روزنامه جمهوری اسلامی: مرسی لیبرال است

تأخير چند روزه در اعلام نتيجه انتخابات رياست جمهوري نيز به اين دليل بود كه در پشت صحنه توافقات لازم صورت بگيرد و به محمد مرسي تفهيم شود كه او از اختيارات چنداني برخوردار نيست و فقط با پذيرفتن چنين وضعيتي است كه مي‌تواند بر كرسي رياست جمهوري تكيه بزند. آمريكا نيز بعد از مطمئن شدن از گرفتن چنين تضميني بود كه به شوراي عالي نظامي مصر اجازه داد نام محمد مرسي را به عنوان رئيس‌جمهور منتخب اعلام نمايد.

اصل چينش افراد به عنوان نامزدهاي رياست جمهوري نيز يك برنامه مهندسي شده توسط آمريكا با اجراي شوراي عالي نظاميان مصر بود. اصرار بر حضور عمرو موسي با 10 سال سابقه همكاري با حسني مبارك به عنوان وزيرخارجه حكومت وي و حضور سرلشكر احمد شفيق با سوابق طولاني همكاري با حكومت حسني مبارك در مناصب وزارت، فرماندهي‌هاي نظامي و نخست وزيري، هدف مشخصي را دنبال مي‌كرد. برنامه اين بود كه اگر يكي از اين دو نفر پيروز شوند مطلوب حاصل است و اگر چنين نشود، زمينه‌اي براي به رخ كشيدن ميزان طرفداران آنها كه نمايندگان رژيم سابق هستند وجود خواهد داشت و از اين زمينه مي‌توان براي سهم خواهي و حفظ قدرت در دستان نظاميان بهره‌برداري كرد. آنچه در عمل رخ داد، فرض دوم بود كه از نظر افكار عمومي نيز طبيعي جلوه مي‌كند و راه براي حضور نظاميان وابسته به آمريكا و هم پيمان با رژيم صهيونيستي نيز كاملاً باز خواهد بود.

در جريان انتخابات رياست جمهوري - چه بطور طبيعي و چه ساختگي - مشخص شد كه اولاً نيمي از مردم مصر نسبت به آنچه در كشورشان درحال وقوع است بي‌تفاوتند و حتي در مهم‌ترين رويداد يعني انتخابات رياست جمهوري بعد از انقلاب شركت نمي‌كنند و ثانياً آنكس كه نماينده جناح انقلاب است فقط از يك چهارم آراء مردم مصر برخوردار است و تفاوت او با نماينده جناح طرفداران رژيم ديكتاتوري فقط 3 درصد است. اين واقعيت براي انقلابيون يك امتياز منفي و براي ضدانقلابيون،‌ وابستگان به آمريكا و ژنرال‌هاي حاكم يك امتياز مثبت بود كه حداكثر بهره‌برداري را از آن براي باقيماندن در قدرت و كاستن از اختيارات رئيس‌جمهور غيرنظامي بعمل آوردند.

محمد مرسي به جناح ليبرال اخوان المسلمين تعلق دارد، در آمريكا تحصيل كرده، به سياست خارجي نگاهي غيرانقلابي دارد و تمام ويژگي‌هاي اسلامي او را مي‌توان فقط در پاي بندي به ظواهر ديني خلاصه كرد. مرسي در اولين سخنراني بعد از اعلام نتيجه انتخابات رياست جمهوري بر پاي بندي خود به كليه پيمان‌هاي خارجي مصر كه در دوران ديكتاتوري منعقد شد تأكيد كرد، تأكيدي كه توسط محافل سياسي داخلي و خارجي به معناي پذيرش قرارداد كمپ‌ديويد توسط مرسي تلقي شد و او يا گروه اخوان المسامين آن را تكذيب نكردند. مرسي، هر چند عصر جمعه نهم تير ماه در اجتماع مردم قاهره در ميدان التحرير در برابر مردم سوگند رياست جمهوري ياد كرد اما اين فقط يك اقدام نمايشي بود و سوگند رسمي را در برابر دادگاه عالي قانون اساسي ياد كرد و با اين اقدام به انحلال مجلس شوراي ملي مصر و متمم قانون اساسي كه براي محدود كردن قدرت رئيس‌جمهور توسط شوراي عالي نظامي اعلام شده تن داده است.

مواضع سازشكارانه محمد مرسي از هم اكنون نارضايتي‌هائي را در ميان اقشار مختلف مردم پديد آورده كه موجب تقويت جناح افراطي سلفي خواهد شد. سلفي‌ها هر چند براي فرار از احمد شفيق حاضر شدند موقتاً از مرسي حمايت كنند ولي بارها اعلام كرده‌اند اين يك تاكتيك است و در انتظار فرصت براي تحقق اهداف خود هستند. آنها از ضعف‌هاي اخوان المسلمين و ضعف نشان دادن‌ها و مواضع سازشكارانه محمد مرسي حداكثر بهره‌برداري را خواهند كرد و صحنه سياسي مصر را به ميدان تاخت و تازهاي افراطي خود تبديل خواهند نمود.

آنچه از اين واقعيت‌ها كه اكنون در عرصه سياسي مصر وجود دارند مي‌توان فهميد اينست كه برخلاف تصويري كه از ظاهر مصر به دست داده مي‌شود، در عين حال كه در ميان مردم مصر نشانه‌هائي از بيداري اسلامي آشكار است احزاب و جريان‌هاي سياسي نه انقلابي عمل مي‌كنند و نه اسلامي. اگر اوضاع سياسي مصر بر همين منوال به پيش برود قطعاً افراطيون سلفي براي مدت كوتاهي صحنه گردان خواهند شد و البته تندروي‌هاي آنها به بهانه‌اي براي بروز گرايش‌هاي غربي و بازگشت به رژيم گذشته تبديل خواهد گرديد. بنابر اين، دل خوش كردن به ظواهر امور در مصر، در واقع نوعي خودفريبي و گريز از واقعيت هاست. بايد به آنچه در بطن مصر جريان دارد پي برد و به اقتضاي آن عمل كرد. در غير اينصورت، برنده اصلي در بازار سياست مصر، آمريكا و صهيونيست‌ها خواهند بود و در اين ميان نام مردم مصر به عنوان بازنده اصلي در تاريخ به ثبت خواهد رسيد