وقتی سیاست اصحاب تبلیغ را به بازی می‌گیرد؛ حرفِ واعظِ غیر متعظ خریدار ندارد!

غلامرضا بنی اسدی نوشت: کسی که به محاسبه نفس نپردازد، هم در حسابِ این دنیا می ماند و هم آن دنیا. باید حسابِ خود را صاف کنیم تا بتوانیم در آن دنیا برگه تسویه حساب ارائه کنیم. محرم و مجاس عزای سید الشهدا، علیه السلام، می توان و باید بستر ساز کاری چنین باشد. آنان که پشت تریبون وعظ می نشینند و زبان به گفت می گشایند باید بیش و پیش از همه خود "متعظ" شده باشند. کلام از جان غیر متعظ نمی تواند جان ها را حکمتِ وعظ نوش کند. صریح عرض می کنم؛ اگر حرف ما بر مردم موثر نیفتاد، اگر شنیده ها ناشنیده انگاشته شد، دیگران را به دیده تکفیر ننگریم. در مسلمانی خویش تامل کنیم. با خود انتقادی، عیب خویش بیابیم و علاج کنیم. آن وقت حرفی که از دل ما برخیزد بر دل ها هم خواهد نشست. همه ما که شان تبلیغ داریم، با این مهم سزاواریم. هم آنان که تریبون دارند و فرصت سخن و هم ماهایی که قلم داریم و فرصت نوشتن. بکوشیم با اصلاح خود به الگویی برای  توسعه صلاح درجامعه تبدیل شویم. پوشیده عرض می کنم، وقتی برخی از ماها، در همین روزهای تبلیغات انتخاباتی، زبان و قلم به تخریب داشتیم، مردم وعظ ما را نخواهند پذیرفت. چطور می خواهیم مردم را از حرام گویی و حرام رفتاری و تهمت و غیبت و دروغ، پرهیز دهیم حال آنکه در روز های پیشین رکورد همین گناهان را به زبان خویش جا به جا کرده ایم؟ مردم که به این زودی فراموش نمی کنند هرچند ما خود را به فراموشی بزنیم. این که خیرخواهان ما اهل تبلیغ را از میدان داری در وادی تخریب برخذر می داشتند برای این بود که بتوانیم در ایفای نقش تبلیغی- دینی خود موفق باشیم. ما اما بسیارمان ناشنیده گرفتیم انذار ها را و گفتیم آنچه نباید را. به ویژه در روستاها که از قضا پای کار ترین مخاطبان ما هستند، برای برکشیدن این و فروکوفتن آن هر کاری کردیم. حالا که نتیجه عکس شده است با عکس العمل نگاه پرسشگرشان چه خواهیم کرد؟ کاش تجربه شود برای ما که خود را فقط وقف تبلیغ امام حسین کنیم نه دیگران. آن وقت عاشقان حسین(ع) هم از ما خواهند پذیرفت. فکر می کنم با اصلاح بدگفته ها، می توانیم قدم اول را برداریم. به مردم درستش را بگوئیم. تلاش کنیم نابایسته هایی که خود کاشته ایم در ذهن مردم، به شایستگی، برطرف کنیم. این جوری می شود طرف حق ایستاد والا اصرار بر راهی که می دانیم خطاست، راه به اصلاحی نخواهد برد.