پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
«ما رویا نمی‌فروشیم»؛ گرچه سباستین موئه، مدیر مدرسه فوتبال مشهور باشگاه موناکو به نام «پرینسپالیتی»، روی این گفته‌اش تاکید دارد اما بدون شک او و همکارانش رویا می‌سازند.
با نگاهی از مرکز آکادمی باشگاه، طاق‌های نمادین ورزشگاه لویی دوم دیده می‌شوند؛ یادآوری روزانه برای بچه‌ها تا بدانند جا پای فوق ستاره‌هایی مانند تیری آنری و کیلیان امباپه گذاشته‌اند.
این کارخانه ستاره‌سازی هیچگاه متوقف نشده است و از ستاره‌های اخیر آن می‌توان به جوانانی مانند الیاس بن صغیر، ماغنیس اکلیوش و سونگوتو ماگاسا اشاره کرد.
جیمی ترائوره، بازیکن سابق لیورپول و از مربیان مدرسه فوتبال موناکو، می‌گوید: «موناکو یکی از بهترین آکادمی‌های فرانسه و جهان را از نظر پرورش بازیکنان جوان دارد. این بخشی از ذات باشگاه است.»
این آکادمی سال ۲۰۲۲ از رده‌های پایین فوتبال فرانسه کناره‌گیری کرد و به‌جای آن ترجیح داد که در جام بین‌المللی لیگ برتر حاضر شود. پل میچل، مدیر ورزش نیوکاسل یونایتد، ظهور الیاس بن‌صغیر، از نامزدهای دریافت عنوان پسر طلایی سال را نتیجه این تصمیم می‌داند.
آنها امسال همچنین در لیگ جوانان یوفا بازی می‌کنند و تا اینجا بارسلونا و بنفیکا، صاحب دو تا از نامدارترین آکادمی‌های فوتبال دنیا، را شکست داده‌اند. این تیم همچنین در لیگ زیر ۲۳ سالی که امسال در فرانسه برای بهترین آکادمی‌های فوتبال این کشور راه انداخته شده، حاضر است.
در واقع برنامه‌ریزی موناکو به نوعی طراحی شده است که به عنوان آخرین پله بین فوتبال جوانان و فوتبال حرفه‌ای عمل کند.
تیری آنری، ستاره سابق آرسنال و تیم ملی فرانسه و کیلیان امباپه، ستاره رئال مادرید از ستاره‌های پرورش‌یافته در آکادمی موناکو هستند
با این حال برای موئه زمینه‌های موفقیت از سال‌‌ها قبل و هنگام استعدادیابی آغاز می‌شود، او در باشگاه سابقش اف‌سی متز یکی از افراد درگیر در پروژه «جنریشین فوت» بود و می‌گوید «یکی از مربیانی» بود که از حضور سادیو مانه در باشگاه استقبال کرد.
در موناکو اما فرآیند به نوعی متفات است و بیشتر جنبه بومی دارد. بافت جغرافیایی موناکو که ایتالیا در شرق آن قرار دارد و با جاده‌ای ۲۰ کیلومتری به شهر نیس می‌رسد، مانعی در راه موناکویی‌ها برای جذب جوانان محلی است.
آرسن ونگر، سرمربی سابق آرسنال و موناکو، اوایل امسال گفت: «آنجا منبعی از بازیکنان محلی وجود ندارد. بچه‌های اهل نیس به باشگاه فوتبال نیس می‌روند و بازیکن محلی‌ای در کار نیست. این باشگاه مجبور است از کل فرانسه به دنبال بازیکن برای مدرسه فوتبالش بگردد.»
کیلیان امباپه به رغم این که متولد پاریس است در موناکو پیشرفت کرد و اولین بازی‌اش را در ۱۶ سالگی برای این تیم انجام داد
حقیقت البته کمی پیچیده‌تر است. بن‌صغیر اهل شهر فرژوس در فاصله کمتر از ۹۰ کیلومتری خط ساحلی است در حالی که برنو بلون، قهرمان یورو ۱۹۸۴، با سفری کوتاه از شهر کن راهی باشگاه شد.
موئه می‌گوید: «پتانسیل‌ها در ۳ کیلومتری، ۵ کیلومتری، ۳۰۰ کیلومتری و ۶۰۰ کیلومتری را زیر نظر می‌گیریم. تفاوت چندانی برای ما ندارد. با باشگاه‌ها در منطقه و همچنین سراسر فرانسه در ارتباط هستیم و همین به ما اجازه می‌دهد تا حواسمان به همه جا باشد. موناکو باشگاهی نیست که فقط از راه دور استخدام کند، فقط باشگاهی است که خوب استخدام می‌کند.»
تیاگو اسکورو، مدیرعامل موناکو هم که قبلا بخشی از شبکه شرکت رد بول بود که در باشگاه براگانتینو برزیل کار می‌کرد گفت: «می‌توانم بگویم که قانع کردن بازیکنان برای پیوستن به این باشگاه آسان است.»
بن صغیر پیشنهاد باشگاه المپیک مارسی را به خاطر سابقه خوب باشگاه موناکو در شکوفا کردن استعداد فوتبالیست‌های جوان رد کرد و به این باشگاه پیوست. درک دلیل این انتخاب هم واضح است.
موناکو با پهن کردن تورش در سراسر فرانسه، بهترین بهترین‌ها را جذب می‌کند.
امباپه نقطه اوج فرآیند استعدادیابی باشگاه موناکو است و یکی از محصولات منطقه بازیکن‌خیز ایل-دو-فرانس است که راهی آکادمی پرینسیپالیتی شد.
راهی که امباپه پیمود در سالهای اخیر الگوی بازیکنانی مانند ماگاسا و اکلیوش است، هرچند که عملکرد مهاجم رئال مادرید از بسیاری جهات استثنایی است.
ستاره‌های کنونی پرورش‌یافته در موناکو مانند بن‌صغیر، ماگاسا و اکلیوش همگی در رقابت‌های این فصل لیگ قهرمانان گل زده‌اند و خودشان را در ترکیب اصلی تیم جا انداخته‌اند؛ درست مانند امباپه. اما همه نمی‌توانند مانند کاپیتان تیم ملی فرانسه مسیر موفقیت را با سرعتی سرسام‌آور طی کنند.
برای مثال اکلیوش خیلی زود قابلیت‌های تکنیکی‌اش را نشان داد؛ به‌خصوص در آغاز دوران حرفه‌ایش. او چند بازی برای فرانسه در فوریه ۲۰۲۲ انجام داد، اما مانند بسیاری از بازیکنان جوان دیگر، مشکل اصلی در داشتن ثبات است.
فلیپ کلمان، مربی وقت موناکو، در اواخر سال ۲۰۲۲ گفت: «ماغنیس در هفته‌ها و ماه‌های اخیر خیلی خوب پیشرفت کرده است، اما او حالا بیشتر قابلیت‌هایش را در تمرینات نشان می‌دهد تا در مسابقه‌ها.»
صبر، سنگ بنای موفقیت موناکو در رشد و پرورش بازیکنان آکادمی است. اسکورو می‌گوید: «بازیکن ۱۸ ساله، آماده بازی در فوتبال سطح اول دنیا نیست ولی صنعت فوتبال این را از آنها می‌خواهد.»
ترائوره در مقایسه وضعیت کنونی با دهه ۱۹۹۰ که وارد فوتبال حرفه‌ای شد، می‌گوید: «آن موقع هم یک شانس وجود داشت، اما خیلی وقت‌ها فقط همان یکی بود. شما باید همان اول کار خوب بودید تا یک شانس دیگر به شما داده می‌‌شد.»
الیاس بن‌صغیر اولین بازی‌اش برای موناکو را در ۱۷ سالگی انجام داد
این قضیه بدون شک در موناکو صدق نمی‌کند، زیرا باشگاه به بازیکنان فرصت می‌دهد که در تیم اصلی حاضر شوند و همزمان محیط مناسبی برای پیشرفت در اختیارشان قرار می‌دهد.
بازیکنان آکادمی مرتب با تیم اصلی تمرین می‌کنند و آنها که همراه با ترائوره تمرین نمی‌کنند، در مرکز جدید تمرینی باشگاه در «لا توربی» کار می‌کنند.
اسکورو با تاکید بر این که هدف باشگاه بهبود تدریجی و مداوم است و نه موفقیت‌های مقطعی می‌گوید: «امروز ما روند مشخصی داریم برای این که اجازه دهیم (بازیکنان آکادمی) با تیم اصلی روبرو شوند. به این ترتیب یک مسیر برای آنها ایجاد می‌شود.»
در واقع به جوانان اجازه داده می‌شود تا خودشان را با سطح فیزیکی فوتبال حرفه‌ای تطبیق دهند و از آنجا که هر دو رده، فوتبالی پرفشار و تهاجمی بازی می‌کنند، تطبیق تاکتیکی دغدغه بزرگی برای بازیکنان نیست.
این یکی از همکاری‌های پرشماری است که از طریق دیمین پرینل، مدیر سابق گروه نخبگان باشگاه و دستیار کنونی آدی هاتر در تیم اول، انجام می‌شود.
این فرانسوی همواره در لیگ‌های جوانان حاضر می‌شود و عملکرد فوتبالیست‌های جوان آکادمی را زیر نظر می‌گیرد، از جمله این جوانان می‌توان به خوان تینکرس اشاره کرد که تنها چند ساعت پس از درخشش در یک بازی لیگ جوانان در لیگ قهرمانان اروپا مقابل بنفیکا روی نیمکت نشست.
موئه با اشاره به این فرآیند که دست‌کم یک بازیکن آکادمی در همان روز بازی در لیگ جوانان در فهرست بازیکنان لیگ قهرمانان هم باشد، می‌گوید: «نمی‌گویم که این یک پاداش است اما حواسمان به تشویق بازیکنان است.»
«ما دقت می‌کنیم که نشانه‌های مثبتی به بازیکنانی که ذهنیت ما را دارند، بفرستیم و همین طور نشانه‌هایی برای بازیکنانی که این ذهنیت را ندارند.»
حالا اما فضای به مراتب بیشتری در تیم اول برای بازیکنانی که از آکادمی بالا می‌آیند، ایجاد شده است.
اسکورو که باید بین جوانان و ستاره‌های تیم در لیگ قهرمانان و لیگ فرانسه توازن ایجاد کند، می‌گوید: «من معتقدم که دو سوم تیم ما باید بازیکنان در حال پیشرفت باشد و یک سوم آن بازیکنان تثبیت شده. موناکو نمی‌تواند بازیکنان ۲۶ یا ۲۷ سالهای داشته باشد که نقش اساسی در تیم ندارند، به این دلیل که ما باید فرآیند پرورش جوانان‌مان را انجام دهیم.»
اسکورو البته می‌خواهد بازهم جلوتر برود: «امروزه ما شش بازیکن آکادمی را در فهرست کلی تیم اصلی (ترکیب ثابت و ذخیره) داریم، هدف ما این است با فرآیندی که داریم بتوانیم به نقطه‌ای برسیم که نیمی از این بازیکنان از پرورش‌یافتگان این آکادمی باشند. البته به خوبی می‌دانیم که این یک چالش بزرگ و فرآیندی طولانی است.»
به گفته «سی‌آی‌ائی‌اس» (سایتی که آمار و اطلاعات فوتبالیست‌ها را بررسی می‌کند)، موناکو ششمین مدرسه فوتبال ارزشمند اروپا را دارد که به لطف عملکردش در این فصل لیگ قهرمانان، بازیکنانش را در ویترین قرار می‌دهد.
هاتر قبل از نخستین بازی این فصل موناکو در لیگ قهرمانان که با پیروزی مقابل بارسلونا همراه شد، گفت: «ما استعدادهای جوان زیادی داریم از جمله بن‌صغیر، اکلیوش، لامین کامارا... که کسی آنها را به خوبی در اروپا نمی‌شناسد. این فضای خوبی برای نشان دادن آنهاست.»
پرورش مداوم چنین بازیکنانی از وظایف اصلی اسکورو است که از سوی دمیتری ریبولوفلیف، مالک باشگاه، مشخص شده است.
با این حال هدف نهایی موناکو بدل شدن به کارخانه بازیکن‌سازی برای غول‌های فوتبال اروپا نیست و حفظ برخی از بازیکنان هم در دستور کار است.
اسکورو می‌گوید: «در فوتبال تمرکز زیادی روی صنعت است. شغل ما این است که یک تیم با یک عملکرد خوب بسازیم. بنابراین اگر یک بازیکن از آکادمی بیاید و ۱۵-۱۰ سال در سطح حرفه‌ای بازی کند، این دستاورد بزرگی برای ماست. این که بازیکنی هرگز فروخته نشود اصلا به معنای ناکامی ما نیست. آکادمی یک ستون حیاتی در این سازمان است.»
این سیاست بدون شک انسجام باشگاه را چه در داخل و چه خارج از زمین تضمین می‌کند.
منبع: بی بی سی