پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
کوروش احمدی دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل بیان کرد: «تاخیر ایران در بازگشت به مذاکرات وین فرصت هایی را برای اسرائیل و آمریکا جهت همآهنگی با هم و نزدیک کردن اروپا و برخی دیگر از کشورها به مواضع خود فراهم کرده است. همین امر موجب شده تا روسیه نیز با اعلام ناخشنودی از تاخیر در مذاکرات و احتمال تغییر در شیوه مذاکرات و محل مذاکرات عملا در مسیر نزدیک شدن به طرف‌های غربی قرار بگیرد. همه اینها می تواند زمینه ساز مشکلاتی شود.»
اخیرا حسین امیرعبداللهیان با اشاره به گفت‌وگوهای اخیر ایران با اتحادیه اروپا در تهران و ادامه آن در بروکسل اظهارکرد: «به زودی مذاکرات هسته‌ای با ۱+۴ از سر گرفته خواهد شد.» میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین هم در توئیتی با کنایه نوشت: «به‌زودی»؛ کسی می‌داند این در عمل به چه معناست؟»
احمدی تحلیلگر مسائل بین‌الملل درباره توییت اخیر اولیانوف و زمان بازگشت تهران به مذاکرات وین، عنوان کرد: «تا کنون این موضوع یعنی تاخیر در بازگشت به مذاکرات، باعث پیچیده‌تر شدن قضایا شده است. در واقع به نظر می‌رسد علاوه بر اینکه متاسفانه فرصتی به اسرائیل برای اینکه در این رابطه فعال شود داده شده. اکنون تل اویو در سطح داخل و خارج، در ارتباط با اروپا، امریکا و همچنین روسیه دست به تحرکاتی زده است. همزمان، این اتفاق به اروپا و امریکا هم این امکان را داده است که هماهنگی‌هایی با هم داشته باشند و این فرصت را پیدا کنند تا به طور ضمنی و غیر‌مستقیم تهدیداتی مطرح کنند.»
وی افزود: «به هر حال طرح تهدیدات اگر به جایی هم نرسد و نتیجه‌ای هم نداشته باشد، از نظر لطمه زدن به موقعیت و وجهه بین‌المللی و فرصت های اقتصادی برای کشور، نکته منفی به شمار می آید.»
احمدی توییت‌های اخیر مذاکره کننده ارشد روسیه را اینگونه تحلیل کرد: «آنچه از این توییت اولیانوف و توییت‌های قبلی‌اش بر می‌آید این است که آنها نیز از تاخیر ما در بازگشت به مذاکرات ناراضی هستند. متاسفانه این تاخیر موجب شده که روسیه یک مقدار مواضع خودش را تعدیل کند. در عرصه روابط عمومی و تبلیغاتی، القای اینکه روسیه حتی در حد اندکی از موضع ایران فاصله گرفته و به موضع اروپا نزدیک شده، موضوع مثبتی برای ما نیست و این توییت اخیر هم اولین توییت اولیانوف در این زمینه نبود.»
وی ادامه داد: «اولیانوف توییتی چند هفته پیش داشت درباره اینکه مذاکرات باید از همان جایی که خاتمه یافت، از سرگرفته شود و توییت دیگری هم داشت در ارتباط با مذاکره در بروکسل که به نحوی ناخشنودی خود و دولت متبوعش را از اینکه بدون مشورت با 1+4 این تصمیم گرفته شده که مذاکراتی راجع به احیای برجام در بروکسل انجام شود، ابراز کرده بود. به این ترتیب حداقل در سه توییتی که به خاطر دارم به نحوی اولیانوف که چهره مذاکراتی روسیه در ارتباط با برنامه هسته‌ای ایران است، از روند قضایا ابراز ناخشنودی کرده است. این به سود ایران نیست که روسیه علنا مطالبی از این دست مطرح کند؛ چرا که علاوه بر ابراز علنی این ناخشنودی ها، در عمل هم ممکن است نگرانی های روس ها، آنها را در جهت گفتگو و مشورت بیشتر و چه بسا معامله با کشورهای غربی و اسرائیل در باره ایران قرار دهد و به این ترتیب فرصتی برای تقویت مواضع آنها فراهم شود.»
احمدی در پاسخ به پرسشی درمورد نگاه احتمالی دولت به افزایش ذخایر اورانیوم به عنوان یک برگ برنده در مذاکرات گفت: «این به استراتژی دولت سیزدهم و شورای امنیت ملی بستگی دارد و اینکه چه هدفی دارند. اگر راهبرد این باشد که برگردیم به برجام، دستاوردها و محصولاتی که در اثر این فعالیت‌ها ایجاد می‌شود، باید کنار گذاشته شود یعنی مثلا اورانیوم غنی سازی شده باید به 300 کیلو برگردد و همینطور سایر موارد. ولی اینجا مسئله این است که استراتژی ما چیست. اگر استراتژی این است که ما نمی‌خواهیم صرفا به برجام برگردیم بلکه می‌خواهیم همه تحریم‌ها اعم از هسته‌ای، حقوق بشری، و تحریم‌های مرتبط با برنامه موشکی، تروریسم، مسائل منطقه‌ای و ... که پیش از این در برجام موضوع بحث و مذاکره نبوده، برداشته شود، شرایط متفاوت خواهد بود. فعالیت‌های هسته‌ای ممکن است با این فرض باشد که کمک کند به اینکه این راهبرد دوم پیش برده شود و به عنوان حربه‌ای برای اعمال فشار مد نظر باشد. اما در وهله اول باید دید که با توجه به شرایط سیاسی و حقوقی این حربه کار می‌کند یا خیر و در وهله دوم ممکن است در هر حال بازی با ریسک بالایی باشد.»
این دیپلمات پیشین ادامه داد: «اینکه طرف مقابل چه واکنشی نشان می‌دهد و طرح B و طرح C ، آیا در نهایت فقط بلوف است یا اینکه امکان تحقق دارد. اینها ملاحظات و محاسباتی است که باید دقیقا بررسی شده باشند. یعنی روشن باشد که بازی با ریسک بالا، چه اثراتی بر شرایط اقتصادی کشور، مسئله بودجه و داده‌های اقتصاد کلان خواهد داشت و چنین ریسکی، آیا ریسک معقولی است یا خیر. امیدواریم که دولت سیزدهم و شورای امنیت ملی همه این موارد را در نظر گرفته باشند.»
احمدی در پایان تاکید کرد: «البته حساب ضررهای اقتصادی روزانه ای که از محل عدم صدور یا صدور ارزان نفت، عدم صدور سایر محصولات، واردات با دست های بسته و به صورت گران و ادامه بیکاری و تورم و امثال آن بر کشور وارد می شود، جداست.»