درمان دوم مؤثر برای بیماران مبتلا به سرطان‌های سر و گردن که نمی‌توانند سیس‌پلاتین مصرف کنند

 حدود ۳۰٪ از بیماران مبتلا به سرطان‌های سر و گردن نمی‌توانند شیمی‌درمانی استاندارد، سیس‌پلاتین، را تحمل کنند.

 

به گزارش انتخاب و به نقل از هلث دی؛ سیس‌پلاتین درمان شیمی‌درمانی اصلی برای افراد مبتلا به سرطان‌های سر و گردن است، اما تقریباً یک سوم از بیماران نمی‌توانند عوارض جانبی آن را تحمل کنند و مصرف دارو را متوقف می‌کنند.

 

یک آزمایش جدید نتایج غافلگیرکننده‌ای در مورد بهترین داروی درمان دوم برای این بیماران ارائه داده است.

 

آنتی‌بادی مونوکلونال سیتوکسیماب (اربی‌تاکس) در مبارزه با تومورهای سر و گردن عملکرد بهتری نسبت به داروی جدیدتر، مهارکننده ایمنی دوروالوماب (ایمفینزی)، داشته است. این آزمایش نشان داد که تفاوت در نتایج آنقدر چشمگیر بود که محققان تصمیم گرفتند آزمایش را به طور زودهنگام متوقف کرده و همه بیماران را به مصرف سیتوکسیماب منتقل کنند.

 

دکتر لورن مل، محقق اصلی این مطالعه و استاد و معاون تحقیقات بالینی و ترنسلیشنال در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، در این باره گفت:

«مطالعه ما کمک می‌کند که ثابت کنیم پرتودرمانی همراه با سیتوکسیماب یک گزینه بسیار خوب برای بیمارانی است که نمی‌توانند از سیس‌پلاتین استفاده کنند.»

 

این یافته‌ها اخیراً در The Lancet Oncology منتشر شده است.

 

همانطور که محققان اشاره کرده‌اند، سرطان‌های سر و گردن نسبتاً رایج هستند و در رتبه هفتم در بین سرطان‌های جهانی قرار دارند. مصرف سیگار، نوشیدن الکل و عفونت HPV از عوامل خطر این تومورها هستند که می‌توانند در بافت‌های دهان، بینی، سینوس‌ها، غدد بزاقی، گلو و حنجره ایجاد شوند.

 

برای سال‌ها، سیس‌پلاتین به عنوان بهترین درمان شناخته شده برای این سرطان‌ها بوده است. با این حال، عوارض جانبی آن می‌تواند به قدری شدید باشد که حدود ۳۰٪ از بیماران مصرف آن را متوقف کنند.

 

سیتوکسیماب مدت‌هاست که به عنوان درمان دوم مناسب شناخته می‌شود، اما در سال‌های اخیر، دوروالوماب نیز به عنوان یک گزینه درمانی مطرح شده است.

 

بسیاری از متخصصان سرطان فکر می‌کردند که دوروالوماب ممکن است امن‌تر و موثرتر از سیتوکسیماب باشد.

 

برای آزمایش این فرضیه، تیم دکتر مل (که شامل محققانی از بیش از دو دوجین مرکز سرطان دیگر بود) این دو دارو را در یک آزمایش بالینی بر روی ۱۸۶ بیمار مبتلا به سرطان‌های پیشرفته سلول سنگفرشی سر یا گردن که نمی‌توانستند سیس‌پلاتین مصرف کنند، مقایسه کردند.

 

تمامی بیماران همچنین پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی دریافت کردند.

 

نتیجه این آزمایش برخلاف انتظارات، پیروزی برای دوروالوماب نبود.

 

دکتر مل در یک بیانیه خبری از دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو گفت:

«ما دریافتیم که احتمال زنده ماندن و بدون بیماری بودن پس از دو سال برای سیتوکسیماب حدود ۶۴٪ بود، در حالی که این احتمال برای دوروالوماب ۵۱٪ بود که هیچ دلیلی برای برتری دوروالوماب بر سیتوکسیماب نشان نمی‌دهد.»

 

این آزمایش همچنین نشان داد که سیتوکسیماب فارغ از اینکه آیا سرطان به دلیل عفونت HPV ایجاد شده باشد یا خیر، مؤثر است.

 

با این حال، هنوز ممکن است که دوروالوماب برای یک اقلیت خاص از بیماران بهتر باشد.

 

همانطور که محققان توضیح داده‌اند، این دو دارو به شیوه‌های متفاوتی عمل می‌کنند. سیتوکسیماب با پیوند به پروتئین‌های سطح سلول‌های سرطانی، رشد آن‌ها را مهار می‌کند. اما دوروالوماب پروتئین دیگری را روی سطح سلول مسدود می‌کند که باعث می‌شود سلول‌ها نسبت به تخریب سیستم ایمنی حساس‌تر شوند.

 

بنابراین، «شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دوروالوماب همچنان ممکن است در درمان یک زیرگروه خاص از بیماران با تومورهای بسیار واکنش‌پذیر ایمنی مؤثر باشد»، طبق بیانیه خبری دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو.

 

با این حال، سیتوکسیماب به نظر می‌رسد که برنده قطعی این مقایسه باشد و نتایج این آزمایش می‌تواند استفاده از آن را به عنوان درمان دوم برای بیمارانی که قادر به مصرف سیس‌پلاتین نیستند، تقویت کند.

 

دکتر مل گفت:

آزمایش ما به دنبال ایجاد یک پایگاه شواهدی برای این جمعیت خاص بود. بسیاری از بیمارانی که نمی‌توانند سیس‌پلاتین مصرف کنند، از سن بالاتری برخوردارند و یا مشکلات سلامتی دیگری دارند.