پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
فرانسه ناامید کننده بود، هروه رنار نیز. حذف آبی‌ها در مرحله یک چهارم نهایی بازی‌های المپیک یکی از حسرت‌های بزرگ این کشور تاکنون بوده است. از زمانی که نامزدی المپیک پاریس مشخص شد، یکی از ورزش‌هایی که مورد توجه قرار گرفت، فوتبال بود. برای تیم مردان آنها تیری آنری را به عنوان مربی انتخاب کردند و برای زنان، به رنار اعتماد شد. یک مربی که برای تیم زنان مثل خریدی کهکشانی بود. مربی‌ای موفق در فوتبال ملی مردان با مراکش و عربستان. کسی که تیم ملی ایران دو بار برای جذب او اقدام کرد ولی موفق نشد.
رنار در ابتدا زمان می‌خواست و در شرایطی نه چندان خوب به جام جهانی رفتند. او انقلاب خودش را کرد و بر رختکنی جنجالی پیروز شد و نظم را حاکم کرد. با این حال، تیم او در استرالیا نتیجه لازم را نگرفت.
فرانسه در افق، قهرمانی المپیک را می‌دید، هدفی که با رنار امضا کرده بودند. اما آرامش لازم در تیم وجود نداشت، کاملا برعکس. در ماه‌های اخیر، اپیزودهای آشفته‌ای با رنار وجود داشت. تلاش این مربی برای امضای قرارداد با ساحل عاج در طول جام ملت‌های آفریقا با نارضایتی زیادی در فرانسه همراه بود. رنار می‌خواست بدون تمام کردن پروژه‌اش برود و این ناامیدکننده بود.
او حتی بعد از ناکامی در المپیک (شکست از برزیل) هم نشانه‌ای از ناراحتی بروز نداد: «من فکر می‌کنم که تیم به‌خاطر عملکردی که ارائه کرد، پاداشش را نگرفت. ما برای تمام تلاش‌هایی که انجام دادیم باید برنده می‌شدیم. فکر می‌کنم امشب فوتبال برنده نشد.»
حتی وقتی او را شکست خورده خطاب کردند نیز قبول نکرد: «آیا در مورد شکست صحبت می‌کنید؟ شکست چیست؟ وقتی در یک مسابقه پیروز نمی‌شویم، وقتی جواز حضور در نیمه نهایی را کسب نمی‌کنیم؟ این یک شکست است؟ ما باید مسائل را جدی تحلیل کنیم. این تیم همه کارهای لازم برای موفقیت را انجام داد.»
هروه رنار در پایان گفت: «من در حرفه‌ام بارها باخته‌ام، برده‌ام و سفر کرده‌ام، اما افراد واقعاً ارزشمندی در اطراف من هستند که امشب گریه می کنند. من؟ خیر، حتی غمگین هم نیستم. فوتبال همین است. من برای بازیکنانم البته ناراحتم زیرا آنها همه چیزشان را در زمین دادند، آنها دیوانه‌وار کار کردند.»
در حالی که فرانسه گریه می‌کند، رنار از در پشتی خداحافظی کرده است. پروژه‌ای که غیرطبیعی شروع شد و به بدترین شکل به پایان رسید.