داروهای اختلال بیش فعالی احتمال مرگ زودهنگام را کاهش می دهند

مهر: تحقیقات جدید نشان می دهد افرادی که مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی تشخیص داده شده اند، پس از شروع مصرف دارو، خطر مرگ طی دو سال بعد در آنها کاهش می یابد.
به نقل از هلث دی نیوز، این امر به ویژه در مورد مرگ و میر ناشی از تصادفات و مصرف بیش از حد مواد مخدر صادق بود.

افرادی که از داروهای اختلال بیش فعالی استفاده می‌کردند، خطر مرگ ناشی از علل طبیعی نیز در آنها کاهش یافت که نشان می‌دهد این داروها برای سلامت قلب کاربران بی‌خطر هستند.

«ژنگ چانگ»، سرپرست تیم تحقیق از مؤسسه کارولینسکا در استکهلم سوئد، می‌گوید: «داروهایی مانند ریتالین، کنسرتا و سایر داروها احتمالاً با کاهش علائم اصلی اختلال بیش فعالی و سایر بیماری‌های روانپزشکی که منجر به بهبود کنترل تکانه و تصمیم‌گیری می‌شود، احتمال مرگ زودهنگام در مصرف‌کنندگان را کاهش می‌دهند.»

به گفته محققان، کنترل بهتر تکانه و تصمیمات سالم‌تر به افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی کمک می‌کند از تراژدی‌هایی مانند تصادفات مرگبار و مصرف بیش از حد مواد مخدر جلوگیری کنند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی با احتمال دو برابری مرگ ناشی از دلایل غیرطبیعی، حوادثی مانند تصادفات، خودکشی و مصرف بیش از حد مواد مخدر ناخواسته روبرو هستند.

با این حال، بسیاری از مردم در مورد شروع داروهای اختلال بیش فعالی مردد هستند.

تیم چانگ داده‌ها را از چندین مرکز ثبت سلامت سوئد جمع آوری کرد. در مجموع، آنها تاریخچه پزشکی تقریباً ۱۴۹۰۰۰ سوئدی را جمع آوری کردند که بین ۶ تا ۶۴ سالگی مبتلا به اختلال بیش فعالی تشخیص داده شده بودند.

در مدت سه ماه پس از تشخیص، حدود ۵۷٪ از آنها شروع به مصرف یک داروی اختلال بیش فعالی کردند، در حالی که ۴۳٪ باقیمانده از این داروها مصرف نکردند.

نتایج سلامت برای همه بیماران به مدت دو سال پس از تشخیص ردیابی شد.

این مطالعه نشان داد که شروع مصرف داروی اختلال بیش فعالی با کاهش ۲۱ درصدی مرگ و میر ناشی از همه دلایل، در مقایسه با افرادی که از داروها خودداری کرده بودند، مرتبط است.

هنگامی که محققان صرفاً بر مرگ و میر ناشی از علل غیرطبیعی تمرکز کردند، فایده دارو حتی بیشتر شد (کاهش ۲۵ درصدی).

هنگامی که این تیم به مرگ‌های ناشی از علل طبیعی (به عنوان مثال، بیماری‌های قلبی، سرطان و غیره) توجه کردند، این فایده کمتر بود؛ فقط ۱۴٪ که از نظر آماری معنی‌دار تلقی نمی‌شود.

با این حال، این آمار همچنان اطمینان بخش بود، زیرا برخی از افراد ممکن است نگران تأثیر داروهای محرک بر قلب خود باشند.