صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

۰۱ دی ۱۴۰۳ - ساعت
کد خبر: ۸۲۳۱۷۰
تاریخ انتشار: ۲۵ : ۰۹ - ۱۵ مهر ۱۴۰۳
طبق ادعای روزنامه واشنگتن‌پست، موساد در دستگاه‌های ارتباط رادیویی (پیجر) که ۲۷ شهریور در لبنان منفجر شد و حداقل ۱۱ شهید و ۴ هزار مجروح بر جا گذاشت، بمب کار گذاشته بود.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

فارس: طبق ادعای روزنامه واشنگتن‌پست، موساد در دستگاه‌های ارتباط رادیویی (پیجر) که ۲۷ شهریور در لبنان منفجر شد و حداقل ۱۱ شهید و ۴ هزار مجروح بر جا گذاشت، بمب کار گذاشته بود.

این رسانه آمریکایی در گزارشی اختصاصی نوشت: «پیجر‌هایی که در لبنان منفجر شد، توسط موساد طراحی و در اسرائیل مونتاژ شده بود». واشنگتن پست روز دوشنبه گزارش داد، پیجر‌هایی که ماه گذشته در لبنان منفجر شدند، در اسرائیل به مواد منفجره مجهز شده بودند.

هدف این بود که هر دو دست کاربران پیجر‌ها منفجر شود و آن‌ها دیگر توان جنگیدن علیه اسرائیل نداشته باشند. سه‌شنبه ۲۷ شهریور ماه بود که دستگاه‌های ارتباط رادیویی (پیجر) در لبنان منفجر شد. «فراس الابیض» وزیر بهداشت لبنان آن روز گفته بود که حداقل ۱۱ نفر شهید و ۴ هزار تن دیگر زخمی شدند و وضع ۴۰۰ نفر از مجروحان وخیم است.

این روزنامه آمریکایی در گزارش خود، این اقدام تروریستی را «عملیات پیجر موساد» و «نفوذ اسرائیل به درون حزب‌الله» خواند و مدعی شد که جزئیات جدیدی از طرح این رژیم برای خرابکاری دستگاه‌های ارتباطی حزب‌الله برای کشتن یا معلول کردن هزاران نفر منتشر کرد.

طبق این روایت ادعایی، دو سال قبل و در فروش اولیه پیجر‌ها به حزب‌الله، خط جدید پیجر‌های مدل AR۹۲۴ از «آپولو» که مناسب استفاده برای ارتباط شبکه‌ای گسترده بین نیرو‌های حزب‌الله بود، به آن‌ها داده شد. واشنگتن پست نوشت که «این پیجر کمی حجیم بود، اما برای سالم ماندن در شرایط میدان جنگ ساخته شد.

این دستگاه دارای طراحی تایوانی ضد آب و باتری بزرگی بود که می‌توانست ماه‌ها بدون شارژ کار کند. مهمتر از همه، هیچ خطری وجود نداشت که پیجر‌ها توسط اسرائیل ردیابی شوند. رهبران حزب‌الله آنقدر تحت تأثیر قرار گرفتند که ۵۰۰۰ عدد از آن را خریدند و در ماه فوریه شروع به تحویل آن‌ها به جنگجویان سطح متوسط ​و پرسنل پشتیبانی کردند.» طبق ادعای این گزارش، «هیچ یک از کاربران مشکوک نبودند که یک بمب اسرائیلی را که به طرزی نوآورانه ساخته شده بود، همراهشان دارند... یکی از شوم‌ترین قسمت ماجرا، روش رمزگشایی دو مرحله‌ای که تضمین می‌کرد اکثر کاربران هنگام انفجار، پیجر‌ها را با دو دست نگه دارند.» واشنگتن پست نوشت که موساد روز هفدهم سپتامبر (۲۷ شهریور) انفجار پیجر‌ها از راه دور را فعال کرد.

روزنامه آمریکایی ادعا دارد که این گزارشش نتیجه مصاحبه‌هایی با «مقامات امنیتی اسرائیل، عربی و ایالات متحده، سیاستمداران و دیپلمات‌هایی که در جریان رویداد‌ها بودند، و همچنین مقامات لبنانی و افراد نزدیک به حزب‌الله جمع‌آوری شده است.» واشنگتن پست افزود، آن‌ها «طرحی چند ساله را توصیف می‌کنند که از مقر موساد در تل‌آویو سرچشمه گرفته بود و در نهایت شامل گروهی از عوامل و همدستان ناخواسته در چندین کشور می‌شد.» طبق این روایت، «ایده عملیات پیجر در سال ۲۰۲۲ آغاز شد. بخش‌هایی از این طرح بیش از یک سال قبل از حمله ۷ اکتبر حماس شروع به اجرا کرد؛ زمانی که آرامش نسبی در مرز‌های اسرائیل با لبنان حاکم بود.» موساد سال‌ها تلاش کرده بود تا با نظارت الکترونیکی و اطلاعات انسانی به درون حزب‌الله نفوذ کند، اما رهبران این گروه درباره نفوذ سایبری و هک تلفن‌های همراه نگرانی داشتند.

به ادعای این روزنامه، «حزب‌الله به دنبال شبکه‌های الکترونیکی ضد هک برای انتقال پیام‌ها بود و موساد یک ترفند ابداع کرد که این گروه شبه‌نظامی را به خرید دستگاه‌هایی سوق می‌داد که برای این کار عالی به نظر می‌رسیدند. تجهیزاتی که موساد طراحی و در اسرائیل مونتاژ کرده بود.» واشنگتن پست مدعی است، «قسمت از این طرح، پخش‌کننده‌های مخفی انفجاری، تقریباً یک دهه پیش (در سال ۲۰۱۵) توسط موساد وارد لبنان شد، یک ماده منفجره مخفی و یک سیستم انتقال که به اسرائیل امکان دسترسی کامل به ارتباطات حزب‌الله را می‌داد.

به گفته مقامات استنادی این روزنامه، «اسرائیلی‌ها به مدت ۹ سال به استراق سمع حزب‌الله راضی بودند، در حالی که این گزینه را محفوظ می‌دانستند که در یک بحران آینده تجهیزات واکی‌تاکی (بی‌سیم) را به بمب تبدیل کنند. اما پس از آن یک فرصت جدید و یک محصول جدید پر زرق و برق پیش آمد: "یک پیجر کوچک مجهز به یک ماده منفجره قوی"... حزب‌الله به طور غیرمستقیم هزینه بمب‌های کوچکی را به اسرائیلی‌ها می‌پرداخت که باعث کشته یا زخمی شدن بسیاری از عوامل خودش می‌شد.» آن‌ها اضافه کردند، «چون رهبران حزب‌الله نسبت به خرابکاری‌های احتمالی هوشیار بودند، منشاء پیجر‌ها نمی‌توانست از اسرائیل، ایالات متحده یا هر متحد دیگر اسرائیل باشد.

بنابراین، در سال ۲۰۲۳، حزب‌الله شروع به دریافت درخواست‌هایی برای خرید عمده پیجر‌های آپولو با نام تجاری تایوانی کرد که یک علامت تجاری و خط تولید شناخته‌شده با توزیع در سراسر جهان بود و هیچ پیوند قابل تشخیصی با منافع اسرائیل نداشت. مقامات البته گفتند که شرکت تایوانی از این طرح اطلاعی نداشت.»

به روایت ادعایی واشنگتن پست، یک زن عاملی بود که پیشنهاد فروش این پیجر‌ها را به حزب‌الله داد؛ زنی که این روزنامه به هویت او اشاره‌ای نکرد. به ادعای این گزارش، ااین زن، نماینده سابق فروش خاورمیانه برای شرکت تایوانی بود که شرکت خود را تأسیس کرده بود و مجوز فروش خطی از پیجر‌ها با نام تجاری آپولو را داشت. او در سال ۲۰۲۳ به حزب الله پیشنهاد خرید مدل AR۹۲۴ آپولو را داد. یک مقام اسرائیلی گفت: «این زن کسی بود که با حزب‌الله در تماس بود و به آن‌ها توضیح داد که چرا پیجر بزرگ‌تر با باتری بزرگ‌تر از مدل اصلی بهتر است».

طبق ادعای واشنگتن پست، «تولید واقعی این دستگاه‌ها برون سپاری شده بود و مسئول بازاریابی (زن ناشناس) هیچ اطلاعی از این عملیات نداشت و از اینکه پیجر‌ها به صورت فیزیکی در اسرائیل تحت نظارت موساد مونتاژ شده بودند، بی خبر بود. به گفته مقامات آگاه، پیجر‌های موساد هر کدام کمتر از سه اونس (معادل ۸۵ گرم) وزن داشتند، دارای ویژگی منحصر به فردی بودند: یک بسته باتری که کمی مواد منفجره قوی را پنهان می‌کرد.»

مقامات استنادی این گزارش مدعی شدند، «در یک شاهکار مهندسی، اجزای بمب به قدری با دقت پنهان شده بود که عملاً غیرقابل شناسایی بود، حتی اگر دستگاه جدا می‌شد. مقامات اسرائیلی بر این باورند که حزب‌الله برخی از پیجر‌ها را جدا کرده است و حتی ممکن است آن‌ها را از زیر اشعه ایکس رد کرده باشد.»

واشنگتن پست نوشت که «دسترسی از راه دور موساد به این پیجر‌ها نامرئی بود یک سیگنال الکترونیکی از سرویس اطلاعاتی می‌تواند باعث انفجار هزاران دستگاه در یک زمان شود. اما، برای اطمینان از حداکثر آسیب، انفجار همچنین می‌تواند با یک روش دو مرحله‌ای خاص ایجاد شود.» یکی از مقامات درباره پیام امن رمزگذاری شده روی پیجر‌ها برای آسیب زدن حداکثری به کاربران گفت: «برای خواندن پیام باید دو دکمه را فشار می‌دادید و در عمل، این به معنای استفاده از هر دو دست بود. هدف این بود که در انفجار بعدی، کاربران تقریبا «هر دو دست خود را زخمی کنند و بنابراین «دیگر نمی‌توانند بجنگند».