علت نعوظ صبحگاهی ناخواسته مردان در خواب

نعوظ صبحگاهی زمانی اتفاق می افتد که آلت تناسلی با خون پر شده و فرد با نعوظ از خواب بیدار می شود.
متخصص جراحی کلیه و مجاری ادراری و ناباروری، نوشت: نعوظ صبحگاهی زمانی اتفاق می افتد که آلت تناسلی با خون پر شده و فرد با نعوظ از خواب بیدار می شود. این یک اتفاق کاملا طبیعی است. اکثر نعوظ های صبحگاهی معمولاً چند دقیقه پس از بیدار شدن از خواب ادامه می یابند، اما می توانند برای مدت طولانی تری باقی بمانند.

چرا مردان نعوظ صبحگاهی ناخواسته را تجربه می کنند؟
علیرغم آنچه برخی فکر می کنند، برانگیختگی جنسی تنها دلیل نعوظ صبحگاهی نیست. این نعوظ ها بیشتر با بخش های خاصی از چرخه خواب مرتبط هستند، یعنی خواب REM. تغییر در سطح هورمون ها، مثانه پر و حتی تحریک فیزیکی از ملحفه نیز می تواند باعث نعوظ صبحگاهی شود.

نعوظ و چرخه خواب
نعوظ صبحگاهی با زمان خواب REM (حرکت سریع چشم) مطابقت دارد: از آنجایی که خواب REM بر محرک های عصبی تأثیر می گذارد که جریان خون را در آلت تناسلی افزایش می دهد، احتمال نعوظ آلت تناسلی در این بخش از چرخه خواب بیشتر است.
هرکسی الگوهای خواب متفاوتی دارد: اما از آنجایی که معمولاً چهار یا پنج مرحله خواب REM در طول شب وجود دارد، مردان نیز ممکن است چهار یا پنج مرحله نعوظ در طول شب داشته باشند. هر نعوظ می تواند 25 تا 35 دقیقه طول بکشد، اگرچه این لزوماً هر شب اتفاق نمی افتد.
با نزدیک شدن به صبح، افراد برای مدت طولانی تری در مرحله خواب REM می مانند: زمانی که افراد از خواب بیدار می شوند، اغلب هنوز از خواب REM خارج نشده اند. به همین دلیل است که ممکن است نعوظ صبحگاهی را تجربه کنید که معمولاً در عرض چند دقیقه پس از بیدار شدن فروکش می کند.
به نظر می رسد که بدن در حال انجام کاری است که پزشکان از آن به عنوان سیستم های آزمایش در طول خواب یاد می کنند: این یک پدیده طبیعی و سالم در مردان است. همچنین ممکن است در زنان نیز اتفاق بیفتد: کلیتوریس می تواند با خون پر شده و در طول خواب REM نیز نعوظ پیدا کند.
سطح هورمون ها در صبح
هورمون جنسی تستوسترون نقش اصلی را در عملکرد جنسی مردان دارد. تحقیقات نشان داده است که تستوسترون تقریباً به هر جنبه ای از نعوظ کمک می کند، از فعال شدن اعصابی که ماهیچه های صاف آلت تناسلی را تحریک می کنند تا احتقان خون در قسمت داخلی اسفنجی آلت تناسلی.

سطح تستوسترون نیز در نوسان است و معمولاً در اوایل صبح بیشتر از بعد از ظهر یا عصر است. این افزایش اتفاقی می تواند یکی از عوامل مؤثر در نعوظ صبحگاهی باشد.

لمس فیزیکی کم می تواند باعث نعوظ شود:

لمس فیزیکی آلت تناسلی به خودی خود می تواند باعث ایجاد نعوظ در غیاب تحریک جنسی شود. تحقیقات نشان داده است که تحریک فیزیکی سیگنال های حسی را مستقیماً به قسمت تحتانی نخاع می فرستد که در «مرکز نعوظ» بدن عمل می کند.
حتی زمانی که نیمه خواب یا نیمه بیدار هستند، این اعصاب حسی می توانند حتی نسبت به تغییرات ظریف در محیط هوشیار باشند. به این ترتیب، احساس لمس ملافه یا لباس خواب روی آلت تناسلی ممکن است برای تحریک نعوظ صبحگاهی کافی باشد.
تاثیر مثانه پر
افرادی که در طول شب برای ادرار کردن از خواب بیدار نمی شوند، صبح مثانه پری خواهند شد. مثانه پر می تواند عصب ساکرال را که گروهی از پنج عصب در قسمت پایین کمر است، تحت فشار قرار دهد.
سیستم عصبی شما کمک می کند تا بدن شما در هنگام خواب فعال بماند. از آنجایی که عصب ساکرال مسئول نعوظ در هنگام خواب یا نیمه خواب است، تحریک عصب از مثانه پر می تواند باعث نعوظ شود.
آیا عدم نعوظ در صبح نشانه بیماری است؟
نعوظ صبحگاهی می تواند نشانه ای اطمینان بخش از سالم بودن اعصاب، خون رسانی و گردش خون باشد.

اگر با نعوظ از خواب بیدار نمی شوید، لزوماً غیر طبیعی نیست. ممکن است از خواب REM بیدار نشده باشید. همچنین ممکن است که نعوظ قبل از بیدار شدن کامل شروع به محو شدن کند.

به طور کلی، نعوظ مرتبط با خواب با افزایش سن کاهش می یابد اما اگر حداقل گاهی اوقات با نعوظ از خواب بیدار نمی شوید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که برای معاینه به پزشک مراجعه کنید.

فقدان کامل نعوظ صبحگاهی ممکن است نشان دهنده مشکل در عروق خونی یا اعصاب باشد. همچنین می تواند نشان دهنده اختلال نعوظ باشد، یک وضعیت رایج که در آن فرد نمی تواند نعوظ را به اندازه کافی برای رابطه جنسی رضایت بخش حفظ کند.

اگر هرگز نعوظ صبحگاهی ندارید، به پزشک مراجعه کنید. آنها احتمالاً می خواهند یک تاریخچه کامل سلامتی بدست آورند و احتمالات دیگر مانند آپنه انسدادی خواب را که فقط یکی از شرایطی است که می تواند بر نعوظ تاثیر بگذارد را حذف کنند. ممکن است یک مطالعه تشخیصی خواب به نام پلی سومنوگرام توصیه شود.

اگر نعوظ صبحگاهی از بین نرود چه اتفاقی رخ می دهد؟
نعوظ مداوم ممکن است در شرایطی به نام پریاپیسم رخ دهد. در این وضعیت غیر معمول، یا جریان خون از طریق آلت تناسلی آنطور که باید نیست (پریاپیسم غیر ایسکمیک یا پر جریان) یا خون پس از نعوظ در آلت به دام می افتد ( پریاپیسم ایسکمیک یا کم جریان).

پریاپیسم می تواند منجر به نعوظ هایی شود که ساعت ها طول می کشد. در موارد غیر ایسکمیک، ساقه آلت تناسلی ممکن است سفتی خود را از دست بدهد و احتمالاً دردی را تجربه نخواهید کرد. در پریاپیسم ایسکمیک، شفت سفت است، نوک آن نرم است و دردی وجود دارد که با گذشت زمان بدتر می شود.

به نعوظ کمی زمان بدهید تا برطرف شود. اگر از بین نرفت و نعوظ طولانی مدت یا دردناک ادامه داشت، به پزشک مراجعه کنید.

اگر نعوظ شما بیش از چهار ساعت طول کشید، به اورژانس مراجعه کنید.

سلامت نیوز