هنر خطرناک مدیریت ملاقات با ترامپ / چرا تعریف، تمجید و چاپلوسی، ترامپ را گول نمی‌زند؟ / این مرد ژاپنی رگ خواب ترامپ را در دست داشت

اکونومیست نوشت: تعدادی از مقامات نکاتی را درباره هنر خطرناک تعریف و تمجید از ترامپ بیان می‌کنند.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، در ادامه این مطلب آمده: زمانی که رهبران جهانی با دونالد ترامپ ملاقات می‌کنند، تملق می‌تواند مفید باشد، اما "یک راه‌حل جادویی نیست". این نظر دیپلمات‌های خارجی و مقامات آمریکایی است که صد‌ها ساعت را در کنار رئیس‌جمهور چهل و پنجم و به زودی چهل و هفتم آمریکا گذرانده‌اند. 

در حقیقت، مدیریت یک ملاقات رسمی با ترامپ یک کار جدی است. دولت‌هایی که موفق به انجام این کار می‌شوند، مزایایی کسب می‌کنند مانند دولت ژاپن. در نخستین دوره ریاست‌جمهوری ترامپ، شرکت‌های خودروسازی ژاپنی موفق شدند از "عرفه‌های گمرکی بزرگ" که ترامپ زمانی تهدید به اعمال آن کرده بود، اجتناب کنند. ترامپ بار‌ها به مشاورانش گله می‌کرد که ژاپن باید میلیارد‌ها دلار بیشتر در هر سال برای امتیاز میزبانی نیرو‌های مسلح آمریکایی بپردازد، اما هیچ تقاضای رسمی‌ای در دستور کار قرار نگرفت.

این امتیازاتی که ژاپن از آن برخوردار بود اغلب به هدایایی نسبت داده می‌شود که ترامپ از طرف نخست‌وزیر فقید این کشور، آبه شینزو دریافت می‌کرد. تحلیلگران چوب گلفی با روکش طلایی که در اولین دیدار در سال ۲۰۱۶ در برج ترامپ به او هدیه داده شد و بازی‌های گلفی که دو رهبر بازی می‌کردند، یا همبرگر‌های گوشتی که در سفر به ژاپن در سال ۲۰۱۹ سرو شدند را به یاد می‌آورند. این خیلی ساده است. ترامپ توسط همتای فرانسوی‌اش، امانوئل مکرون نیز مورد فریب قرار گرفت، که به او استیک و بستنی در برج ایفل داد و او را به یک رژه نظامی برد. با این همه، منابع متعدد می‌گویند، ترامپ از مکرون خوشش نمی‌آمد و او را "متکبر" و "موعظه‌گر" توصیف می‌کرد.

دیپلمات‌های خارجی و مقامات آمریکایی چندین دلیل ارائه می‌دهند که چرا تعریف و تمجید به تنهایی ترامپ را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. یک دیپلمات می‌گوید، رئیس‌جمهور بعدی "احمق نیست" و نمی‌توان او را "گول زد" تا نظرش را تغییر دهد. اتفاق نظر بر این است که ترامپ دایره توجه کوتاهی دارد و گزارش‌های خود را نمی‌خواند. او قلدر ماب است، با استناد به حقایق ساختگی بحث می‌کند و رهبران خارجی را تشویق می‌کند تا با او مخالفت کنند. یک دیپلمات ارشد آمریکایی به دولت‌های هم‌پیمان برای برخورد با ترامپ پیش از یک نشست مهم در گروه ۷ توصیه کرد که "لطفاً متکبر نباشید. " او به عنوان فردی بی‌صبر و اهل توجه به جزئیات پیچیده شناخته می‌شود، که دنیا را به خوب و بد و برندگان و بازندگان تقسیم می‌کند. اما آنهایی که او را در کار دیده‌اند می‌گویند او احمق نیست، آنها او را با ویژگی‌هایی مانند دارای بصیرت، غریزی و زیرک توصیف می‌کنند.

نخست‌وزیر فقید آبه توانایی خاصی داشت که ترامپ را در وضعیتی آرام قرار دهد. نخست‌وزیر ژاپن می‌دانست چگونه به ترامپ پیروزی‌های ملموسی بدهد. با توجه به علاقه ترامپ به وسایل بصری، او یک بار نقشه رنگی از آمریکا را به او داد که سرمایه‌گذاری‌های شغلی ژاپن در ایالت‌های مختلف را نشان می‌داد و بعضی از آنها با برچسب‌های "جدید! " به رنگ قرمز روشن متمایز شده بودند. ترامپ خوشحال شد و به کارکنان کاخ سفید دستور داد تا تصویر را منتشر کنند.

دومین دلیل اینکه چرا چاپلوسی ذهن ترامپ را تغییر نمی‌دهد، این است که اعتقادات اصلی او در مورد تجارت و سیاست خارجی در دهه ۱۹۸۰ شکل گرفته و به راحتی تغییر نمی‌پذیرد. طی سال‌ها، چندین رهبر خارجی استدلال‌هایی برای جهت‌دهی به ترامپ ساختند و پس از نشست‌ها مطمئن بودند که این استدلال‌ها تاثیر داشته‌اند. سپس، در دیدار بعدی، ترامپ به دیدگاه اولیه‌اش بازگشته بود.

در این رابطه ژرار آرو، که از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ سفیر فرانسه در واشنگتن بود، به یک خطر خاص اشاره می‌کند، یعنی عادت ترامپ به تظاهر به پذیرفتن یک نقطه نظر وقتی که خسته است. او توضیح می‌دهد که چگونه مکرون در آوریل ۲۰۱۸ یک ساعت و نیم تلاش کرد تا از میزبانش بخواهد در توافق برجام باقی بماند. در نهایت، به نظر می‌رسید که ترامپ با این استدلال موافقت کرده است. پس از ترک کاخ سفید، سفیر فرانسه رئیس خود را به "احتیاط زیاد در اظهاراتش" فرا خواند، زیرا حس می‌کرد که تغییر عقیده ترامپ درباره ایران بعید است. یک ماه بعد، ترامپ از پیمان خارج شد.

سوم، چاپلوسی می‌تواند ترامپ را پذیرای صحبت‌های یک رهبر سازد، اما فقط در صورتی که او آن رهبر را قوی ببیند. به گفته یکی از مقامات سابق در دولت او، "دونالد ترامپ هیچ دوستی ندارد. او به افراد با قدرت احترام می‌گذارد. " به نظر آن مقام، ترامپ رهبران قدرتمند را افرادی می‌بیند که کشور‌هایی مهم را رهبری می‌کنند و صلاحیت سیاسی برای تبدیل تصمیمات به اقدامات اجرایی را دارند. افرادی که او جدی می‌گرفت شامل آبه، نارندرا مودی نخست وزیر هند، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و شی جین‌پینگ رئیس جمهور چین بودند.

برعکس، ترامپ سیاستمدارانی را که نمی‌توانستند به وعده‌های خود عمل کنند دوست نداشت، و به ضعفشان با حالتی "انفعالی-تهاجمی" پاسخ می‌داد، او جاستین ترودو نخست وزیر کانادا کانادا، مکرون رئیس جمهور فرانسه، آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و نخست‌وزیران بریتانیا، از بوریس جانسون تا ترزا را در این گروه قرار می‌داد.

دونالد ترامپ نماینده چیزی بزرگتر است

دولت‌های دانا فهمیده‌اند که ترامپ "درک بسیار روشنی" از مأموریت خود به عنوان نماینده مردم آمریکا دارد که می‌خواهند او منافع آنها را در اولویت قرار دهد. ترامپ هم منحصر به فرد است و هم آشناتر از آنچه بسیاری از متحدان ابتدا حاضر بودند اعتراف کنند. آرو از فرانسه نشستی را به یاد می‌آورد می‌گوید "صادقانه بگویم، آنچه ترامپ گفت بی‌معنی بود"، و دستیاران آمریکایی کفش‌های خود را نگاه می‌کردند. در واکنش بعدی به او، مکرون به سفیرش گفت: "می‌دانید، نمی‌توان چیز خاصی از آن برداشت کرد. اما او قدرتمندترین مرد روی زمین است. " با این حال، برخی دیپلمات‌های زیرک به این نتیجه رسیدند که دیدگاه‌های ترامپ ریشه عمیقی در تاریخ آمریکا دارد. 

یک دیپلمات که همکارانش مشغول برنامه‌ریزی برای همه سناریوهای احتمالی ترامپ هستند، می‌گوید پیام اخلاقی دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ این است که دولت‌ها روابط خود با آمریکا را بیش از حد بر اساس افراد تنظیم می‌کنند. آن‌ها باید بیشتر روی نیازهای خودشان تمرکز کنند. او درست می‌گوید؛ حتی ممکن است ترامپ هم با این موضوع موافق باشد.