"فاکتور سلامت جامعه صداقت است، نه مستحبات وزیارت عاشورا"

نوه شهید صدوقی گفت: صداقت و ادای امانت بعنوان ارکان دین خدا در جامعه گم شده است.

به گزارش ایلنا از یزد، حجت الاسلام و المسلمین محمد حسن معزالدینی در مراسم اربعین حسینیپپ به توصیف متقین از زبان حضرت امیر «ع» پرداخت و گفت: حضرت در خطبه «همّام» خود متقین را کسانی می داند که خداوند را در دل های خود جای داده اند، از دست و زبانشان به کسی آسیبی نمی رسد، راه و رسمشان بر اعتدال استوار است، رفتارشان با فروتنی آمیخته، تنها خداوند در نظرشان بزرگ است و جز او هر چه در دیدگاهشان خرد می نماید و در یک کلام متقین «ماندگار» هستند.

وی سپس با بیان مطلب مذکور افزود: نباید اینگونه باشد که تا فردی می آید مصاحبه کند، مردم بگویند یا حضرت عباس! این دفعه چه می خواهد بگوید؟! و چه می خواهد بکند؟!

این استاد حوزه علمیه یزد در ادامه به روایتی از حضرت امام صادق «ع» پرداخت و گفت: حضرت مطلبی بسیار مهم را بیان فرموده اند که نبود آن در جامعه امروز ما مصیبتی بزرگ است.

معزالدینی تصریح کرد: حضرت در این حدیث می فرمایند «اَحسنوا النّظرَ فیما لایسعکم جهله و انصحوا لأنفسکم و جاهدوها فی طلب معرفة ما لا عذر لکم فی جهله، فاِنّ لِدینِ اللهِ ارکاناً لا ینفعُ من جهل‌ها شدّة اجتهاده فی طلب ظاهر عبادته» به این معنی که دقت کنید در چیزهایی که در آن ها اجازه جهل به شما داده نشده، چراکه دین خداوند ارکانی دارد و منفعت نمی رساند به کسی که به این ارکان غافل باشد ولی برای عبادات ظاهری تلاش زیادی داشته باشد.

وی افزود: بجای بنر زدن دعای کمیل، دعای ندبه و زیارت عاشورا با نوای فلان مداح کشوری، این سخن از امام صادق باید بنر شود چراکه نسخه شفابخش جامعه امروز ماست.

نوه شهید صدوقی ادامه داد: برای اینکه بگویند کار مملکت صحیح است، آمار بالای معتکفین را اعلام می کنند درحالیکه این آمار، آمار اخلاق جامعه نیست.

وی در توضیح حدیث فوق به بیان رخدادی مهم در سامرا به نقل از آیت الله محقق داماد پرداخت و گفت: وقتی وبا در سامرا شایع شده بود و افراد را از پای در می آورد، سید فشارکی به نزد میرزای شیرازی رفت و طلب راهکار کرد. میرزا در پاسخ گفت: جارچی ها در شهر اعلام کنند تا مردم زیارت عاشورا بخوانند و ثوابش را به مادر امام زمان هدیه کنند تا بواسطه درخواست مادر از امام وبا از بین برود. پس از خواندن زیارت، وبا از بین رفت و یک شیعه نَمُرد.

محمد حسن معزالدینی اضافه کرد: حاج شیخ عبدالکریم پس از این رخداد گفته بود من تا آن موقع زیارت عاشورا نخوانده بودم. و ذکر این مطلب نشانگر صفای حاج شیخ بود.

این استاد حوزه علمیه یزد در پاسخ این پرسش که چرا حاج شیخ تا آن زمان زیارت عاشورا نخوانده بود، گفت: چون حاج شیخ زیارت عاشورا را رکن دین نمی دانست.

معزالدینی در توضیح این مطلب گفت: زیارت عاشورا خوب است و خواندن آن برکاتی دارد ولی فاکتور سلامت جامعه، خواندن زیارت عاشورا نیست.

وی افزود: رکن دین و فاکتور سلامت جامعه صداقت، راستگویی و امانت است که در جامعه «گم» شده است. هیچ پیامبری مبعوث نشد مگر اینکه خداوند به او گفت به مردمش بگوید راستگو و امانت دار باشند. اگر به ارکان دین خداوند بی توجهی شود و در عوض به زیارت عاشورا، دعای کمیل و... توجه شود فایده ندارد.

نواده شهید صدوقی تاکید کرد: اگر در جامعه صدق حدیث و ادای امانت وجود داشت، آن جامعه فرسایش ندارد. ادای امانت فقط منحصر به بازگرداندن مال به فرد واگذارنده نیست بلکه به کل سیستم برمی گردد و شامل حال روحانیون در بالای منبر هم می شود، چراکه جمعیتی وقت خود را پای منبرها گذارنده اند و شنونده ی سخنان امثال بنده هستند. نباید به این صورت باشد که با یک حرف، 2 هفته افکار جامعه را درگیر کنیم.

حجت الاسلام معزالدینی تمام گرفتاری های بشر را توجه به امور خرد و فراموش کردن امور اساسی دانست و در توضیح آن گفت: با حرص و طمع به فکر خانه، شغل، لباس و... هستیم درحالیکه گرگ عجل دائما از فرصت ما می کاهد ولی حواس ما به جای دیگری است.

او سپس با تقدیر از شخصیت پروین اعتصامی، مستمعین را به خواندن اشعار این بانو ترغیب کرد و شعر «جامه و تن» از این دیوان را اینگونه نقل کرد: یک کودکی صاحب لباس گرانقیمت و مجللی شده بود. تمام محله به این لباس چشم داشتند و خود کودک نیز به پوشیدن آن فخر می کرد تا روزی که بر اثر حادثه ای به زمین می افتد، سرش می شکند، کودک متوجه شکستگی سر و جاری شدن خون نیست ولی غصه ی پاره شدن لباس را می خورد. پروین در این هنگام این گونه متذکر ما می شود:

گر به چشم دل ببینیم ای رفیق / همچو آن طفلیم ما در این طریق

جامه رنگین ما، آز و هواست / هر چه بر ما می رسد از آز ماست

در هوس افزون و در عقل اندکیم / سال ها داریم اما کودکیم

جان رها کردیم و در فکر تنیم / تن بمرد و در غم پیراهنیم

او گفت: توجه نداریم چه سرمایه ای را در حال از دست دادن هستیم و خود را به چه مسائلی گرفتار کرده ایم و آیا مصیبتی بالاتر از این است؟ امام حسین در عاشورا جان خود را داد تا مردم فکر و فهم پیدا کنند. عقل و فرهنگشان بالا رود.

معزالدینی در ادامه روایتی از کتاب «از عاشورای حسین تا عاشورای شیعه» نوشته محمد اسفندیاری را یادآور شد و گفت: در روز عاشورا ثقه الاسلام تبریزی را در سفارس روس دار زدند در حالیکه مردم در آن روز در حال قمه زدند بودند و هرچه به آنها گفته شد شمشیرها را نگهدارید و بروید سفارت روس. قبول نکردند؛ در نهایت اینجا مردم قمه می زدند و آنجا یک عالم دینی و آزادیخواه را دار زدند!

نوه شهید صدوقی سخنانش را با روایتی کمتر توجه شده از جابربن عبدالله انصاری ادامه داد و گفت: همان جابری که در روز اربعین با عطیه بر سر قبر اباعبدالله حاضر می شود، از آنجا که نقل کننده احادیث از پیغمبر بوده، روزی می شنود در شام فردی حدیثی از پیغمبر دارد که آن را نشنیده، از این رو شتری کرایه می کند از مدینه به شام می رود، به دیدار آن فرد می رود و حدیث را جویا می شود. آن فرد این حدیث را اینگونه نقل می کند: فردای قیامت! اگر یکی از اهل جهنم بر یکی از اهل بهشت حقی داشته باشد، به جهنم نمی رود تا حق خود را بستاند؛ و اگر یکی از اهل بهشت بر گردن یکی از اهل جهنم حقی داشته باشد، به بهشت نمی رود تا حق خود را از آن جهنمی بگیرد.

حجت الاسلام معزالدینی گفت: جابر در سفری دیگر به مصر می رود و از محمدبن انیس حدیثی بدین مضمون از پیامبر می شنود: اگر کسی عیبی از برادر دینی اش را نگه دارد و فاش نکند، مانند آن است که زنده به گوری را احیا کرده است.

وی سپس افزود: این ها احادیث پیمغبر است و حال نگریستن به حال جامعه ما دیدنی است! چراکه ظاهرا تصمیم بر آن است تا آبرو برای هیچ کسی باقی نماند. و آیا این ها مصیبت نیست؟

این استاد حوزه علمیه یزد مجددا تاکید کرد: بزرگترین مصیبت رها کردن ارکان دین خدا از جانب ماست و به زرق و برق ها چسبیده ایم.

معزالدینی در پایان سخنان خود به تشابه و وحدت ادیان الهی اشاره کرد و گفت: امام رضا «ع» در حدیثی فرموده اند بر روی انگشتر حضرت مسیح «ع» نوشته شده بود «طوبی لمن ذکر الله من اجله و ویل لمن نسی الله من اجله» به این معنی که خوشبحال فردی که بخاطر او خداوند یاد شود و وای بر کسی که بخاطر او خدا فراموش شود.

وی افزود: این عبارت در حالی است که امام حسین «ع» در آخرین لحظات عمر خویش هم پیام توحیدی می دهد، بدین مضمون که «بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی مله رسول الله». این دو مهم نشانگر توحیدی بودن ادیان الهی است. خاصیت ادیان الهی این است که انسان ها را به هم پیوند می زند و نزدیک می کند؛ اگرچه در جامعه امروزی ما برادر حوصله برادر را ندارد. اگر ما این تفکر را قبول می داشتیم جامعه ما چه روزی داشت؟ و آیا وضعیت الان ما مشابه این تفکر است؟ و در پاسخ به این سوال که چرا وضعیت جامعه ما به این شکل درآمده باید در مورد رفتار خود تامل کنیم.