پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه حریت چاپ ترکیه در مقاله ای تحت عنوان "عثمانی ها بازگشتند و همینطور صفوی ها" نوشت: سال گذشته، احمد داود اغلو وزیر خارجه ترکیه سخن از تاریخ مشترک و اینده مشترکی کرد که ترکیه و مصر دارند.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، پیش از آن، پروفسور اوغلو از تاریخ مشترک و بسیار طولانی که ترکیه و ایران با یکدیگر دارند سخن به زبان آورده بود.
داوود اغلو همچنین گفته بود که یک سرنوشت مشترک، یک تاریخ مشترک و یک آیندهم مشترک شعارهای ترکیه و سوریه بوده است.
وی طی اظهاراتی دیگر از تاریخ مشترک، سرنوشت مشترک و اینده مشترک و همکاری بین ترکیه و یونان و تاریخ مشترک و اینده مشترک با بالکانی ها و بنغازی سخن گفته بود.
با قضاوت در خصوص آنکه رابطه ی ترکیه با آن کشورها هم اکنون در چه وضعیتی قرار دارد، سخنان اردوغان نخست وزیر ترکیه در سفر اخیرش به آلمان و خطاب به قاره ی اروپا ممکن است، نشانه ی بد و شومی باشد. او گفت: ما از صمیم قلب معتقدیم که ترکیه و اتحادیه اروپا اینده ی مشترکی دارند.
تمام این لفاظی های خسته کننده و تکراری، تمایلی به ایجاد یک نظم نوین جهانی را نشان می دهد که الف) ترکیه در آن تنها یک ابرقدرت منطقه ای نیست بلکه دارای یک کرسی و حق رای در شوری امنیت سازمان ملل است ب) بر سرزمین های عثمانی سابق حکم می راند و آن هم نه با زور شمشیر بلکه این بار از طریق قدرت نرم پ) ترکیه از طریق علمگرایی و برتری اسلام ترکی بر سیاست های جهانی و منطقه ی تاثیر می گذارد.
اوغلو در سخنرانی در اکتبر سال 2009 گفت: درست به مانند قرن 16،ما باری دیگر بالکان، فققاز و خاورمیانه را با ترکیه متحد می کنیم و آن را به مرکز سیاست های جهان در آینده تبدیل می کنیم. این هدف سیاست خارجی ترکیه است و ما به آن دست پیدا می کنیم.
وی در سخنرانی در اوریل سال 2012 گفت: حزب عدالت و توسعه تولد قدرت جهانی جدید و نظم نوین جهانی را نوید می دهد. هر چه ما در سال های 1911 تا 1923 از دست دادیم و از هر سرزمینی که در آن سال ها عقب نشینی کردیم را از سال 2011 تا 2023 بدست می اوریم و با برادرانمان در آن سرزمین ها دیدار می کنیم. این یک ماموریت تاریخی ضروری است.
ظاهرا همانطور که ارزو و رویای داوداغلو برای یک نظم نوین جهانی بیشتر با موانعی از واقعیت های منطقه ای و جهانی رو به رو می شود، اقای نخست وزیر هم بیشتر نگران می شود.
هر روز که به اردوغان یاداوری می شود که ترکیه در حقیقت ضعیف تر از آنچه او به آن معتقد است یا به آن امید دارد، است، او شکست و ناکامی ها را به گردن نظم قدیم جهانی می اندازد. بنابراین نیازی ضروری برای نظم جدید جهانی را احساس می کند.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، عثمانی ها ممکن است به عرصه بازگشته باشند اما هیچ نشانه ای از صلیبیون در تلاش برای بازگشت به عرصه دیده نمی شود. اما در این برهه زمانی، صفویان هم به میدان بازگشته اند.
در پایان این مقاله آمده است: آقایان اردوغان و داووداغلو، شما بهتر است که مراقب حرکت اول فارس ها باشید.
ضمنا تمامی مناطقی که از ایران یا عثمانی جدا شدن دیگه متعلق به اینا نیست بلکه متعلق به مردمش هست اگر ما بخوایم بگیم این سرزمینها مال ما هست دیگه با صهیونیستها چه فرقی داریم که میگن چون یه زمانی فلسطین مال ما بوده پس حالا هم هست و در آخر نتیجه ی این طرز فکر ما ایرانیا یا ترکیه ایها فقط باعث دشمنی کشورهای همسایمون با ما میشه مطمعن باشید که حتی اگر از مردم افغانستان هم نظرسنجی کنید بالای 90 درصدشان مخالف پیوستن به ایران یا روسیه یا هرجایی هستند دیگه چه برسه به آذربایجان و گرجستان و ...
جای این فکرها به فکر پیشرفت باشیم . یا علی
كلا چند ماه تو قضيه خاورميانه وارد شدند و تو سوريه با كمك دهها كشور موندن ادعاي مديريت خاورميانه را دارند
بابا بيخيال بهتره همون كسب و كار قبلي تون و ... ادامه بديد پا تو كفش بزرگترها نكنيد اين كارها رسيك داره عزيز دل برادر كه شما اهلش نيستي
آقای داوود اوغلو (نه اوغلو) نظر مثبتی نسبت به ایران دارد. و بارها گفته که هیچ چشمداشتی به خاک دیگر کشور ها ندارد. بلکه منظور دلتمردان ترکیه اتحاد میان کشورهای اسلامی است.
می دانید مشکل ما این است که زبان همدیگر را نمی دانیم و هر از گاهی از یک روزنامه مطلبی حاشیه ای را انتشار می دهیم که گویای تمام واقعیت نیست. کاش ترکیه یک تلوزیون و یا رادیو فارسی ربان راه اندازی کند تا اینگونه اطلاعات غلط منتشر نگرد.
هر کسی میخواهد ماهی خودش را از آب بگیرد.
آن کسی بر منطقه حکم می راند و خواهد راند که نرم افزارش امروز در جنوب لبنان و در غزه هیمنه ارتشی را که هیچ کدام از اعراب توانایی مقابله با آن را نداشتند به بازی می گیرد. درست است که این نرم افزار هزینه می دهد، شهید می دهد ولی نشان می دهد که نظم جدیدی در راه است.
یا علی
که تا ابد بریده باد نای او
ضمنا در دراز مدت وحدت منطقه عثمانی سابق به نفع ایران هم هست.
فراموش نکنیم که فلسطین و لبنان و اردن و ... تحت نفوذ یک حاکمیت قدرتمند مسلمان (ترک یا عرب یا ایرانی) هویت پیدا می کنند.