پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دانیال صدقی - درپیروزی اوسین بولت در رقابت های 200 متر دوومیدانی المپیک کمتر کسی شک و تردید داشت.
کافی است 5 متر آخر بلیک را به یاد
آوریم که حتی رقیب اصلی بولت هم با لبخند معناداری آن را به پایان رساند.
بلیک هم از مدت ها پیش یا حداقل از 10 روز پیش فهمیده بود که درالمپیک
شانسی برای طلا ندارد. هر چه باشد او و بولت با هم تمرین می کنند. بلیک در
این المپیک حقیقت تلخی را شناخت. اینکه هر چقدر عالی بدود، بازهم به گرد
پای بولت نمی رسد. بولت در 200 متر هم قهرمان شد. شاید هیچ کس در آن مقطع
که نبرد آنها را به صورت زنده تماشا می کرد، ازخودش نپرسید که آیا بلیک می
تواند از بولت سبقت بگیرد؟ چنین چیزی امکان نداشت. بولت سر پیچ سرعت
وحشتناک خود را نگه داشته بود. او حالا تنها ورزشکاری است که توانسته در 2
دوره پیاپی المپیک عناوین قهرمانی 100 متر و 200 متر را کسب کند. تا پیش از
این هیچ کس موفق به انجام چنین کاری نشده بود. در لندن همه ایمان آوردند
که بولت ستاره ای فوق زمینی است. او 200 متر را در 19 ثانیه و 32 صدم ثانیه
دوید و سریع تر از جام جهانی کره جنوبی سال گذشته ظاهر شد. اگر چه در
برلین این مسافت را در 19 ثانیه و 19 صدم ثانیه طی کرده بود و در پکن هم در
19 ثانیه و 30 صدم ثانیه از خط پایان رد شده بود. او در زمان استارت هم از
دیگران جلوتر بود. طبق معمول در همان موقعیت کلاسیک همیشگی قرار گرفته و
دستهایش را نزدیک زانوهایش روی زمین گذاشته بود.
وقتی او شروع به دویدن
کرد، تلاش دیگران برای تعقیب کردن او شروع شدند. همان طور که مربی اش گلن
میلز گفته بود به این فکر موضوع کرد که سرعت او طبیعتا در ادامه مسابقه
افزایش خواهد یافت. البته این قضیه فقط در مورد او صدق می کند. او تنها در
140 – 150 متر مسابقه تا حدی مجبور شد سرعتش را بیشتر کند و دست هایش را
بیشتر تکان دهد. بازوهای بولت نسبت به پکن و برلین به مراتب عضلانی تر نشان
می دهند. سپس در موقع عبور از خط پایان، دست هایش به نشانه ساکت کردن همه
جلوی دهانش را برد و برای منتقدان و آنهایی که می گفتند بولت در 200 متر
شانسی ندارد، خط و نشان بکشد. "ویر” که به شکلی غیرمنتظره روی سکوی سوم
ایستاد، یکی دیگر از آن دونده های جامائیکایی است که سرعتی بی نظیر دارد.
او در 22 سالگی شانس زیادی برای پیشرفت بیشتر دارد و حالا با یک برنز
باارزش المپیک در مهم ترین مسابقه دوران حرفه ای اش، رکورد شخصی خود را
بهبود بخشیده است.
برای لماتره فرانسوی که خیلی ها او را شانس مدال می
دانستند، در فینال 200 متر هیچ شانسی وجود نداشت. او در مراحل آمادگی خود
برای این دوره از رقابت های المپیک مرتکب اشتباه شده و از 100 متر به خاطر
تمرکز هر چه بیشتر روی 200 متر کناره گیری کرده بود. لماتره در مقابل دونده
های قوی جامائیکایی هیچ قدرتی نداشت. او ششم شد. در این ماده، بولت دست
نیافتنی است.
اما لماتره برای حضور روی سکو برنامه‌ریزی کرده بود. بولت
دومین پیروزی تاریخی خود در المپیک را اینگونه برای خبرنگاران توضیح داد: "
چیزی که می خواستم را بدست آوردم. حالا یک افسانه هستم. بعد از یک فصل سخت
به لندن رسیدم و حالا بزرگ ترین دونده زنده حال حاضر دنیا هستم. در همان
سطح مایکل جانسون” ستاره سابق دوومیدانی آمریکا در آتلانتا مدال طلا گرفته و
با رکورد 19 ثانیه و 32 صدم ثانیه که رکورد پنجشنبه شب بولت بود، چشم ها
را خیره کرده بود.”
برای من تکرار این رکورد یک افتخار است. با تماشای
رکوردهای او بزرگ شدم. جانسون دونده بزرگی است. 200 متر خیلی سخت تر از
چیزی بود که فکرش را می کردم. فشار زیادی را حس می کردم که سر پیچ بیشتر هم
می شد و آن لحظه فقط تمرکز کردم” در شب افسانه ای بولت، دیوید رودیشا
کنیایی هم در 800 متر رکورد جالبی ثبت کرد. او در فینال با اقتدار هرچه
تمام مدال طلا گرفت و رکورد جهانی تازه ای به ثبت رساند و این مسافت را در
یک دقیقه و 40 ثانیه و 9 صدم ثانیه دوید. او رکورد قبلی خودش را بهبود
بخشیده و حالا اولین مردی است که توانسته 800 متر را زیر یک دقیقه و 41
ثانیه بدود. این اولین رکورد شکنی ثبت شده در این دوره از رقابت های المپیک
لندن به شمار می رفت.