پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : پس از سرمایهگذاریهای کلان قطر در کشور فرانسه به نظر میرسد که هم اکنون انگیس به مقصد دوم سرمایهگذاریهای قطری تبدیل شده است.
به گزارش تسنیم به نقل از پایگاه خبری القوه الثالثه، بسیار سخت است که فهرست کامل شرکتها و موسسات فرانسوی را به دست آورد که قطر طی سالهای اخیر در آن سرمایهگذاری کرده است.
اما گر بخواهیم به برخی از این شرکتها و موسسات اشاره کنیم، به عنوان مثال میتوانیم از شرکت «وینچی»، بزرگترین شرکت ساختمان سازی جهان (با دراختیار داشتن نیمی از سهام آن) یا مجموعه «لاگارد» که حوزههای رسانهای، ورزشی و دفاعی فعالیت دارد (با دراختیار داشتن 12.8 درصد از سهام آن)، مجموعه «ویولیا» که بزرگترین شرکت بازیافت و استفاده از پس ماندهها در جهان به شمار میآید (با دراختیار داشتن 5 درصد از سهام آن)، شرکت نفتی «توتال» (با دراختیار داشتن 2 درصد از سهام آن)، مجموعه «ویوندی» فعال در عرصه تبلیغات و رسانه، روزنامه فرانسوی «لو فیگارو» و بسیاری از شرکتهای دیگر فرانسوی یاد کنیم.
و این صرف نظر از سرمایهگذاری قطر در بخش هتلداری و ورزش فرانسه، به خصوص خرید باشگاههای فرانسوی است.
اما گویی به نظر میرسد که اشتهای قطر این کشور کوچک قرار گرفته در حاشیه جنوبی خلیج فارس پایان ندارد، چون منابع خبری از قصد این کشور جهت سرمایهگذاری در انگلیس خبر میدهند.
بنابر اخبار انتشار یافته هم اکنون قطر در بخش املاک به خصوص خرید مراکز تجاری و بازرگانی و بورس انگیس سرمایهگذاریهای کلانی کرده است.
اما این سرمایههای قطری تنها به این دو کشور اروپایی محدود نمیشود، بلکه آلمان و اسپانیا و لوکزامبورک نیز از دلارهای نفتی شیخ «حمد بن خلیفه آل ثانی» در امان نبودهاند.
بسیاری از کارشناسان سرمایهگذاری قطر در کشورهای اروپایی را نفوذ نرم و آرام این کشور در قاره سبز دانستهاند که به دلیل تلاقی آن با بحران اقتصادی حاکم بر اروپا با استقبال بسیار شرکتهای اروپایی به ویژه شرکتهایی که درحال ورشکستگی هستند، مواجه شده است.
سرمایهگذاریهای قطر ابتدا از فرانسه آغاز شد و تا زمان اعلام طرح 150 میلیون یوروی قطر برای سرمایهگذاری در مناطق پیرامونی شهر پاریس که اکثر ساکنان آن را مسلمانان تشکیل میدهند، با هیچ مخالفت اروپایی مواجه نشد.
کارشناسان براین باورند این اقدام قطر به دلیل بیم از دو قدرت منطقهای در خاورمیانه یعنی ایران و عربستان سعودی صورت میگیرد تا این کشور کوچک در صورت در معرض تهدید و خطر قرار گرفتن از سوی این دو کشور جای دیگری برای ادامه حیات داشته باشد.