آمریکایی‌ها با توجه به مسابقات رزمی واله تودو در برزیل این ورزش را ابداع کردند. هرچند اسنادی وجود دارد مبنی بر اینکه ورزشی مشابه در مسابقات المپیک سال ۶۴۸ ماقبل میلاد در یونان برگزار شده است.
اولین دوره این مسابقات ورزشی در سال ۱۹۹۳ در دنور کلرادوی آمریکا انجام شد. درواقع می‌توان یواف‌سی را ترکیبی از ورزش‌های بوکس، جو جیتسوی برزیلی، کشتی و موآی‌تای دانست. آمریکایی‌ها یواف‌سی را بهترین نوع هنرهای رزمی در مبارزهای واقعی می‌نامند. هرچند بخشی از جامعه ورزشی آمریکا با برگزاری چنین ورزشی مخالف است. مخالفان معتقدند باید قوانین و مقررات سخت‌گیرانه‌تری در این ورزش وضع کرد تا آن را از شکل و شمایل کنونی که بیشتر شبیه مبارزه شوالیه‌های قرون وسطایی است درآورد.
البته به کمک تلویزیون از سال ۱۹۹۶ این ورزش توانسته طرفداران بیشتری در سایر قاره‌ها (آسیا، اروپا و اقیانوسیه) بیابد. علاقه‌مندان به این ورزش می‌توانند با پرداخت مبلغی اندک به صورت ماهانه مبارزات مهیج این ورزش جدید را تماشا کنند که شاید بتوان گفت شباهت‌های زیادی به مبارزات وحشیانه کشتی کچ دارد.
در سال ۱۹۹۱ آرت دیوی، یک تاجر آمریکایی با روریون گریسی، پایه‌گذار ورزش جیو جیتسو در برزیل، ملاقات کرد. گریسی یک مدرسه ویژه آموزش جیو جیتسو در کالیفرنیا تأسیس کرده بود و به همراه تمام اعضای خانواده‌اش در آنجا مشغول تربیت رزمی‌کاران جوان بود. این آشنایی باعث شد دیوی هم به یکی از شاگردان پرکار گریسی تبدیل شود.
یک سال بعد دیوی که با افتخارات خانوادگی گریسی آشنا و به شدت به ورزش جیو جیتسو علاقه‌مند شده بود پیشنهاد کرد مسابقات ویژه‌ای برای این ورزش برپا کنند و از تمام مبارزان کشورهای مختلف برای حضور در این رقابت‌ها دعوت کنند: مسابقات جنگ دنیاها.
در این مسابقات رزمی‌کاران مختلف از رشته‌های گوناگون رزمی حضور داشتند و مقررات خاصی نیز در رینگ مبارزات وجود نداشت. از سوی دیگر میلیوس که کارگردان فیلم‌های مستند و دوست گریسی است قبول کرد فیلم‌های ویدئویی جذاب و ویژه‌ای از این مسابقات تهیه کند تا بدین‌ترتیب بتوان این ورزش را به همه دنیا معرفی کرد.
در سال ۱۹۹۳ این مسابقات شکل رسمی‌تری به خود گرفت و اسپانسرهای قدرتمند آن نیز توانستند با تلویزیون‌های مختلف دولتی و خصوصی قرارداد پخش منعقد کنند تا گستره طرفداران یواف‌سی گسترش پیدا کند. نام یواف‌سی هم در همین سال برای این مسابقات انتخاب شد تا دربرگیرنده بخش اعظمی از ورزش‌های رزمی باشد.
در واقع از این سال بود که یواف‌سی توانست خود را از سایه مسابقات جیوجیتسوی برزیلی خارج کرده وهویت مستقلی بیابد؛ چراکه یواف‌سی در مقایسه با جیو جیتسو مبارزه‌ای‌تر است و وجه هنری آن، کمرنگ‌تر.
در اولین دوره مسابقات مبارزانی چون اسمیت، روزیر، گوردیو، فریزر، شامراک، تولی، رویس گریسی (برادر کوچک‌تر روریون گریسی یکی از موسسان مسابقات یواف‌سی) و جیمرسون از رشته‌های مختلف رزمی (کیک‌بوکسینگ، سویت بوکس، کاراته، کشتی کچ و بوکس) شرکت کردند. اتفاقا مسابقات اولین دوره باعث شد یواف‌سی طرفدارانی در بین جوانان اروپایی و آمریکایی بیابد.
پاسخ این سوال را باید در شرکت‌کنندگان مسابقات یواف‌سی جست‌وجو کرد. تا به حال در مسابقات ورزشی مختلف همیشه ورزشکاران با هم‌رشته‌ای‌های خود رقابت کرده‌اند و و هرگز بستری فراهم نشده که به عنوان مثال یک کاراته‌کای حرفه‌ای مقابل یک بوکسور سنگین وزن قرار گیرد.
کافی است نگاهی به بازی‌های رایانه‌ای خشن موجود در بازار بیندازید. بازی‌های مبارزهای که در آن شخصیت‌های مبارز از رشته‌های مختلف رزمی انتخاب شده‌اند، پرطرفدارتر هستند. یعنی به زبان ساده، یواف‌سی به نوعی مسابقه‌ای است نهایی بین قهرمانان رشته‌های مختلف رزمی تا بدین‌ترتیب بهترین رشته رزمی هم از نظر هنری و هم از نظر مبارزه انتخاب شود.
همچنین قهرمانانی که سال‌ها در رشته‌های خود رقبای مختلف را شکست داده‌اند و سابقه طولانی دارند، می‌توانند با حضور در این مبارزات، خود را در برابر قهرمانان سایر رشته‌های رزمی محک بزنند و البته در نهایت جایزه بزرگی به دست آوردند. البته طبق انتظارها رویس گرویس جوان توانست با استفاده از مهارت‌های ورزش جیوجیتسو و سرعت و چالاکی‌اش به مقام قهرمانی اولین دوره این مسابقات دست پیدا کند اما در پایان مسابقات گزارش مالی اسپانسرها مسوولان برگزاری مسابقات را شگفت‌زده کرد.
دانا وایت می‌گوید: «ما تنها برای یک دوره برنامه‌ریزی کرده بودیم اما در پایان دور اول اسپانسرهای مسابقات از ما خواستند به این مسابقات ادامه دهیم و ساختار آن را گسترده‌تر کنیم. ورزشکارانی که در مسابقات دور اول شرکت می‌کردند؛ اصلا انتظار نداشتند روزی این مسابقات به یک ورزش جدید بدل شود؛ یعنی هیچ‌کدام از ما چنین تصوری نداشتیم ولی استقبال گسترده بینندگان تلویزیونی و ورزشکاران مختلف هنرهای رزمی ما را مجاب کرد یواف‌سی را به مسابقاتی بزرگ و برنامه‌ریزی شده و در نهایت یک ورزش جدید تبدیل کنیم.»
در سال‌های ابتدایی برگزاری مسابقات یواف‌سی هیچ وزن‌شاخه‌ای وجود نداشت و مبارزان با رقبای مختلف روبه‌رو می‌شدند که گاه تفاوت وزن و قد دو مبارز باعث جذاب‌تر شدن مسابقات می‌شد؛ چیزی شبیه به فیلم سینمایی هالیوودی مورتال کومبات تورنمنت. به عنوان مثال در یکی از مسابقات دوره‌های ابتدایی، کیت هکنی ملقب به قاتل بزرگ با امانوئل یاربوروغ مواجه شد در حالی که بین دو مبارز ۲۳سانتی‌متر اختلاف قد و ۱۸۰کیلوگرم اختلاف وزن وجود داشت.
جالب است بدانید که اتفاقا این تفاوت قد، وزن و قدرت بدنی مبارزان باعث شد رزمی‌کاران تکنیکی و محافظه‌کار نتایج بهتری کسب کنند تا رزمی‌کاران غول‌پیکری که بی‌مهابا به حریف حمله می‌کردند. قهرمان دور اول، رویس گرویسی هم تنها ۷۹ کیلوگرم وزن داشت و به کمک تکنیک‌ها و مهارت‌های ورزش جیوجیتسو، توانست رقبای خود از رشته‌های مختلف کاراته و بوکس را به راحتی شکست دهد.
در سال ۱۹۹۵ در ساختار برگزاری مسابقات تغییرات زیادی به وجود آمد و اسپانسر اصلی مسابقات نیز عوض شد. کمیته فنی برگزاری مسابقات هم مقررات جدیدی برای ورزشکاران معین کرد تا مبارزات روی‌رینگ سروشکل بهتری به خود بگیرد. در اولین دوره برگزاری مسابقات یواف‌سی شعار «هیچ قانونی وجود ندارد!» توانسته بود رزمی‌کاران بسیاری جلب کند اما از سال ۱۹۹۷ رسما قوانین و مقررات جدیدی برای مبارزان این رقابت‌ها وضع شد. اما حرکت‌هایی که از آن سال خطا محسوب می‌شود: گاز گرفتن، انگشت در چشم حریف کردن، کشیدن موی حریف، کوبیدن سر به صورت حریف، ضربات خطرناک به کشاله ران.
کن شامراک کسی بود که توانست قهرمانی اولین دوره مسابقات نوین یواف‌سی را به دست آورد. البته همچنان مسابقات یواف‌سی پس از مسابقات کشتی کج، خشونت‌بارترین مسابقات رزمی آمریکا و جهان به حساب می‌آید و تلویزیون‌های مختلف قبل از شروع پخش مسابقات، تذکرات لازم را به مخاطبان در مورد خشونت موجود در مسابقات می‌دهند.
به علاوه مسابقاتی که در کنار تورنمنت اصلی به نام سوپرفایت برگزار می‌شود؛ خشونت بیشتری به همراه دارد چون در این مسابقات دو حریف تنها در یک راند در مقابل هم قرار می‌گیرند و برنده تک‌مسابقه، قهرمان تورنمت سوپرفایت به شمار می‌آید.
البته در طول بیش از یک دهه فعالیت مسابقات یواف سی مخالفت‌های زیادی با ادامه برگزاری این مسابقات وجود داشته است. بالاخره کار به جایی رسید که تعدادی از اهالی سیاست هم وارد معرکه شدند و بابرگزاری مسابقات خشونت آمیز یواف‌سی مخالفت کردند و به این ترتیب فرمانداران ۵۰ایالت آمریکا برگزاری این مسابقات را ممنوع اعلام کردند و به مسابقات یواف‌سی لقب جنگ انسان‌های احمق غول‌پیکر را دادند. به دنبال ادامه این اعتراضات و مخالفت‌ها، از سال ۱۹۹۷ میلادی ۳۶ ایالت آمریکا از ادامه برگزاری مسابقات یواف‌سی جلوگیری کردند.
بیشترین منازعات در نیویورک اتفاق افتاد جایی که به نوعی قلب تپنده مهیج‌ترین مبارزات یواف سی بود اما به لطف قدرت سیاسی مخالفان بالاخره یواف‌سی مجبور شد نیویورک را ترک کرده در چند ایالت به صورت محدود مسابقات خود را برگزار کند.
بالاخره تغییرات ساختاری در برگزاری مسابقات یواف‌سی باعث شد شعله اعتراضات خاموش شود تا مبارزان امنیت بیشتری در تورنمت داشته باشند و از روش‌های منصفانه‌تری برای شکست‌دادن رقیب استفاده کنند.
از قهرمانان عصر نوین مسابقات یواف‌سی می‌توان به کولمن، بلفورت، اورتیز، شامراک، کوچر، برنت، مایل تیش، لیدل، ریزو، هورن، ویلیامز، هیوز و تنر اشاره کرد. البته در سال ۲۰۰۴ اسپانسرهای برگزاری مسابقات یواف‌سی با مشکلات مالی زیادی مواجه شدند. کسری ۳۴میلیون دلاری زوفا، اسپانسر اصلی مسابقات باعث شد یواف‌سی در سال‌های بعد، جمع‌وجورتر و با هزینه و تبلیغات کمتر برگزار شود.
مسوولان برگزاری مسابقات تصمیم گرفتند دور اول مسابقات را با نام انتقام جنگجویان برگزار کنند. در چهارمین دوره مسابقات رویس گرویسی افسانه‌ای توانست سومین قهرمانی پیاپی خود در یواف‌سی را جشن بگیرد و نام خود را به‌عنوان اولین رکورددار در تاریخ این ورزش ثبت کند. رکورد او هنوز پابرجاست.
در دوازدهمین دوره مسابقات یو اف‌سی مارک کولمن با شکست دن سورن به اولین قهرمان سنگین‌وزن مسابقات تبدیل شد تا نشان دهد مبارزان غول‌پیکر هم می‌توانند قهرمان یواف‌سی شوند. در سال ۱۹۹۷ برای اولین بار مسابقات رسمی یواف‌سی خارج از خاک آمریکا و در ژاپن، سرزمین آفتاب تابان، برگزار شد.
در سال ۱۹۹۸ قهرمانی به نام چاک لیدل توانست تمام رقبای صاحب‌نام خود را شکست داده؛ به اولین مقام قهرمانی دست یابد. از آن سال چاک به یکی از قهرمانان ثابت یواف‌سی تبدیل شد که همیشه در مسابقات نهایی حضور داشت و توانست لقب مرد یخی را به دست آورد.
در دوره سی‌ام مسابقات یواف‌سی و در بازی فینال، طولانی‌ترین مبارزه تاریخ این ورزش انجام شد و در نهایت ینس پولرو توانست با شکست قهرمان ژاپنی، کائول اونو، به قهرمانی دست بیابد. در سال ۲۰۰۵ تلویزیون مجازی اسپایک برای اولین بار مسابقات یواف‌سی را پخش کرد.
در دوره شصت و هفتم مسابقات یواف‌سی اتفاق جالبی افتاد؛ طبق اعلام منابع خبری حدود ۷۲درصد مسافران و توریست‌هایی که در خلال برگزاری مسابقات وارد لاس وگاس نوادا شدند تنها برای تماشای مسابقات به این شهر سفر کرده بودند. در واقع از این سال به بعد تمام ایالت‌های آمریکا متوجه جنبه توریستی مسابقات یواف‌سی شدند.
در سال ۲۰۰۸ مسابقات ویژه یواف‌سی در کارولینای شمالی برگزار شد که تمام مبارزان آن از نیروهای نظامی ارتش آمریکا بودند. تمام عواید برگزاری این مسابقات ویژه اعم از فروش بلیت و حق پخش تلویزیونی (مبلغ شش میلیون دلار) صرف امور خیریه شد. در روز ۲۷مارس سال جاری یواف‌سی پا به عرصه سینما گذاشت: در این تاریخ مسابقات نهایی دوره صد و یازدهم یواف‌سی به صورت زنده در ۱۱۱ سینمای مجهز سراسر آمریکا پخش شد.