همین امر نیز موجب افزایش شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد.
بی بی سی می افزاید: در انتخابات مجلس نهم در سال گذشته، 2/64درصد مردم شرکت کرده اند (برخی از کارشناسان میزان مشارکت واقعی را حدود 55درصد به شمار آورده اند). اگر در انتخابات ریاست جمهوری آینده 10 درصد به این میزان مشارکت افزوده شود، با 65 تا 75 درصد مشارکت مواجه خواهیم بود.
شبکه دولتی انگلیس با این اوصاف تحریم انتخابات را ناممکن می شمارد و حال آن که در انتخابات مجلس سال گذشته خواستار تحریم انتخابات شده بود. بی بی سی با صدور دستور العمل، خواستار «هزینه مند کردن انتخابات به جای برگزاری با آرامش و بدون دردسر آن»! شد و نوشت: ساختار حقوقی و حقیقی جمهوری اسلامی کنونی، همان ساختار سال 1388 است. همه دلایل محکمی که اینک علیه انتخابات وجود دارد، در انتخابات 84 و 88 هم وجود داشت. با این همه، کاندیداتوری موسوی و کروبی به سود جمهوری اسلامی تمام نشد. پرسش این است که چگونه می توان انتخابات ریاست جمهوری را برای جمهوری اسلامی پرهزینه کرد؟ به تعبیر دیگر، چگونه می توان از فرصت انتخابات به سود جنبش دموکراسی خواهی [اسم مستعار جریان برانداز] استفاده کرد؟ تحریم انتخابات یک نوع هزینه مند کردن است، اما پرسش این است که آیا کل هزینه باید فقط و فقط به تحریم انتخابات محدود و منحصر شود؟
شبکه دولتی انگلیس که به طور ویژه به تبلیغ طیف تندروی جبهه اصلاحات می پردازد، در ادامه این تحلیل با بیان اینکه حاکمیت هزینه فراوانی بابت اصلاح طلبان پرداخت کرد، تصریح می کند: مخالفت حاکمیت با نامزدی چهره های شاخص اصلاح طلب از زبان آیت الله جنتی بیان شد آیت الله خامنه ای نیز گفته است: «کسانی که سردمدار و تریبون دار فتنه 88 بوده اند، تا وقتی توبه نکنند، حق بازگشت به مجموعه نظام را ندارند». آیت الله علم الهدی سران فتنه را یاغی خوانده که باید محاکمه شوند. عباس عبدی- از چهره های شاخص وفادار به مشی اصلاح طلبی- هم گفته که نامزدی محمد خاتمی « در شرایط کنونی از سوی حکومت به معنای مقابله جویی تلقی خواهد شد و این برخلاف خط مشی اصلاح طلبی است و تردید ندارم که آقای خاتمی هم چنین نخواهد کرد، و اگر هم چنین کند، از خط مشی خود عدول کرده و وارد فاز جدیدی شده است.»
بی بی سی می نویسد: کاندیداتوری چهره های شاخص - مانند محمد خاتمی، عبدالله نوری، موسوی خوئینی ها و...-برخلاف خواست آیت الله خامنه ای است. او به دنبال آرامش مطلق طی ماه های آینده است و اختلاف افکنی تا روز برگزاری انتخابات را «خیانت به کشور» به شمار آورده است. کاندیدا شدن این چهره ها به معنای تحرک هزینه دار است. رد صلاحیت آنان نیز هزینه مند است. هدف این است که اینها کاندیدا نشوند و انتخاباتی آرام با حضور گسترده مردم برگزار شود. تحریم انتخابات یک موضوع است، و تن دادن به خواست حاکمیت برای انتخاباتی بدون نامزدانی که ردصلاحیت شان هزینه زیادی دارد، موضوعی دیگر است. شبکه دولتی انگلیس در پایان با انتقاد از اظهارات عباس عبدی نوشت: به کدام دلیل نامزد شدن چهره های شاخص اصلاح طلب «برخلاف خط مشی اصلاح طلبی است»؟ حتی تحریم انتخابات هم عملی اصلاح طلبانه است، نه خشونت آمیز و براندازانه.