عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: اسلام نسبت به حجاب با زور و فشار و گرفتن و بستن موافق نیست

شفقنا: آیت الله مسعودی خمینی به اهمیت عمل به آموزه‌های اسلامی و نهج البلاغه اشاره کرده و بیان کرد: صرفاً خواندن و حفظ این متون کافی نیست و باید به آن‌ها عمل کرد. همچنین، عدالت و آزادی در سیره علی علیه‌السلام   الگوی مناسبی برای جامعه امروز است.

 

وی تاکید کرد: امیرالمومنین (ع) پس از رسول خدا (ص) وجودی بی‌نظیر در تاریخ اسلام بوده‌اند. وی با صبر و دیانت در راستای حفظ اصول اسلامی و جلوگیری از لطمه به اسلام، تلاش‌های زیادی کرده‌اند. سیره حضرت در رعایت حقوق مخالفان و عدم استفاده از زور نیز مورد تأکید قرار می‌گیرد.

 

متن گفت وگو با آیت الله مسعودی خمینی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم را در ادامه بخوانید:

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین. در رابطه با امیرالمومنین علی علیه السلام بنده که خیلی خیلی کوچکتر از آن هستم که بتوانم مختصری را هم عرض و بیان کنم. امیرالمومنین وجود خاصی بوده که در عالم هستی بعد از رسول گرامی اسلام دیگر کسی مانند او نیامده است. امیرالمومنین هم صبر عجیبی داشتند و هم انسانی بودند که سراپای وجودش، خدا و قرآن است ولی این مسائل را مراعات کرده که اسلام خدایی ناکرده لطمه نبیند. لذا در این کتاب نهج البلاغه‌ای که بعدا توسط علما گردآوری شد که انصافاً زحمت کشیدند و باید از آنها بسیار تقدیر کرد تمام خصوصیاتی که امیرالمومنین در عمرشان داشتند بیان شده است. نامه‌هایی که نوشتند، خطبه‌هایی که خواندند، نامه‌هایی که در جنگ و برای جنگ و برای اسلام نوشتند همه را بیان کردند. و انسان یک عمر نیاز دارد تا اینها را بررسی کند و لذا به نظر بنده، امیرالمومنین از نظر شخصیتی بحث ندارد چون مانند آفتاب روشن است ولی متاسفانه نگذاشتند آنگونه که می‌بایست حضرت، مردم را با قران و روایات و اخلاقیات اسلامی آشنا کند. زعامت ایشان ۴ سال و خورده‌ای بیشتر نشد و حال آنکه بایستی تمام زمانی که ایشان بود آن مسئله زعامت را داشته باشند و لذا معتقدم حالا که آقایان نهج البلاغه با این ویژگی گردآوری کردند و تمام خصوصیات را دقیقا با همه جهات نقل کردند، یک معرفی صورت بگیرد.

 

امام علی (ع) ۴ سال و خورده‌ای حکومت داشتند؛ در ظرف این ۴ سال زعامت ۶۱ خطبه خواندند، ۱۷۷ سخنرانی داشتند و حدود ۱۶ دعا در تمام این مدت داشتند. دعاهایی مثل دعای کمیل. در این مدت ۸۰ نامه به سران عرب نوشتند. ۴ وصیت‌نامه داشتند که هر کدام یک بحث بسیار طولانی دارد.

 

 

اسلام به طور کلی با هر چه زور و بی منطق و مسئله دار باشد مخالف است. اسلام هیچ وقت حتی نسبت به حجاب، با فشار، زور، گرفتن و بستن موافق نیست. اسلام مسئله را از نظر علمی بیان می کند و می گوید اگر شما دختر خانم مکشّفه در خیابان‌ها بیایی عده‌ای هستند که به شما نگاه بد می‌کنند و این نگاه بد شخصیت شما را زیر سوال می برد. شما باید شخصیت خودتان را حفظ بکنید. نمی گوید شما آنجا یکی دوتا نعوذ بالله فحش بده و بد بگو نه؛ بگو خانم ضرر این بی حجابی برای خود شماست. خود شما بایستی زندگی خودتان، حیثیت و خانم بودن خودتان را حفظ کنید. امیرالمومنین هم در این ۱۵۰ خطبه غالبا همینگونه بیان داشتند که هر کدام یک کتاب است. لذا امیرالمومنین (ع) را با یک روز و دو روز و یک ساعت و دو ساعت بخواهیم بیان بکنیم اصلاً معنا ندارد.

 

 

اگر چنانچه به این کلمات و دستورات حضرت عمل بشود، پاسخ مثبت است. امام علیه السلام اینها را برای عمل کردن ما و بشریت فرمودند. اینها را برای اینکه فقط انسان بخواند و حفظ کند و بیان بکند نفرمودند. همه اموری که امیرالمومنین و ائمه علیهم السلام بیان کردند برای عمل است. ما اگر چنانچه آنچه که امیرالمومنین در اینجا گفته مورد عمل قرار بدهیم، آنوقت می توانیم ادعا بکنیم که پیشرفت می‌کنیم و پیشرفت داریم و زندگی ما زندگی انسانی است و الا اگر بخواهیم فقط با لفظ و کتابت و نوشتن و اینها بحث بکنیم گمان نمی‌کنم بتوانیم جایی را و چیزی را به دست بیاوریم. تمام این کتاب برای عمل است نه برای فقط گفتن و خواندن و مثل سایرین که فقط تورات می‌خوانند و دیگر کاری ندارند که چه چیزی نوشته است. خیر؛ ما قرآن را می‌خوانیم و باید به قرآن عمل کنیم. اگر به قرآن و نهج البلاغه عمل کردیم آنوقت می توانیم بگوئیم که ما دنبال اسلام، قرآن، خدا و پیغمبر هستیم و الا اگر عمل نکنیم چه فایده ای دارد؟

 

 

این موضوع به گفتن من نیست بلکه به عمل طرف است. مسلمان ها اگر می گویند ما مسلمان و شیعه هستیم و دنباله رو امیرالمومنین هستیم باید در عمل نشان بدهند. اسلام هم فقط بحثش روی عمل است. من هزاران لغت بلد باشم، هزاران خطبه و غیر خطبه را به یاد داشته باشم سینه من پر از علوم خارجی باشد اما عمل نباشد، به درد نمی‌خورد.  اساس کار اسلام روی فهمیدن و بحث کردن و عمل کردن است. اگر عمل در آن نباشد، فایده ندارد. ما قرآن از اول تا آخر حفظ کنیم اما به آن عمل نکنیم چه فایده ای برای ما دارد؟

 

 

این مسئله باز برمی‌گردد به همین کتاب نهج البلاغه. امام علیه‌السلام وقتی که برای سخنرانی می رفتند، سخنرانی ایشان طبق اصول اسلامی بود؛ دعوا نمی‌کردند، بد نمی گفتند، بی احترامی نمی‌کردند. اگر شما تمام خطبه‌های امیرالمومنین را مطالعه کنید یک کلمه زشت در آن پیدا نمی کنید. واقعا اگر انسان به این دستورات و کلمات عمل بکند می توانیم بگوئیم که یک مقداری از انسانیت را عمل کرده است. قرآن و نهج البلاغه و روایات ائمه (ع) همه برای عمل است. اگر عمل نباشد به درد نمی خورد. و لذا امام خمینی (ره) در تمام فرمایشات خود می گفتند اینهایی که ما می گوئیم با عمل درست می شود نه با گفتن و نوشتن و حفظ کردن. امیرالمومنین هم با این کار موافق نیست و لذا امیرالمومنین هر خطبه‌ای را بحث کردند عمل به آن خطبه را هم اعلام کردند و فرمودند باید عمل بشود و لذا اگر اسلام چه در ایران و چه غیر ایران مورد عمل قرار بگیرد پایه های اصیل اسلام انسانی است و اگر مورد عمل قرار نگیرد و فقط نوشته باشیم به درد کاری نمی خورد.

 

 

امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند: «من کتابه الی رفاعه، لمّ استقاسه علی الاحوال زر المطامه و خالف الهوی؛ و زر الهوی و زیّن العلم بسمت صالح». طمع ها را کنار بگذارید و روی واقعیات بروید. طمع نداشته باشید که شما الان باید ثروتمند و پولدار باشید. آنچه برای شما درست است اینکه با هواهای نفسانی خود مخالفت کنید. آنچه خواسته دلتان است لازم نیست انجام بدهید. علم را زینت خود قرار دهید. در ادامه می فرمایند: «و ایاک و الملاله» خودت را از مرارت ها و رنج‌های بیخود دور کن. رنج‌های بی‌ربط را انجام نده. رنج‌های مردم را هم حساب کن ببین آنها چگونه است، اگر می‌توانی کمکشان کن. همیشه برای خودت خواسته های زنده کننده را ایجاد کن. «فانها من السخف» این مرارت هایی که شما دارید، سخیف و بی ربط است یعنی بی حساب و بی قیمت است. حضرت در ادامه می فرمایند:« لا تحذر مجلسکا من لا یشبهک» در مجالسی که نمی‌دانی اینها چه افرادی هستند شرکت نکن. در مجالسی که مردم علیه دیگران و علیه خدا و پیغمبر صحبت می کنند نباید بنشینی و گوش کنی.

 

خلاصه اینکه امیرالمومنین (ع) از همه ما عمل می خواهد. اگر عمل باشد همه اینها درست است اگر نه کل نهج البلاغه من حفظ باشم و همه معانی آن را هم بدانم ولی عمل نکنم چه فایده‌ای دارد.

 

 

این در اختیار شماست.  این کتاب، کتابی است که هیچ مشکلی ندارد فقط اینکه انسان عمل کند.

 

 

خب، گفته زیاد است اما کردار کم است.

 

شما به عنوان رسانه، قرآن و تفسیر و این نهج البلاغه، را رواج دهید و روی عمل به این میراث تاکید کنید. ترویج نهج البلاغه صرف تئوری نباشد بلکه به آن عمل کنیم. ما عمل نکرده می‌خواهیم نهج البلاغه را در بین جامعه رواج بدهیم اما اینگونه نمی شود.