پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : باشگاه خبرنگاران: دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو - ایران، از لزوم توجه به ۲۴ گویش فارسی در معرض نابودی تا سال ۲۱۰۰ گفت.
طبق اعلام رسمی یونسکو تا سال ۲۱۰۰ تعداد ۱۰ درصد از ۷۰۰۰ گویش موجود در دنیا از بین می‌رود که در این بین ۲۴ گویش فارسی هم وجود دارد.
حجت‌الله ایوبی دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو - ایران، درباره اینکه چه کارهایی برای جلوگیری از این اتفاق باید انجام شود و تاکنون چقدر از این اقدامات انجام شده، بیان کرد: یکی از اهدافی که در یونسکو تعریف شده و خود ما هم در ایران به شدت دنبالش هستیم، تنوع فرهنگی و زبانی برای کشورهایی مثل ایران است. این تنوع گویش‌ها و زبان یک افتخار و یک سرمایه است و گنجینه‌ای است که در اختیار ما قرار دارد و خیلی از کشورها آن را ندارند. طبیعتاً یکی از کشورهایی که باید خیلی نگران این موضوع باشد، ما هستیم. آمار و ارقامی که پیش‌بینی می‌کنند همین است که ذکر شد. معتقدم که با توجه به هجوم زبان‌های مسلط که همان زبان‌های بین‌المللی و زبان‌های اقتصادی هستند، یعنی متعلق به کشورهایی هستند که از جهت اقتصادی پول قوی و قدرتمندی دارند و کشورهای دیگر مجبورند با آن‌ها کار کنند، طبیعتاً زبان آن‌ها توسعه پیدا می‌کند، ولی زبان‌ها و گویش‌های محلی در خطر هستند. به همین دلیل است که ما روز جهانی زبان مادری داریم و در آن روز همایش‌ها و نمایش‌ها و برنامههای مختلف برگزار می‌شود.
وی افزود: مردم این سرزمین بدانند که این گویش و تمایز و تفاوتشان یک افتخار است. این مطلب باید به تمام گویش‌ها و زبان‌های محلی و به اقوام مختلف دائماً گفته شود؛ چرا که در درجه نخست مردمان یک سرزمین هستند که می‌توانند داشته‌های فرهنگی خود را حفظ کنند و این باید در باورشان ایجاد شود. این باور را رسانه‌ها، رادیو و تلویزیون، تبلیغات، مدیران و مسئولان و کارگزاران و تصمیم‌سازان یک کشور باید فراهم کنند.
ایوبی در پاسخ به این سؤال که چه تهدیداتی در دنیای امروز شامل حال گویش‌ها خصوصاً گویش‌های فارسی می‌شود، جواب داد: جهان به سمت اقتصادی‌تر شدن پیش می‌رود. مردم به طور طبیعی برای این که با کشورهایی که قدرت برتر اقتصادی هستند، در تماس و ارتباط باشند و کار تجاری کنند، مجبورند سراغ زبان‌های آن‌ها بروند. این تهدید بزرگی است. ممکن است زبان یک کشور ارزش تاریخی و فرهنگی آن‌چنانی نداشته باشد؛ ولی زبانی مانند فارسی که ارزش تاریخی و فرهنگی دارد و گنجینه‌های بزرگ و میراث بشری در آن خفته و نهفته است، به دلیل ضعف قدرت اقتصادی دچار آسیب می‌شود و فقط در جمع فرهیختگان از آن یاد می‌شود؛ بنابراین در درجه اول باید مردم را آگاه کنیم و در درجه قبل از درجه اول باید مدیران و مسئولان را آگاه کرده باشیم.